Uncategorized
رواية رواية الانتقام من الأب الفصل الثاني عشر 12 بقلم أسماء زيدان
رواية رواية الانتقام من الأب الفصل الثاني عشر 12 بقلم أسماء زيدان
 |
| رواية رواية الانتقام من الأب الفصل الثاني عشر 12 بقلم أسماء زيدان |
رواية رواية الانتقام من الأب الفصل الثاني عشر 12 بقلم أسماء زيدان
دخل ارسلان ومعاه فتاه وكانت شاهى نازله على السلم وشافتهم نزلت تجرى و
شاهى:مين دى
ارسلان:مراتى
شاهى بصدمه:مراتك ازاى
ارسلان برفع حاجب:هو اى اللى مراتى ازاى
شاهى:اقصد من امتى
ارسلان:امممم من شهرين كدا
شاهى هى تنظر للبنت من فوق لتحت بغضب
شاهى:اسمك اى بقا
الفتاه:جنى اسمى جنى
شاهى وهى تنظر لارسلان: ودى عجبك فيها اى بقا هااا مانا بحبك ليه مارتبطش بيا
ارسلان برفع حاجب:ارتبط بيكى
شاهى:ايوا انا بحبك
ارسلان:مقولتلكيش حبينى
شاهى بغضب ومسكته من القميص:وانا ذنبى اى انى حبيتك ليه تعمل كدا ليه
ارسلان نزل ايديها من على قميصه وبغضب:شاااااااهى احترمى نفسك انا مليش دعوه بأنك تحبينى او لا دا امر يخصك وانا مش مجبور انى اتجوزك او احبك حتى
ومسك ايد جنى وطلع على اوضته كل دا تحت عين معتز اللى اتصدم من شكل جنى وسليم اللى مزهول من ابنه وسيف وحبيبه اللى مش فاهمين حاجه وسابو الفطار ومشيو على مدرستهم
وفالمستشفى عند شهد
دخل مراد وكانت شهد صاحيه
مراد بعمليه:هاااا عامله اى النهارده
شهد نظرة له نظرة استحقار وسكتت
مراد ابتسم باستفزاز وكمل شغله وخرج
وبعد وقت دخل معاذ ومروه
معاذ:هااا يا امى عامله اى النهارده
شهد بجديه: عايزه اخرج من هنا يامعاذ
مروه:طب وصحتك هنا احسنلك
شهد باصرار:لا انا عايزه اخرج مش عايزه ابقا هنا انتى مش فاهمه حاجه يامروه
معاذ بتفهم:حاضر ياماما هطلع اشوف الدكتور واخليه يكتبلك خروج ونرجع المانيا
شهد:لا هنفضل هنا ف مصر
معاذ بتعجب:ماشى
وخرج
مروه:حصل اى بقا مالك احكيلى
شهد بدأت تبكى بحرقه وندم
شهد: طلع كداب ومخادع وكان بينتقم منى
مروه بصدمه: مين هو
شهد:مراد
مروه:واى فكرك بيه دلوقتى
شهد:مراد بيشتغل هنا دكتور
مروه:ازاى يعنى
شهد حكت لمروه كل حاجه
مروه وهى تأخذها ف حضنها: اهدى ياحبيبتى اهدى ان شاء الله ربنا هيجبلك حقك ومش هيسيبك
شهد: عايزه اخرج من هنا يامروه ارجوكى
مروه بهدوء:حاضر ياحبيبتى بس اهدى انتى
وبدأت تهدى شهد لحد مانامت
ومعاذ جاب إذن بالخروج وعمل اللازم
أما ف اوضته ارسلان
دخل هو وجنى و
جنى:دا سرير واحد
ارسلان:امال انتى عايزه كام سريره
جنى: خلاص انت هتنام عالكنبه وتسيب السرير ومش عايزه اعتراض
ارسلان برفع حاجب: ياصلاة العيد دى اوضتى ودا سريرى عجبك تنامى عالسرير براحتك مش عجبك انتى حره
جنى:مانت الراجل تنام عالكنبه وتسيب السرير ومتنساش انى تعبانه خلى عندك ذوق ودم
ارسلان بغضب:انا معنديش دم طب اياك المحك على السرير دا
واخد هدوم ودخل الحمام ياخد شاور وهى قعدت بعصبيه وغيظ منه
ومعتز قاعد سرحان ف شكل جنى ومصدوم وعايز يفتكر شافها فين قبل كدا وقطع تفكيره صوت سليم
