رواية حور الرعد الفصل السابع عشر 17 بقلم رؤى محمد

ياسين وقف احدى الممرضات و سألها 

ياسين بغضب: فى ايه انتوا داخلين خارجين ايه اللى بيحصل

الممرضة بخوف: حضرتك المريض قلبه وقف و بنحاول نعمل صدمات لكنه مش مستجيب خالص

ياسين بعصبية و هو غير مستوعب لما تقوله: مستحييل لااااا اا انتِ بتقولى ااييييه بتقولى ايييييييييه اتصرفوا اعملوا اى حااااجة

رعد جه على صوت ياسين: فى ايه يا ياسين

ياسين بعصبية: انت مش سامع بتقول ايه يعنى ايه بابا قلبه وقف

رعد بصدمة: اييه 

الممرضة بحزن: حضرتك احنا عملنا اللى علينا

هنا الدكتور خرج بيأس و على وشه علامات الحزن 

ياسين بصله و قاله: طمنى يا دكتور ماله

الدكتور بصله بحزن و قال: للأسف فقدنا المريض

هنا سمعوا صوت صرخة عالية 

…. : لااااااااااا باااابااااااا

رعد لف يشوف مصدر الصوت لقى حور واقفة و بتعيط

رعد: حووور

حور بانهيار و صريخ: لاااا ابعد عنى فييين باااابااا مستحيل يسبنى يا بااااباااااا ما تسيبنييييش يااا باااابااااااا و جثت على الارض تبكى بشدة جلس رعد بجانبها محاولا تهدئتها 

رعد بحزن لحالة حوريته: اهدى يا حبيبتى علشان خاطرى هو راح للى خلقه ما يغلاش عليه

حور بعياط شديد: لاااااا ما تقولش كدة باباا هيقوم و هيبقى كويس انا عارفاه هو بيهزر معايا مش كدة يا ياسين قول اى حاجة مش بابا بيعمل مقلب فينا

ياسين كان فى حالة صدمة قرب من حور و حضنها علشان تهدى

حور حضنت ياسين و قالت بصراخ و عياط: بااباا راااح يا ياااسين راااح و سااابنى زى مامااا هبقى وحيدة خلاص يا ياسين انت مش هتسبنى زيهم صح

ياسين دموعه نزلت بسبب كلام حور و حضنها جامد و قال: ما تخافيش يا حبيبتى اهدى و الله انا جمبك بس اهدى

حور بعياط: اوعدنى يا ياسين انك مش هتسيبنى زيهم

ياسين بدموع و هو يحاول ان يكون متماسك: اوعدك يا حبيبتى اوعدك انى مش هسيبك

حور: انا كدة مش هشوف بابااا تاااانى يا ياسييين انا كنت راجعة اعتذرله بس هوسااابنى خلاااص هو بابا مش بيحبنى يا ياسين عشان كدة سابنى… و انت كمان هتسيبنى زيه

هنا ياسين انفجر فى البكاء: لاااا لااا يا حبيبتى ما تقوليش كدة و الله مش هسيبك 

حور بصراخ و عياط: طب بابا سابنى ليييييه انا ما لحقتش اشبع منه اناا السبب انا السببب ااااااااااه ياااا باااااابااااااااا يااا بااابااااا و اغمى عليها

__________________________________

فى فيلا سالم

عمرو فاق من اثر الضرب و هو ماسك دماغه و قال بغل و كره و شر و هو ينوى فعل شىء ما: اااااه يا ابن ال*** ماااشى يا حور و دينى ما هرحمك 

و خرج من الفيلا لكن فى حاجة نسى ياخدها

يا ترى ايه الحاجة اللى عمرو نسيها؟؟!

_________________________________

فى المستشفى عند رعد و حور

رعد جرى على حور و شالها بسرعة و حطها على السرير فى الاوضة 

رعد بقلق و خوف: دكتووور بسرعة

الدكتور جه و شاف حالة حور و قال بحزن: هى اغمى عليها بسبب تعرضها لانهيار عصبى شديد و انا دلوقتى اديتلها حقنة مهدئة علشان تنام و ترتاح و لازم تهتم بالاكل شوية علشان المريضة جسمها هزيل و ضعيف…. هو المريض اللى اتوفى دة والدها فعلا

رعد أومأ برأسه

الدكتور: حاول تهديها علشان لو حالتها ساءت  هيأثر على نفسيتها جامد و ممكن تدخل فى حالة اكتئاب و ربنا يصبركوا يارب

رعد: يارب يا دكتور

الدكتور: عن اذنك

رعد: اتفضل

رعد قعد على الكرسى اللى قدام سرير حور و فضل باصص عليها و هى نايمة

…………………………

اما ياسين فكان فى حالة من الصدمة لا يستوعب ما حدث كان جالسا على احدى المقاعد فى الممر واضعا رأسه بين يديه و دموعه تنزل فى صمت و حزين لفقدان ابيه و لما حدث لاخته قطع حزنه و شروده رنين هاتفه

