رواية أسيرة الفهد الفصل السابع 7 بقلم ندى أحمد

فهد اول ما شفها اتصدم و اتسمر مكانه ندى كانت لابسة فستان كب ( مفتوح من عند ال*صدر و من غير حمالات  ) و مسيبة شعرها و كان فى شاب ( مازن ) واقف معها و حا*طت ايده على ك*تفها

(ملحوظة ندى كانت هتيجب فستان محجبات علشان خطوبة تقى بس كمان الفستان ده عجبها و كانت هتشتريهم هما اللى اتنين)

مازن : الفستان عليكى حلو اوى و راح حض*نها

فهد بغضب متجه علشان يض*رب مازن : بتخ*ونينى يا بنت ال????????????

ندى : فهد والله العظيم انت فاهم غلط ده مازن ابن خالتى

فهد بمقاطعة لندى و زعي*ق : و ابن خالتك يحض*نك و تقفى ادامه كده ده انتى ليلتك سودة يا بنت ال????????????

وراح ي*ضرب مازن و كل اللى فى المحل اتلموا

ندى بدموع : فهد سيبه ده اخويا فى الرضاعة

فهد بطل ض*رب فى مازن  : ايه

مازن كان بي*نزف من أنفه و ندى كانت هتقرب منه علشان تساعده فهد شدها ورا ضهره العريض لدرجة ان ندى اختفت وراه مش بايبنة

مازن قام : مين ده يا ندى  و ازاى واقفة ادامه كده و سيبه يتحكم فيكى

ندى من ورا فهد  : ده فهد جوزى

مازن : ايه اتجوزتى و عبدالله اللى كان هينزل من السفر علشان يتجوزك ده بيشتغل ليل نهار علشان يكون نفسه

فهد بغضب  : و مين عبدالله ده كمان يا ست هانم ????

ندى بعيط و منهارة : والله هفهمك بس نروح البيت

ندى راحت غيرت و نزلت مع فهد من المحل

فى العربية فهد يسوق بسرعة و عمال يتخانق مع الناس وهو بيسوق و ندى خايفة تكلمه من كتر عص*بيته

استوب نسيت اعرفكم

(مازن ابن خالة ندى عنده ١٩ سنة بيقف فى المحل من بعد باباه و بيكون طول الوقت قاعد فى المكتب علشان الزبونات تاخد راحتها بس لما عرف ان ندى فى المحل نزل يسلم عليها و يوريها احسن فساتين عنده )

(عبدالله : ابن خالة ندى الأخرى مسافر بيحب ندى كج*سد و شكل  و من زمان و ابوه وابو ندى كانوا بيقولوا انهم لبعض  ) اسفة نرجع تانى

فهد  وصل  البيت

ندى طلعت تجرى على الأوضة و فهد طلع وراها و هو مت*عصب و عنيه حمرا من كتر الغ*ضب

فهد دخل الأوضة و ندى كانت قاعدة خايفة و بتعيط

ندى: و الله يا فهد هفهمك بس اهدى انا خايفة منك

فهد بعصبية : اهدى اه طبعا اهدى اشوف مراتى واقفة لابسة مك*شوف و بتتح*ضن و كمان فى حد عايز يتجوزها و اهدى و راح مس*كها من دراعها جا*مد

فهد بعصبية : مين عبدالله ده يا بت

ندى بعيط: عبدالله ده ابن خالتى و من و احنا اطفال ابوه اتفق مع بابا  اننا نبقى لبعض و انا والله معرفش عنه حاجة و مكتنش بكلمه خلص

فهد بجدية : كنتى بتحبيه

ندى بعيط : والله ابدا يا فهد و لا كان فى اي حاجة فى قلبى من ناحيته والله صدقنى

فهد : اياكى اشوف المنظر اللى انا شوفتك بيه ده ولا وقفة قدام حد بالمنظر ده او حتى من غير طرحة و لا  تح*ضنى حد حتى لو ابوكى فاهمة

ندى : حاضر و الله بس لو سمحت اهدى انا خايفة وعمالة  تعيط

فهد بدا ياخدها فى حض*نه و هى بطلت تعيط لما حضنها و فضلت هى كمان تح*ضنه جامد وفهد من جواه كان مبسوط لأنها هى اللى حض*نته برضاها

فهد و هو بيملس على شعرها و يب*وس راسها و بحنان  : خلاص اهدى انا بس بغير عليكى حتى من نفسى و لما بتع*صب مش بشوف قدامى و عايزك تعرفى انك بتاعتى انا بس محدش يقربلك غيرى ولا حتى يشوف شعرة منك

فهد فضل يهديها و يطبطب عليها لحد ما نامت ف  ح*ضنه

رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد

نزل فهد راح محل الفساتين تانى و اشترى الفستانين اللى ندى كانت عايزهم و اشترى كمان فساتين تانية ليها

فى مكان آخر

نانسى خلت واحدة اسمها نعمة تشتغل فى بيت فهد و تكون عين ليها

نانسى : عملتى اللى قولتلك عليه

نعمة : ايوة زى مقولتى بالضبط

نانسى بشر : كويس جدا لو حصل حاجة جديدة قوليلى

عند ميرفت

ميرفت بتكلم اختها منى

ميرفت : اهدى يا منى فى ايه

منى : بنتى يا منى هيخدوها منى و يجوزها ابن عمها و ده متجوز اتنين

ميرفت: ايه اللى فكرهم بيها و مش انتى قولتى انهم عيشين فى سوهاج و مش بيسألوا عليكم