سليم:هتفضل قاعد كدا قوم نشوف اختك ونشوف شغلنا
معتز فاق من شروده:هاااا حاضر جهز العربيه
خرج سليم وهو فضل شوى على وضعه دا وبعدها خرج
ورعد نزل من اوضته
رعد:داااااده يااااداااده
نجيه:ايوا ياحبيبى عايزه حاجه
رعد:العصير بتاعك الله يخليكى انا بقيت مدمن العصير دا ولو اتأخرت عن معاده بحس بألم فظيع
نجيه بخبث:ماشى ياحبيبى اقعد هنا وهجبلك العصير
كل دا تحت نظرات جنى بترقبهم من فوق وافتكرت حاجه ومشيت
وشهد خرجت من المستشفى ورجعت الفيلا
وايام برضوا رجعت الفيلا بعد مامعتز كلمها
ولم يحدث شىء اخر ف هذا اليوم
وفى صباح اليوم التالى انتشرت شمس ألقاهره واستيقظ السكان وبدأ العمل
ونزلت ايام للفطار
ايام:صباح الخير
معتز والكل:صباح النور
شهد:مين دى
مايا:دى ايام سكرتيره معتز الخاصه وعايشه هنا معانا
شهد:اها منوره ياقمر
ايام بابتسامه:دا نورك ياطنط حضرتك تبقى مين بقا اول مره اشوفك
شهد:انا شهد اخت معتز وسليم وكنت مسافره ألمانيا
ايام:اها حمدلله على السلامه لرجوع حضرتك
شهد ابتسمتلها وكملت اكل
وايام قعدت جنب حبيبه ولم تاخذ بالها من معاذ
معاذ:هاااى انا معاذ اى مخدتيش بالك منى
ايام: بصراحه لا تطلع مين بقا
معاذ بمرح:انا معاذ ابن الست دى
وشاور بأيده على شهد
شهد: هههههههههه يخربيتك
معاذ:طب ياست
ايام: تشرفت بيك يامعاذ
معاذ بمياعه: الشرف ليا انا والله
ايام ضحكت وارسلان بصلهم بغيظ
شاهى:امال فين مراتك
مروه:مرات مين
شاهى:مرات ارسلان انتى متعرفيش ياطنط انه اتجوز من شهرين ومحدش يعرف
مروه:ليه يا ارسلان ومين هى دى
ارسلان:اولا ياشاهى مراتى فوق نايمه ثانياً ملكيش دعوه بينا هقولها كام مره
وكمان ياماما ايوا متجوز من شهرين بس بسبب ظروف واكيد هفهم حضرتك
مروه:طيب وليه نايمه لحد دلوقتي هى مش هتفطر
ارسلان: اصلها تعبانه شوى ولما اجى من الشغل هعرفكم عليها
مروه:طيب
حبيبه بحماس:انا عايزه اتكلم معاها كتير امبارح مشفتهاش غير الصبح بس
ارسلان:هتتكلمى وتزهقى كمان
وخلصو الفطار وكل واحد راح شغله
وايام دخلت مكتبها وبعد وقت نادت على عم عبده
عم عبده:نعم يابنتى
ايام:وهى بتخرج ازاز الكوبايه من شنطتها:شوف ياعم عبده عايزه تاخد الازاز دا وتوديه المخبر عندنا ويشوف الماده اللى كانت موجودة مادة اى
عم عبده وهو بياخد منها العينه:ماشى يابنتى اى اوامر تانيه
ايام: ياريت تفضل هناك وتجيبه معاك بسرعه
عم عبده: حاضر عن اذنك
ايام: اتفضل
وبدأت تشوف شغلها بتركيز ونشاط
فالشركه
معتز مشغول بكمية الملفات اللى قدامه وقطع تركيز ندى
ندى:فى حد بعتلك الظرف دا يامعتز بيه
معتز:مقالش مين هو
ندى:لا
معتز:طب هاتى
ادته ندى الظرف وخرج وهو فتح الظرف واتصدم من المكتوب
معتز وهو بيقرأ: ( بدأ العد التنازلي يامعتز بيه وهتاخد جزائك على كل حاجه عملتها وافتكر ماضيك كويس)
معتز بغضب:مين دا وازاى يقولى كدا
وقطع الظرف ورماه وبعد وقت من غضبه طلب من ندى فنجان قهوه وبدأ يشوف شغله