ياسين مسك التليفون و كنسل على الرقم

على الجهة الأخرى

سما بحزن: ما بتردش عليا يا ياسين كدة

حاولت الاتصال ثانية

عند ياسين رن هاتفه مرة اخرى بعدها مسكه و رد بصوت متحشرج حزين متقطع: الو

سما بلهفة و حست بنبرة صوته الحزينة: ياسين انت كويس ما بتردش ليه قلقتنى عليك

ياسين بحزن و حاطط ايده على وشه و هو بيتكلم بصعوبة: مفيش يا سما بس مخنوق شوية

سما بقلق: مالك يا ياسين فى ايه

ياسين بصوت ضعيف: بابا مات يا سما

سما بحزن و دموع لتذكرها لفقدان والدها و والدتها و صمتت لبرهة و اهرجت شهقة من  البكاء دون قصد و الصوت وصل لياسين فى التليفون

ياسين حس بصوت الشهقة و قال بقلق: سما انتِ بتعيطى 

سما بدموع: معلش يا ياسين بس افتكرت بابا الله يرحمه هو و ماما

ياسين بحزن: معلش يا حبيبتى ربنا يرحمهم انتِ كويسة

سما بدموع: انا كويسة بس رعد و حور طمنى على حور عاملة ايه بعد ما عرفت

ياسين بحزن: سمعت الدكتور و هو بيقولنا الخبر و جالها انهيار عصبى و اغمى عليها… الدكتور ادالها حقنة مهدئة علشان تنام و ترتاح اكتر

سما بصدمة: طب انا جاية حالا عشان اشوفها و اشوف رعد

ياسين ببعض العصبية الخفيفة: تيجى فين دلوقتى خليكى عندك يا سما و بعدين هى نايمة دلوقتى

سما اتخضت من تحول نبرة صوته قالت: يا ياس… 

ياسين بمقاطعة: سما اسمعى الكلام ما تتحركيش من عندك… سلام و اغلق الهاتف

سما بصت فى التليفون بحزن شديد و دموعها نزلت و الدموع اتحولت لعياط شديد و شهقات

سما اخرجت سلسلة كانت ترتديها فى عنقها ثم فتحتها الى نصفين و ظهر فيها صورة صغيرة فى حجم دائرة السلسلة لرجل يقف و بجانبه امراة تحمل طفلة صغيرة لا تتعدى الخمس سنوات و امامهم طفل لا يتعدى العشر سنوات و جميعهم مبتسمون فى الصورة

سما ابتسمت من بين دموعها و بعدها قالت: بدموع و هى باصة للصورة وحشتونى اووووى اوووى وحشتينى اوى يا ماما و انت يا بابا وحشتنى اوى اتحرمت منكوا بدرى اوى و اخذت تبكى بشدة و هى ممسكة بالسلسلة و هى فى عنقها حتى ذهبت فى سبات عميق و اثار البكاء على خديها

مر اليوم المشؤوم على الجميع منهم الحزين منهم السعيد

_________________________________

صباح يوم جديد

فى المستشفى

حور فاقت و بصت حواليها لقت رعد نايم على الكرسى اللى قدامها و شكله تعبان جدا شعره مبعثر ملابسه غير مهندمة تحت عيونه سواد

حور هزت رعد بخفة فى كتفه: رر رعد اصحى

رعد اتنفض من مكانه و بص بعيون ناعسة على حور و قال: حور يا حبيبتى صباح الخير انتِ كويسة

حور بدموع و بدات فى نوبة عياط تانية و قالت: بابا عايزة اشوفه قبل ما يتدفن علشان خاطرى يا رعد اخر مرة و الله هشوفه فيها عايزة اودعه للمرة الاخيرة

اما رعد فتمزق قلبه على تلك المسكينة فهى  حوريته و نبض قلبه

رعد بحزن اومأ براسه و قال: حاضر يا حبيبتى بس اهدى يا حور علشان خاطرى و الله انتِ بتوجعى قلبى انا عليكى

حور بصتله و فضلت باصة فى عيونه و سرحت فيها و شافت فيها الحنان و الصدق و الحب ليها

رعد حب يغير مزاجها و يفرحها شوية قال: ايه هو انا حلو للدرجادى علشان تفضلى مبحلقة كدة

حور فاقت و وشها احمر و قالت: ع على فكرة….ااا…. انا…. احم… اصل… هو يعنى و سكتت و قالت: يوووه بقى يا رعد

رعد: جمعى يا بنتى الكلام و بعدين اتكلمى 

حور بعبث طفولى: كدة بتتريق عليا خلاص ما تتكلمش معايا تانى هاه و ربعت ايدها على صدرها و بصت الناحية 

رعد ضحك على شكلها الطفولى و طفولتها الطاغية

( حور اصلا قصيرة جدا و جسمها رفيع و صغير و شبه الاطفال ) 

رعد: هههه و الله طفلة

حور بصتله بتذمر طفولى و قالت: بردو بتتريق دة انت غلس

قاطعهم صوت تليفون رعد

و خرج رعد برة الاوضة علشان يرد

رعد: الو ايوة

المتصل: ….

رعد بصدمة: ازاى…