رواية أسيرة الفهد الفصل الثامن 8 بقلم ندى أحمد

منى بدموع : فهد بنتى ارجوك اتجوز نرمين علشان عمامها هيجوزها ابن عمها ده أكبر منها بكتير و متجوز مرتين ارجوك يا بنى و بعد فترة ابقى طلاقها و هبقى اسافر انا و نرمين علشان ميرجوش تانى و ياخدوها منى ارجوك يا بنى

فهد بصدمة: لا طبعا مستحيل انا عمرى ما ارضى بوضع زى كده و انا راجل متجوز و بحب مراتى

منى : ارجوك يا فهد انا مليش غير نرمين ديه الحاجة اللى طلعت بيها من الدنيا ارجوك يا بنى انت لازم تتمم الموضوع مع عمها بكرة الصبح علشان هيروحوا على بلدهم بكرة و هيجوزوها فى نفس اليوم ارجوك يا فهد و انا قولتلك هتطلقها بعد فترة و نسافر و منى دخلت فى حالة هستيرية من الط*م على وشها و تقول كلام مش مفهم بنتى هضيع منى

فهد كان لسه هنتكلم فجأته ندى بنزلها

ندى و كانت صعبانه عليها منى جدا : انا موافقة يا فهد تتجوز نرمين و بعدين تطلقوا

فهد بصدمة من اللى سمعه : لا طبعا انا مش هوافق

منى من كتر اللى كانت فيه وقعت مغ*مى عليها و جابولها دكتور و اداها مهدئ و نامت

فهد اخد ندى على اوضتهم

فهد : انتى ازاى توفقى على كده اد كده انا مش فارق معاكى يا ندى ده انا تحت عمال اقولهم لاء علشانك و علشان انا بحبك ليه يا ندى وافقتى

ندى بدموع : لاء يا فهد انت فارق معايا اوى كمان يا فهد افهمني انا بقول كده علشان كده حياة نرمين هتتدمر و اكملت بدموع اكثر و انت هتجوزها و شوية تطلقى انت مشوفتش خالتك حصلها ايه و هى لسه متجوزتش ارجوك يا فهد وافق و انا واثقة فيك

فهد : ليه يا ندى احنا فى غنى عن المشاكل

ندى : ان شاء الله مفيش مشاكل و انا مش هبقى مبسوطة و فى حد انا كان ممكن اساعده و مسعدتوش

فهد : انا كنت فاكر انك هتقوليلى لاء انا مش موافقة بس انا فعلا مش فارق معاكى علشان لو فارق مش هتقولى الكلام ده

ندى بدموع : فهد انت متعرفش الموضوع ده صعب عليا اد ايه حرام عليك متصعبوش اكتر عليا انا كل ما افكر انى هجوزك البت الملزقة اللى اسمها نرمين ديه قلبى بيتقطع و انها هتبات فى أوضة واحدة معاك فى حضنك و انا ابقى عارفة بس انا مش هقدر ابقى عادى بس اوعدنى انك هطلقها بعد كده

فهد : و ليه كل ده انا مش هعمل فيكى كده يا ندى مش هقدر اجرحك

ندى : يا فهد ارجوك وافق مقدمناش وقت

فهد و ندى سمعوا صوت منى تانى بتص*وت

فهد و ندى جريوا على الأوضة

ميرفت كانت بتحاول تهديها

فهد مسك منى : خلاص انا موافق انى اتجوزها

ندى اول ما سمعت الكلمة حست ان قلبها هيطلع من مكانه و مش قادرة حسيت ان حد ماسك قلبها و بي*قطع فيه

ميرفت انبسطت جدا بس مابينتش

منى بدأت تهدى و قالتلو بكرة الصبح هنروح لعمها ولا اقولك يلا نروح دلوقتى

فهد : خلاص يا خالتو نروح الصبح و الوقت اتأخر اوى

منى : ماشى بس اوعى ترجع فى كلامك يا فهد

ندى انسحبت فى هدوء إلى غرفتها و فهد راح وراها

ندى مقهورة و عمالة تعيط

فهد اول ما شافها قلبه اتقط*ع عليها و راح شايلها و ح*طها على رج*له و حض*نها و هى كمان حض*نته و هى بتعيط و كان يحملها على قد*مه كأنها صغيرته

فهد : والله يا ندى انا عمرى ما هعتبر نرمين ليا زوجة و لا هل*مسها و انا مش بشوف غيرك يا ندى و حتى و انتى مش قدامى بتبقى مسيطرة على تفكيرى انا بحبك اوى يا ندى

ندى فضلت بتعيط فى حض*نه و عايزة تشبع من حض*نه كأنه مش هتشوفه تانى و كانوا بيح*ضنوا بعض لدرجة انهم حاسين ان ضلوعهم ضغطه على بعض

