رواية بيت السلطان الفصل الرابع عشر 14 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان الفصل الرابع عشر 14 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان البارت الرابع عشر

رواية بيت السلطان الجزء الرابع عشر

رواية بيت السلطان الحلقة الرابعة عشر

حلا بدموع:نادر ناااادر روحت فين.
وليد:أهدى يا حلا هنلقيه
حلا بدموع:مش هستحمل يضيع منى يا وليد مش هستحمل.
نادر الصغير ونادر الكبير شايله:مامى.
نادر الكبير بابتسامه:هى ديه.
حلا راحت واخدته بسرعه:انت أخدته ليه.
نادر:انا لا بس هو خرج ورايا و.
حلا بغضب:متلمسهوش تانى سامع.
نادر الصغير:مامى .
حلا بدموع:نادر مش هتبعد عنى.
نادر الكبير: أهدى انا مش هخطفه يعنى.
حلا بنرفزه:اخرس خالص مش عايزه اسمع صوتك حتى
وليد:أهدى يا حلا.
حلا بعياط:عايز ياخده عايزه ياخده منى
نادر:هاخده ليه يا مدام انتى فى حاجه فى دماغك
حلا:انت إلى فى حاجه فى دماغك مش انا انسان عنده انفصام فى الشخصيه.
لفت حلا عشان تمشى.
وليد وقف قدامها:حلا حلا عشان خاطرى.
حلا:وليد ابعد عن طريقى دلوقتى وسيبنى لوحدى.
وليد:مش هيحصل.
حلا:يبقا هتضرب.
وليد ابتسم:اهون عليكى.
مريم:حلا ارجوكى عشان زينه.
زينه:ايوه يا ابله خليكى.
حلا اتنهدت وبصيت لنادر الصغير.
نادر حضنها:مامى.
حلا ابتسمت:مش تبعد عنى.
نادر:حاضر.
حلا لفت لنادر الكبير:وانت خليك بعيد عنى وعن ابنى احسنلك.
مشيت وهو بيبصلها بصدمه.
مريم بضحك:من رأيى تسمع الكلام عشان لو اتهورت هتتعور جامد يعينى
ياسين:اسمع كلامها.
مشيو وسابوه.

 

 

 

 

 

كريمه:انتى بقا نظام شغلك ايه.
حلا:انا مش بروح حته من غير ابن. ده اول حاجه ثانيا مش بحب حد يقولى اعمل ايه ومعملش ايه انا عارفه شغلى كويس ثالثا هبقا موجوده من بدرى لحد المغرب مع المريض لحد ما نشوف استجابه المريض.
كريمه:بالنسبه للفلوس.
حلا:مش عايزه حاجه من عيلتكم غير انكم تبعدو عن حياتى انا بس نعتبر انى بساعد حد صديقى انا مدينه لوليد بكتير هعتبره رد جميل غير كده مش عايزه حاجه.
كريمه:انتى ليه كاره العيله كده.
حلا ابتسمت بإنكسار:عن أذنك.
الجو كان احتفالى وحلا راحت عشان تتكلم مع الجد.
وليد:جدو بقا أنا متأكد أنه هيستجيب للعلاج بسرعه.
حلا:هو القر ده إلى جايبنا ورا.
حامد بضحك:اه حسود اوى وليد.
نادر الصغير اتاوب ودعك عينيه.
حامد كان مركز معاه ومع حركاته.
حلا شالته: تعبت.
نادر هز رأسه وهو بيدعك عينيه:لا.
حلا ابتسمت:كداب كبير .
نادر نام على كتفها وهو بيضحك
حامد:شبه نادر حفيدى اوى.
حلا ابتسمت بكسره:معلش الدم بقا.
حامد:قصدك ايه.
حلا:وله حاجه انا همشى دلوقتى بكره هجيلك عشان نبدأ العلاج
حامد:اه طيب.
وليد:هوصلك.
حلا:لا خليك عايزه افضل لوحدى.
مشيت حلا لوحدها كانت بتعيط.
حلا لنفسها:اتكلم معايا وله كأنه يعرفنى انسان بارد انا مضايقه ليه خلاص يا حلا انسى هو عاش حياته ومبسوط انتى كمان كملى عشان حتى ابنك ضهرك إلى مبقاش ليكى غيره خلاص.
نادر:مامى عيطى.
حلا ابتسمت:لا يا حبيبى مش بعيط انت صحيت.
نادر:اه عطسان.
حلا: ياخلاثى طب استنى.
نزلته وراحو بقاله جابو مايه وكيكه.
نادر باسها من خدها: احلى مامى.
حلا:حورتجى اوى
رجعو الميتم
تانى يوم لبست حلا

