رواية أسيرة الفهد الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم ندى أحمد

 رواية أسيرة الفهد الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم ندى أحمد

رواية أسيرة الفهد البارت الحادي والعشرون

رواية أسيرة الفهد الجزء الحادي والعشرون

الناس اتصلت بالاسعاف و اخدوا معتز المستشفى و كانت برده اللى فيها ملك (سبحان الله على الصدف يا جماعة عدوها عادى )
و الناس حاولت تتصل بأى حد يعرف معتز
عند فهد و ندى
فهد اخد ندى بعد الملاهي و قعدها على النيل شوية
ندى : انا مبسوطة اوى يا فهدى
فهد مسك ندى من وس*طها و يحرك يده بجرأة : انا اكتر يا قلب فهدك
ندى : فهد احنا فى الشارع فى ناس حولينا
فهد : انتى مراتى و بعدين فين الناس دول احنا تقريبا الناس الوحيدة اللى هنا و بعدين انا هخدك بكرة لدكتورة تانية علشان اطمن عليكى و نشوف موضوع الاسبوعين دول انا مش قادر
ندى فى نفسها تذكرت ذلك اليوم و الدكتورة معها
فلاش باك
الدكتورة بعد ما خلصت اللازم مع ندى
ندى بحرج : هو يا دكتورة ممنوع جوزى يقرب*لى الفترة ديه صح
الدكتورة : يومين تلاتة بالكتير الجروح اللى عندك سطحية و النز*يف مش قوى للدرجة
ندى : راحة يومين تلاتة ازاى انا مش قادرة أقف على رجلى
الدكتورة : ده علشان حصلك اجهاد يومين و كل ده يتحسن مع الدواء
ندى : ممكن يا دكتورة اتفق معاكى على حاجة ارجوكى توافقى انتى شايفة حالتى و فعلا اتفقت معها على موضوع الاسبوعين دول علشان تربى فهد
باك
ندى : دكتورة تانى ليه ما انا مرتاحة مع علاج الدكتورة و بدأت اتحسن
فهد : انا هنروح علشان نطمن مش اكتر و بعدين انا شوية هطلع نار من ودانى يعنى يارب تكونى راضية عنى و قعدين فى بيت لوحدنا بس الظروف مش سامحة ده كده حرام انا حاسس انك بقيتى ادمانى يا ندى انا مش بقدر ابعد عنك خلاص
ندى بقلق و هتعترف خلاص : فهد انا……….
التليفون رن و كان رقم معتز
فهد : مش بقولك عينه فى الجوازة
فهد : ايه فين المستشفى
ندى و فهد راحوا المستشفى
معتز بقاله اكتر من أربع ساعات فى العمليات و مخرجش و فهد قلقان عليه و والد و الدة معتز لسه ميعرفوش فهد نسى يتصل بهم من الخضة
بعد ساعتين كمان و الصبح طلع الدكتور خرج
فهد : طمنى يا دكتور
الدكتور : هو الحالة كانت حرجة جدا و كمان حصله ك*سر مضعف فى رجليه الاتنين و ك*سر فى دراعه اليمين و الحمد دلوقتى مستقرة و دلوقتى احنا هننقله أوضة عادية و هيكون تحت الملاحظة
فهد : شكرا يا دكتور
فهد اتصل بوالد معتز و قاله
ملك الصبح راحت الشغل و كل مكنش لو سيرة اللى عن الراجل اللى نجا من حا*دثة المو*ت ديه
و فجأة ملك لمحت ندى فى المستشفى
ملك : ازيك يا ندى بتعملى ايه هنا
ندى : ملك معتز عمل حادثة و انا و فهد هنا من بليل
ملك : انتى بتقولى ايه وهو هنا من بليل و فهمت انه هو اللى كان فى الحادثة اللى سمعت عنها
عند معتز فى الأوضة فهد دخله
معتز كان واخد مسكنات و منوم علشان ميحسش بالألم
ندى دخلتلهم الاوضة و شافت فهد بيعيط على صاحب عمره
ندى حاولت تخفف عن فهد شوية و توسيه و لما اطمنوا عليه روحوا علشان يرتاحوا شوية
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

