رواية بطوطة عمر الفصل الثاني والعشرون 22 بقلم فاطمة محمد

فاطمه وهي بتعيط وسرحانه : لي عملت كده؟ .

مريم ب استغراب : عمل اي ؟!.

فاطمه : ها لا مفيش حاجه.

حنان : تعالي كلي يا بطوط .

فاطمه قعدت كلت بصمت .

وفاء : انتي كنتي بتعيطي !شوفي عينك عامله ازاي. 

فاطمه : اه كنت بعيط علشان كان وحشني بابا .

حنان : ربنا يرحمه يا حبيبتي .

عبدالرحمن الرحمن بمزاح حاول يخفف عن اخته : كريم هينط انهارده هنا .

فاطمه بحزن و عدم اهتمام : ينور .

فاطمه قامت ودخلت وعدا اسبوع كامل وفاطمه مش بتخرج من الاوضه مش بتاكل الا لما مريم وعبد الرحمن كانوا بيحلفوا أنها تاكل وبقت مش بتروح الكليه بتاعتها وعمر كان بيسال عليها يقولوا أنها حابسه نفسها وقاعده ومش بتقول لي  وفي يوم فاطمه كانت قاعده في الاوضه لقت عمر داخل.

عمر : لحد امته هتفضلي كده .

فاطمه بسخرية : علي اساس أنه يهمك.

عمر : اه طبعا يهمني .

فاطمه بغضب وبصوت عالي نسبياً : ياعم انت عايز مني اي روح شوفو انت بتعمل اي وفكك مني وفتره صغيره وهنمشي من بيتك مش تخاف.

عمر : لا مش هتمشي بطلي نكد بقا وقومي كلي كده بدل ما انتي مش بتاكل مريم قالتلي انك داخله علي اربع ايام مفيش حاجه كلتيها ممكن اعرف لي .

فاطمه : ملكش دعوه أنا حرا اطفح مطفحش أنا حرااا ابعد عني بقا مش انا طفله ابعد عني .

عمر خرج بحزن .

وبعد نص ساعه مريم كانت داخله الاوضه لقت فاطمه اغم عليها .

عمر راح الشغل وكان قاعد مع ايمن  .

عمر : ياعم معرفش هي بتعمل كده لي في نفسها .

ايمن : بس انت الي غلطان من الاول انك عملت كده طلما بتحبها .

عمر : هحل كل ده متخافش .

ايمن : ناوي علي اي تاني؟.

عمر كان هيرد لكن قاطعه الفون بتاعه لما رن وكانت مريم.

مريم بدموع ؛ عمر .

عمر بقلق : في اي مالوا صوتك ؟!.

مريم : فاطمه تعبت واغم عليها و احنا في المستشفي دلوقتي.

عمر : طب اهدي كده وقولي اسم المستشفى وانا جاي. 

مريم : ****.

عمر قام وأيمن قام ومشي معاه .

عند فاطمه .

الدكتور : الانسه مش كلت من اربع ايام انتوا بتهزروا .

وفاء بعياط : طب هي كويسه .

الدكتور : معلقين ليها محلول لما يخلص ممكن تاخدوها عادي.

مريم : طب هي فاقت صح .

الدكتور : اه فاقت .

عمر جه هو و ايمن .

.

عمر بقلق : في اي مالها فاطمه .

حنان : تعبت شويه علشان كانت مكلتش من اربع ايام.

عمر بغضب : أنا قولتلها انهارده لكن هي مش بتفهم .

مريم : اهدا يا عمر هي هتكون كويسه .

عبدالرحمن بحزن : دكتور هو أنا ممكن ادخل صح .

الدكتور : اه .

عبد الرحمن والعيله كلها دخلت .

عبد الرحمن : انتي كويسه يا بطه .

فاطمه بتعب : اه.

فاطمه شافت عمر قاعد .

فاطمه : خير يا عمر في حاجه .

عمر لا انا كنت جاي اطمن عليكي بس .

فاطمه : تمم اتفضل بقا علشان عايزه اخد راحتي في الاوضه .

وفاء : فاطمه عيب.

عمر : لا عادي يا طنط أنا اصلا كنت خارج .

عمر خرج وخد معاه ايمن. 

  *# بليل #*

فاطمه كانت روحت وعبد الرحمن كان قاعد مع مريم في مطعم.

عبدالرحمن : أنا عايز اقولك حاجه.

مريم : اتفضل .

عبد الرحمن: بحبك …..