 

 

 

 

 

حلا لبسها اتغير خالص بقيت تلبس هوت شورتات وتشيرتات قصيره وشعرها على طول بقا مفرود وبقيت مهتمه بنفسها جدا غير الاول حتى تصرفاتها فيها حاجات اتغيرت من جواها وده الى بيحصل لما الإنسان ينصدم فى حد بيتغير جواه حاجات هو ميعرفهاش زى تصرفاته أسلوبه طريقته في التفكير كل حاجه بتتغير عشان كده بيقولو أن الحياه هى إلى بتعلم الصدمات بتعلم كل تجاربنا على قد ما بتوجعنا على قد ما بتعلمنا حاجات مهمه حاسه انى عميقه حبتين😂😂😂 نكمل
شالت نادر فى الشياله وخرجت لبيت السلطان.
وليد كان واقف مستنيها على الباب.
حلا:ديد واقف كده ليه.
وليد:عشان اقابلك.
حلا:يعم هتوه يعنى مانا قرده اهو.
وليد:طيب هاتى نادر.
حلا:لا ابنى مش هيتحرك من هنا.
وليد:ليه سيبيه يلعب
حلا:لا اسكت والا والله امشى
وليد.مسكها من قفاها:انتى ايه بتتلككى.
حلا:ايدك لتوحشك يا شبح
وليد ضحك:خدتى عليا اوى.
ياسين:ايه هتفضلو كده كتير.
حلا:قولو يا بنى مفيش زوق خالص نو دم نو احساس نو رز بلبن
وليد بضحك:ادخلى ياختى.
طلعت مع وليد
خرج نادر من اوضته وهو مضايق.
حلا بصيت ليه بإهتمام وكل تفكيرها هو ليه مضايق.
خرجت روزى وراه:يا حبيبى استنى
حلا ابتسمت ودمعت وبصيت لنادر ومشيت ايديها على شعره.
وليد مسك أيديها:يالا تعالى.
شدها ودخلو لحامد.
حلا اول ما دخلت مقدرتش تمسك دموعها اكتر.
وليد:ششش أهدى بس خدى نفسك.
حلا بعياط:انا تعبت انا عايزه امشى من هنا.
وليد:هتقدرى تتغلبى على الوجع ده انا واثق فيكى.
حلا:مش هقدر انا بقيت ضعيفه يا وليد مبقتش حلا بتاعت زمان مش مستحمله اشوفه مش مستحمله هو كان ليا كان هيبقى لينا عيله صغيره انا وهو وابننا ذنبه ايه ابنى ذنبه ايه يعيش من غيره ليه عمل معايا كده انا غلطت في ايه انا تعبت
حضنها وليد:ششششش مغلطتيش يا حلا انتى بس حبيت الشخص الغلط.
حلا:وليد انا عايزه امشى من هنا.
حامد:انتى لسه واصله حد ضايقك.
حلا:ها لا محدش بس انا مش مرتاحه.
حامد:اه عشان المكان لسه جديد وبعدين انتى مكنتيش كده الاول كنتى قويه ومفتريه ايه غيرك.
حلا ضحكت:الحياه غيرتنى الحياه كسرتنى.
حامد:لا لازم تبقى اقوى من كده.