عند معتز بدا يصحى و لقى ملك قدامه و كانت بتعيط
معتز بخترفة: انا دخلت الجنة ولا ايه
ملك انبسطت لما معتز فاق و خرجت بسرعة و معتز نام تانى و صحى لاقى اهله و فهد و ندى موجودين
معتز : هو ايه اللى حصل انا فين
فهد : انت فى المستشفى انت كويس حاسس بيه
معتز : مش حاسس برجلى خالص هما فين
فهد : موجودين بس متجبسين الدكتور مديك مسكن علشان متحستش
والدة معتز : انت كويس يا ابنى طمنى
معتز : انا كويس يا ماما …فهد قرب شوية
فهد قرب
معتز بيوشوش فهد
فهد ضحك : طب يا جماعة ممكن تطلعوا شوية لانه محرج منكم شوية
خرجوا معتز كان عايز يعمل حمام و مكسوف منهم فهد ساعده فهد كان هيخرج علشان يدخل اهل معتز
معتز : فهد عايز اسالك حاجة
فهد : قول
معتز : هى ديه المستشفى اللى فيها ملك
فهد : ايوة بس انت عرفت منين
معتز : ملكش دعوة و قولهم معتز عايز ينام و روحهم مش عايز ابهدلهم معايا
فهد : مش مطمنلك ماشى
فعلا اهل معتز ماشوا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
فهد : ما تيجى ندخل للدكتورة هنا نطمن عليكى
ندى بتوتر : لاء بلاش يلا نروح
فهد : مالك قلقتى ليه احنا هنطمن عليكى و دخل ندى للدكتورة و كشفت عليها و قالت إنها كويسة جدا
فهد : حضرتك متأكدة انها كويسة و قالها الكلام اللى دكتورة قالته له قبل كده
الدكتورة : أسبوعين ايه لاء ديه سليمة و مفيش اى مشكلة
فهد فى العربية
فهد : انا كنت شاكك فى الدكتورة ديه من الاول
ندى : ………
فهد : مش بتتكلمى يعنى
ندى بقلق من اللى جاى : لاء عادى
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عند معتز طلب مدير المستشفى
معتز اتفق معاه أن ملك تكون هى الممرضة الوحيدة اللى تهتم بالحالة بتاعته و محدش غيرها و ميكونش عندها حالة غيره و دفع للمدير كتير علشان يوافق على طلبه
المدير بلغها بكده
ملك : يعنى ايه مش فاهمة انا بشتغل فى المستشفى مش عنده
المدير : لو مش هتنفذى هتتطردى و بعدين ده من أهم المرضى اللى عندنا و بعدين هو فى حاجة يا آنسة ملك تمنعك انك تهتمى باستاذ معتز
ملك بتظهر ان مفيش حاجة : لاء عادى انا بس استغربت من الطلب
مدير : طب يلا على شغلك
ملك دخلت لمعتز و بدأت تقيس له النبض و تشوف درجة حرارته و إلى ما ذلك و خلصت و جت تخرج
معتز : انتى رايحة فين
ملك : خلصت لحضرتك و ورايا شغل
معتز : شغل ايه اظن انى انا شغلك بس يبقى انتى رايحة فين
ملك : اظن انى عملت اللازم لحضرتك و المفروض ترتاح مش اكتر
معتز : انا عايز اغير هدومى تعالى غيرهالى
ملك : لاء حضرتك فاهم غلط انا مش بغير لحد انا هنده لحد من الممرضين الرجالة يساعد حضرتك
معتز : لاء انتى مش ممرضتى الخاصة يبقى انتى اللى تساعدنى يا اما نجيب مديرك يشوف الموضوع ده
ملك بغيظ : خلاص يا فندم هساعد حضرتك
ملك بدأت تلبسه و ظهر أمامها عارى الصدر ملك اتكسفت و لفت وشها و معتز فجاة شدها من وسط*ها علشان تقرب
ملك راحت ض*ربت معتز قلم و كأنها كانت عايزة تديله القل*م ده من فترة : انت ازاى تجرأ و تمسكنى كده و جت تخرج معتز مسكها من اديها