وفى مدرسة الاعداديه حيث يوجد سيف وحبيبه
حبيبه وهى ماشيه فالملعب مع احدى صديقاتها سمعت صوت هى تكره بشده
فارس:اى مش هتحن ياجن
مشيت حبيبه ولم ترد عليه إحدى صديقاتها
ميار:انا مش عارفه هو مش بيزهق
حبيبه:اسكتى وامشى وانتى ساكته
فارس:طب ردى عليا انا طيب
وسبقها فى المشى واصبح أمامها
فارس:هااا هننتظر كتير
حبيبه:عايز اى
فارس:عايز نرتبط ونكون كابلز زى دول
وشاور بأيده على بنت وولد
حبيبه:انت عبيط يابنى روح ذاكر دروسك احسن وبعدين اشرب اللبن ونام بدرى عشان تصحى بدرى بدل مابتيجى متأخر وتتهزق قدام الكلاس كل يوم
اصحاب حبيبه انفجرو فالضحك:ايوا صح روح عشان تنام بدرى هههههههههه
فارس اتعصب ومسك حبيبه من شعرها:انتى اتجننتى اى اللى بتقوليه دا
حبيبه وهى بتبعد ايده عن شعرها: جن اما يلخبطك اوعى ايدك دى سيب شعرى
وفى لحظه كان فارس واقع على الأرض بسبب بوكس ???? من سيف
سيف:قوم ياشاطر وكلمنى انا
فارس وهو بيقوم وبيعدل هدومه:وانت مالك انت يا امور واحد واقف مع حبيبتك
حبيبه:حبك كلب انت حيوان
فارس لسه هيمد ايده تانى على حبيبه سيف مسك ايده وجابها ورا ظهره:قولتلك كلامك معايا انا
فارس:طب ابعد كدا وتعالى نتكلم
سيف ساب ايد فارس وحركة غدر من فارس ضرب سيف بوكس ???? وقعه فالارض حبيبة جريت قومتها و
حبيبه: خلاص ياسيف سيبك منه دا واحد مجنون
سيف بعد عن حبيبه ومسك فارس والاتنين ضربوا بعض وبعدها راحو للمدير
أما فالمخابرات
دخل عم عبده ومعاه نتيجة التحاليل
عم عبده:اتفضلى يابنتى دى النتيجه
ايام وهى بتمد ايدها: شكراً ياعم عبده تعبتك معايا
عم عبده:ولا تعب ولا حاجه عن اذنك
وخرج
وايام فتحت التحاليل واتصدمت من اللى فيها
ايام:ونجيه هتستفيد اى لما بتحط مخدر لرعد اكيد فى سبب ورعد مش لازم يشرب العصير دا تانى ويتعالج بسرعه
قطع كلامها دخول عم عبده
عم عبده: العقيد ارسلان عايزك
ايام:دخله
وهى حطت التحاليل ف شنطتها وارسلان دخل
ارسلان:مش يلا نمشى
ايام:امشى انت
ارسلان:احنا طريقنا واحد ومش هتلاقى مواصلات فالوقت دا يلا قومى
ايام وهى بتقفل ملف امامها:حاضر
وخرجو الاتنين
وعلى العشاء جلس الجميع منتظرين يشوفو زوجة ارسلان
حبيبه:فين مراتك بقا
ارسلان: والله تعبانه خليها نايمه احسن
حبيبه: اوف بقا عايزه اشوفها
ارسلان:هتشوفيها بس لما تخف
معاذ:بس مكنتش بتفكر فالجواز اى غيرك كدا
ارسلان:النصيب بقا
معاذ موجه كلامه لايام:انتى متخرجه من كلية اى
ايام:تجاره
معاذ:اممممم
واكملو العشاء بصمت
وبعدها كل واحد دخل اوضته ومعتز دخل المكتب
وبعد منتصف الليل صحيت جنى من نومها محتاجه ميه وملقتش فالاوضه نزلت تجيب من المطبخ وهى خارجه من المطبخ معتز كان خارج من المكتب وشافها و
معتز بتفكير وصدمه:مش معقول ضحى
الميه وقعت من جنى و…
يتبع….
لقراءة الفصل الثالث عشر : اضغط هنا
لقراءة باقي فصول الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية المقاس للكاتبة فاطمة الدمرداش