 

 

 

 

 

بعد فتره كبيره.
وليد:يالا يا حلا الغدا.
حامد:تعالى يالا هناكل سوا تحت
حلا:انا مش جعانه.
وليد:حلا قدامى
حلا:مش عايزه.
وليد مسكها من قفاها:قدامى.
حلا:مش كده يا كبير.
وليد:لازم تواجهى يا حلا عشان تبقى احسن.
حلا اتنهدت:طيب خلاص سيبنى
شالت نادر ونزلت مع حامد ووليد.
روزى بصيت لها بإستغراب:ايه ده.
حلا ضحكت:اول مره تشوفى بنى أدمين وله ايه.
وليد ضحك
روزى:ايه قله الزوق ديه كمان الخدامين هيقعدو وياكلو معانا.
حلا:مش عاجبك قومى كلى معاهم.
وليد:اووووه قصف جبهه سداسى.
نادر:مامى يع.
حلا:عارفه يا حبيبى مضطرين عشان وليد بس.
نادر بضحك بص لوليد:ديد.
وليد شده من خده:ديد ديد اى حاجه منك سكره.
نادر الكبير قعد على السفره.
حلا وشها قلب.
روزى مسكت أيديه:حبيبى بقيت احسن.
نادر شد ايديه وهز رأسه.
حلا:يا محنو.
وليد كح
روزى:قولتى ايه
حلا:مقولتش انتى سمعتى حاجه.
روزى:ايوه سمعت.
حلا:يبقا قولت مش متأكدة.
حامد بضحك:انتى مشكله.

 

 

 

 

 

مريم:صباح الخير
ياسين: صباح الخير
حامد بضحك:تعالو.
مريم:ايه سر السعاده اكيد تأثير حلا مش كده.
وليد:اى مكان حلا فيه بيبقا سعيد
حلا:قرع قرع.
كريمه بزعيق:وبعدين كله فى اكله.
حلا بخضه لوليد:جراوايه بت وليد انت جايبنى اتسرع هنا.
وليد ضحك.
كريمه:وبعدين.
نادر الصغير:دين
الكل ضحك على كلامه وهو بيقلدها كله معادا روزى حتى كريمه ابتسمت.
بعد فتره الكل بياكل وحلا بتأكل نادر وهو بيحب يمسك الاكل من أيديها وياكل بإيديه زى نادر وهو صغير طبعا محدش يعرف غير نادر وحامد وكريمه وياسين والرابعه منتبهين.
ياسين:عارفه نادر الصغير شبه نادر الكبير اوى حتى بياكل زيه.
حامد:فعلا كأنى شايف حفيدى وهو بياكل قدامى.
كريمه بقيت مستغربه.
حلا:شبعت يا نادر.
نادر الكبير:ها.
حلا:اكيد مش انت يعنى هسألك ليه انا قصدى على ابنى ابنى لوحدى.
نادر ضيفةعينيه بعدم فهم.
نادر:مامى بعت.
حلا شديته من حدودها وباسته:بت خلاثى.
جت تقوم مسك وليد ايديها
حلا بصيت لوليد وبعدين لنادر الى ملامحه اتحولت لغضب.
وليد:بس انتى لسه مأكلتيش.
حلا:شبعت يا وليد سيبنى لو سمحت.
وليد؛لا لازم تاكلى
حلا:وليد
نادر بصوت عالى ونرفزه:قالتلك سيبها مسمعتش.
الكل بصيله بإستغراب.
روزى مسكت أيديه:وانت ايه مضايقك.
نادر بص لحلا وقام:انا شبعت.
مشى ودخل الحمام هو مش فاهم نفسه ليه اضايق.
عسل وشه وبص لنفسه فى المرايا شاف نفسه ببدله مع حلا.
غمض عينيه جامد ومسك رأسه بوجع
طلع سلسله من رقبته كانت عباره عن قلب من الفضه بيتفتح بس هو ميعرفش انه بيتفتح.
اتنهد ودخلها تانى تحت التشيرت وخرج.
عند حلا كانت قاعده سرحانه ونادر بيلعب قدامها.
حلا افتكرت لما كانت فى لبنان ونادر معاها.
حلا وهى حاضناه:هفضل حاسه انى فى حلم وممكن فى اى وقت اصحى ملقكش معايا
نادر وهو بيلعب فى شعرها ويضحك:طب اعمل ايه عشان تصدقى طيب
حلا قامت:لحظه لحظه.
قامت وقلعت سلسله ولبستها ليه:ديه هتأكدلى انى مش بحلم طول مانا شايفاها فى رقبتك هتأكد انى فى حقيقه.
نادر:قلب.