فهد : وحياتى عندك ما تعيطى انا مش قادر استحمل دموعك و لو كده هلغى كل حاجة و ميهمكيش حد متضغطيش على نفسك

ندى : لا خلاص يا فهد انت وعدتهم انا بس و سكتت

فهد : قوليها يا ندى و انا اوعدك انك عمرك ما هتندمى على انك قولتها فى يوم

ندى : ايوة يا فهد انا بحبك معرفش ازاى و لا امتى بس انا حبيتك و بقيت حاسة ان روحى بقيت متعلقة بيك

فهد : اخيرا قولتيها و راح مرجعها لحضنه و با*س رأسها و كان هيقرب علشان يبو*سها من شفا*يفها

ندى : يلا علشان ننام

فهد بحنان و تفهم : يلا

و كالعادة ندى و فهد ناموا فى حض*ن بعض لأنهم هما الاتنين مبقوش يعرفوا يناموا غير كده

رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد

فى الصباح فهد و منى راحوا لعم نرمين ( منصور )

منى فى الطريق مع فهد

منى : فهد انا مفهماهم انك خطبها و فرحكم قرب و فهد وافق على كل شروطهم علشان خاطرى انا عايزة بنتى

فهد : حاضر

عند عمها

فهد : يا عم منصور انا عايز نرمين و المفروض اننا كنا هنتجوز قريب

منصور : ايه ده بس نرمين قالت إنها مش مخطوبة

فهد : ديه تلاقيها من الخضة اتلغبطت

منصور : بس انا عندى شرط انك مكنش متجوز و لا هتتجوز غير نرمين انا صحيح ابن عمها اللى كانت هتتجوزه متجوز اتنين بس انا عارفه كويس و كمان كان هيعدل بينهم كلهم بس انا معرفكش و معرفش هتعدل ولا لاء

منى بسرعة قبل ما فهد يقول حاجة : طبعا فهد مش متجوز

منصور : لو كده ماشى بس انا مش همشى من هنا غير لما نحضر كتب كتابها و الفرح كمان

فهد : فرح لاء حضرتك احنا هنعمل كتب كتاب على الضيق كده

منصور : لاء طبعا انا بنت اخويا لازم يتعملها فرح و اعزم كل أقربها

منى راحت خابطة فهد فى رجله و قطعته فى الكلام

منى : طبعا يا منصور

منصور : ماشى كتب الكتاب و الفرح يبقوا بكرة انا مش هقدر استنى كتير ورايا أشغال

منى: طبعا طبعا مفهوم … فين نرمين

منصور: نرمين مش هتروح فى حتة الا على بيت جوزها

منى اخدت فهد و خرجوا

فهد : ازاى مقولتلهمش انى متجوز و بعدين ما هما هيعرفوا

منى : مين هيقول لهم انت و لسه مغيرتش الحالة فى البطاقة و عقبال ما نعمل قسيمة الجواز هيكون هما سافروا مش هيعرفوا

فهد : و ندى انا مقدرش اقولها كده انا غلطان انى فضلت ساكت و وافقتك وفرح ايه اللى عايزه ده انا مش هعمل أفراح انا مردتش اعمل خناقة جوه

منى : يا بنى انت مش شايف منشف دماغه ازاى انت لازم تعمل الفرح ده علشان خاطرى يا فهد ارجوك اعمله اللى هو عايزه خلينا نخلص

فهد بزهق : ياريت فعلا نخلص من الموضوع ده بسرعة

فهد راح مروح منى و راح الشغل

فى الشغل

( انا غيرت اسم صاحب فهد من مازن لمعتز )

معتز : شكلك مضايق فى ايه يا فهد

فهد : انا هتجوز على ندى

معتز : انت لحقت و لا الجواز حلو و الجواز حلو لدرجة انك عايز تتجوز تانى

فهد : انت بتتريق على ايه و نبى سبنى فى القرف اللى انا فيه

معتز : قرف ليه

فهد حكاله كل حاجة

معتز : الله يكون في عونك بس والله الجوازة دى فى مصلحتك و هتقربك من ندى

فهد: ازاى يعنى

معتز : فكر كده يا بنى دلوقتى ندى لما تشوفك مع نرمين هتغير و هتبقى عايزة تثبت لنفسها انك بتاعها و هتقرب منك اكتر

فهد : ايه اللى انت بتقوله ده

معتز : اسمع منى انا عارف انا بقولك ايه

فى الفيلا

ندى لما عرفت بموضوع الفرح ده دخلت اوضتها و مبقتش عارفة تعمل ايه و حاسة انها مقهورة اوى بس حاولت تدارى قدام الكل بس لسه محدش قالها على أن فهد مخبى على منصور انه متجوز

و ميرفت بدأت تجهز للفرح و كانت بتتفنن تجرح ندى بأى طريقة

و جاه يوم الفرح

استوب

يا ترى ايه اللى هيحصل

يتبع…