معتز : انا اسف يا ملك مكنش قصدى كملى و انا اسف أنا بس كنت عايزك تقربى علشان انتى بعيدة و مش عارفة تعملى حاجة كده
ملك مش طايقة انها تبقى معه فى نفس الأوضة بس مضطرة و بدأت تغير لمعتز
ملك: عايز حاجة تانى حضرتك ساعة و معاد الدوا التانى مع الغدا اقدر أمشى
معتز : ملك انا عايز اتكلم معاكى و بعدين انتى بتتكلمى رسمى كده ليه
ملك : مش فاهمة حضرتك انت مريض و انا ممرضة المفروض اكلم حضرتك ازاى
معتز : لاء يا ملك انتى خطبتى و هتبقى مراتى
ملك : لاء حضرتك تقربيا غلطان احنا مفيش حاجة من ديه و اظن انك محتاج ترتاح و أعصابك تعبانة شوية و ملك جت تخرج
معتز حاول يقوم و لكنه عاجز عن ذلك و كان يقع
ملك بخضة : معتز انت بتعمل ايه انت تعبان و عايز تستريح
معتز : انا مش هستريح غير لما تقعدى و تتكلمي معايا
ملك بمسايسة له : طب انا مش جاهزة للكلام دلوقتى ممكن تدينى فترة و نشوف موضوع نكلم ده
معتز : ماشى يا ملك
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
ندى و فهد
فهد : انا مش مصدق و راح شدها له
ندى بتوتر و قلق : فهد انا عايزة اقولك حاجة
فهد : مالك يا ندى فى ايه
ندى : فهد انا اللى قولت للدكتورة تقولك كده
فهد : ايه طب ليه انتى مش عايزانى اقرب*لك
ندى بدموع : فهد انا كنت خايفة منك يوميها و …
فهد بمقاطعة : و قولتى تربينى شوية صح
ندى : لاء يا فهد بس انت كنت ساعتها بتتعامل معايا بعصبية و كنت قاسي اوى و انا خوفت
فهد : انتى لسه خايفة منى
ندى :…….
فهد : ردى انتى خايفة منى دلوقتى و مش عايزة اقر*بلك قوليلى انك رفضانى
ندى : لاء يا فهد بس انا كنت عايزة وقت و انا لو مكنتش عملت كده كنت هتعمل كده و انا مش مستعدة نفسيا
فهد : انتى ليه مقولتليش انا كنت هتفهم موقفك للدرجادى خوفت منى طب انا وعدتك انى مش هغصبك على حاجة
ندى : فهد انا عارفة انا اطمنتلك بعدها بس
فهد : بس ايه كنتى بتحبى تشوفينى و انا بتعذ*ب ببعدك عنى
ندى : فهد انا اسفة
فهد جلس و كان حزين : متعتذريش على حاجة يا ندى انتى مغلطيش انا اللى ممكن اكون تقيل عليكى و انتى مش حابة معايا كده انا كان نفسى تكونى بتبدلينى نفس المشاعر بس خلاص انا مش هقرب*لك لو انتى مش عايزة
ندى : يا فهد انت فهمت غلط انا مش رفضاك و لا بحب اشوف بتتع*ذب زى و كملت بدون قصد و بحب كده معاك جدا انا بس كنت خايفة و انت طمنتنى بس كده و كملت بهزار قوم بقى من قدامى بدل ما اتهور و انت قمر كده
فهد بابتسامة : بجد
ندى : بجد ايه ؟
فهد : انك هتتهورى و عايزانى
ندى وشها احمر جدا : ه 😳😳😳
فهد قرب اكتر من ندى : مش انتى قولتى انك مش رفضانى انا قدامك اهو
فهد : لو مقر*بتليش دلوقتى هفهم انك رفضانى كزوج ليكى
ندى : ايه لاء
فهد : طب اثبتى
ندى قربت من شافي*فه و قبلته بجهل
فهد انبسطت و بمشاكسة : مش كده
ندى : اومال
فهد شالها و بيطلع الأوضة: انا هقولك
ندى بدلع : فهد لاء
فهد : ده انا بقالى اسبوع بغلى و محدش حاسس
و نسيبهم مع بعض شوية
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
بعد ساعة عند معتز
ملك دخلت و معها الغدا و ادته الدوا و ماشية
معتز : رايحة فين
ملك : هسيب حضرتك تاكل
معتز : ايه حضرتك اللى بتقوليها من الصبح ديه نادينى بأسمى و بعدين انا هاكل ازاى انا مش بعرف اكل بايدى الشمال
ملك قعدت و بدأت تأكله
معتز مبسوط اوى : انا لو حد كان قالى انى لما اعمل الحادثة هتاكلينى بيدك و تهتمى بيا انا كنت عملتها من زمان
ملك بدون قصد : بعد الشر عليك أن شاء الله تخف و تبقى كويس
معتز : انتى كنتى فى الأوضة الصبح
ملك : ايه انت كنت صاحى لاء لاء مدخلتش
معتز : بطلى انا كنت عارف انه مش بهلوس و انك كنتى خايفة عليا
ملك : لاء انا مكنتش هنا الصبح و مش بخاف عليك و بعدين انت بنسبالى حالة مش اكتر و انا بشفق عليها
معتز فجاة وقف اكل : انا مش عايز اطفح و شكرا لعطفك
ملك : انا مش قصدى انا التعبير خانى و انت لازم تاكل علشان الدوا انت ماكلتش حاجة
معتز : عايزانى اكل اتكلمى معايا فى موضوعنا
ملك : احنا مفيش ما بينا مواضيع اصلا يا معتز
معتز : خلاص خدى الاكل مش هاكل
ملك : لاء لازم تاكل علشان صحتك
معتز : ملكيش دعوة ان شاء الله اموت طالما مش راضية تدينى فرصة اكلمك معاكى
ملك : عايز تتكلم فى ايه يا معتز بس و انت بتتكلم تاكل موافق
معتز بفرحة : موافق و بدا ياكل
معتز : ممكن تخلينى افهمك انا عارف انى غلطان و حيو*ان و اى حاجة عايزة تقوليها بس انا عايز تدينى فرصة اخيرة اثبت فيها انى كويسة و ان اللى حصل ده مكنتش غير غلطة و مش هتتكرر و انا مش عايز حد غيرك انا عملت الحادثة ديه علشان كنت قاعد افكر فيكى و ندمان انى عملت كده انا رفضت ميرا و كمان بطلت اسهر بره و بقيت ماشى عدل
ملك : طب ده كويس لنفسك انا مالى و بعدين انا اديتك فرصة عملت بيها ايه
معتز : بالله عليكى ادينى فرصة و كمان انا مستعد لأى حاجة تطلبيها انا اكتشفت انى مكنتش مقدر نعمة وجودك فى حياتى يا ملك و ربنا جبلك حقك فيا أدام عينك اهو
ملك : اولا انا اكيد مش شمتانة فيك يا معتز بالعكس انا عايزاك تخف و تبقى كويس
معتز : انا عارف قولتى ايه هتدينى فرصة
ملك : ……….