منى : مش عارفة انا لاقتهم عندى الصبح و خدوا نرمين مش عارفة اعمل ايه و انا هسافر اشوف حل

ميرفت: ابقى طمنيني

فهد دخل الفيلا

ميرفت : فهد شوفت اللى حصل لنرمين انت لازم تسافر مع خالتك تشوف ايه اللى حصل نرمين عمامها خدوها و هيجوزوها

فهد ببرود : طب ما انا اصلا اللى قولتلهم

ميرفت بانفعال : ايه يا فهد عملت كده ليه

فهد : علشان تتربى و تتعلم الادب

ميرفت بتبص على الشنط اللى فى ايده : وايه الشنط ديه

فهد : ديه لندى

ميرفت : طبعا الطمع بان على أصله و بدأت كل شوية تطلب يبنى البت ديه طمعانه فيك و فى فلوسك

فهد : فى ايه يا ماما اولا انا مبحبش حد يتدخل في خصوصيتنا و ثانيا مراتى و بشترلها حاجة ايه الطمع فى كده و بعدين ندى بقيت ملزمة منى

ميرفت باستهزاء : مش لما تبقى مراتك الأول

فهد : قصدك ايه

ميرفت : انت فاهم قصدى كويس ان ندى مراتك على الورق بس

فهد بغضب : انا مسمحش لأى حد يتدخل فى خصوصيتنا و لو ديه هتبقى طريقتك انك ترقبينا هاخد ندى  و أمشى

ميرفت : و على ايه براحتك انا كنت خايفة على مصلحتك بس انت مش هتمشى من البيت ده يا فهد انا تعبانة و مش ناقصة انت كمان تتعبني يا بنى

فهد ساب ميرفت و طلع لندى و كانت قاعدة بتذاكر و  و قد اخذت بنصيحة ثريا كانت ترتدى بيجاما كت ذات فتحة ص*در كبيرة و شورت يصل لفخ*ذها و مسيبة شعرها

فهد شافها و مستغرب انها مجريتش على الحمام و فهد كان مضايق من كلام والدته

ندى  : مالك يا فهد

فهد : ولا حاجة  جبتلك الفستان اللى كنتى عايزة الصبح

ندى من غير اى تفكير راحت حض*نته و با*سته من خده : شكرا يا احلى فهد فى الدنيا

فهد سرت قشعر*يرة فى جسمه لما عملت كده برضاها

فهد لنفسه : هتعمل ايه تانى فيه هى ملها بقيت قمر كده ليه و لبسها النهاردة مخليني مش قادر اتل*م على اعصا*بى

وراحت ندى تشوف الفستان

و فهد قل*ع القميص و كان هيغ*ير هدومه قدامها

ندى بخضة : بتعمل ايه

فهد : هغير

ندى : لا غير فى الحمام

فهد جت فى باله فكرة و بخبث : ماشى

فهد دخل الحمام من غير ما ياخد هدوم قصد و و اخد شاور و بعدين نادي على ندى تناوله فوطة

ندى من بعيد بتديله الفوطة راح شدها له و بقيت معه فى الحمام و هو عر*يان

ندى غمضت عنيها و بخضة :فهد اخرج البس هدوم و انا هستني هنا

راح فهد لف الفوطة على وسطه : فتحى عينك خلاص

ندى فتحت عنيها و جت تخرج فهد زنقها فى الحيطة

فهد : مش كنتى بتسالينى مضايق ليه علشان انتى بعيدة عنى  و حط صوابعه على شفايفها علشان انا مش قادر ابقى جنب دول و ابعد عنهم و بدا يحرك يده بجرأ*ة على جس*مها

ندى جس*مها قش*عر لما لم*س شفا*يفها و من لم*سته

ندى بصوت يكاد يخرج : فهد لو سمحت اب…

فهد  مقاطع كلامها و ١راح با*سها من شفا*يفها و ندى كانت متجاوبة معه و فجأة الباب بيخبط

ندى : فهد ابعد الباب بيخبط

فهد : مش واقته

الباب فضل يخبط

ندى : فهد ابعد شوف مين

فهد: ليلته سودا اللى بيخبط ده مش هعرف اقر*بلك فى البيت ده ولا ايه

ندى حتت اديها على بوقها و كانت مكسوف من ان  فهد با*سها و انها لازم تجمد شوية لأنها لسه خايفة من فهد شوية و خايفة يكون عايز منها غرض و يسبها او يزهق منها و هى عايزة تتأكد من كده

فهد بعد عن ندى و لبس هدومه

الخادمة : فهد بيه منى هانم تحت و عايزة حضرتك

فهد نزل وجد منى منهارة و ميرفت بتواسيها

ميرفت :  اهدى خلاص ان شاء الله كل حاجة ليها حل

منى بدموع : فهد بنتى ارجوك *********

فهد بصدمة: لا طبعا مستحيل

يتبع…