 

 

 

 

حلا:القلب ده معايا من ماما بابا قال إن ماما هى إلى لبسته ليا قبل ما تموت بص فيه من جوه حرفى (ح) وديه صوره ماما حلوه صح.
نادر:شبهك اوى.
حلا:انا شباها عارف محدش يعرف حاجه عن السلسله ديه غيرى انا وبابا ودلوقتي انت هتحافظ عليها مش كده انا متأكدة هتحافظ عليها زى ما هتحافظ على قلبى.
نادر باس راسها وحضنها.
حلا افتكرت كل ده عشان لمحتها فى رقبته.
فاقت لما نادر الكبير شال نادر الصغير وهو بيلعب معاه.
حلا قامت بسرعه وشديت نادر الصغير منه
نادر:ايه مشكلتك.
حلا:انت المشكلة قولتلك ابعد عن ابنى مبتفهمش.
نادر قرب منها بعصبية.
حلا:فاكر هخاف منك فوق وافتكر مين حلا وافتكر انا اقدر اعمل ايه.
جت تمشى مسكها من ايديها.
نادر:انتى مجنونه صح.
حلا شديت ايديها بدموع:اوعى ايديك واياك إياك انا بحذرك اوعى تلمسنى تانى.
نادر:انا مش فاهم ليه كارهانى كده.
حلا ابتسمت بكسره ودموعها مغرقه عينيها:كارهاك أما نكته اسمع انت مبقتش تفرق معايا خلاص جائز كنت الاول لكن دلوقتي لا
شالت نادر ومشيت.
وليد:حلا بقولك صح ايه ده مالك كنتى بتعيطى ليه.
حلا مسحت دموعها:تراب
وليد اتنهد وراح طبطب عليها
حلا بعياط:عارف إلى قاهرنى أنه بيتعامل كأنه اول مره يشوفنى.
حامد:عشان اول مره يشوفك فعلا.
حلا:لا يا جدو انت متعرفش بس انا وهو عدينا بكتير كان هيتباع أعضاءنا وهربنا كنا هنتاكل لحم وهربنا مرينا بكتير سوا مستحيل ينسى عارف لو نسى كان قلع السلسله بتاعتى بس هو لسه لابسها لسه فى رقبته هو بس بيعمل كده عشان محبنيش من الاول
حامد:حاولى عفهمى يا بنتى نادر فقد الزاكره من سنتين.
حلا بصدمه:ايه.

 

 

 

 

 

حامد:نادر من سنتين جدته قابلته فى لبنان فى حادثه كان نادر فاقد الزاكره اتجوز ورجع مصر بس نادر مش زى الاول بقا حاسس ان العيله كلها أعدائه اتغير.
حلا قعدت قدامه ومسكت أيده بأمل:يعنى هو سابنى عشان مش فاكرنى مش عشان مش بيحبنى
وليد شدها من دراعها:فوقى اتجوز فوقى بقا.
حلا عيطت فى حضن وليد.
وليد مسك وشها بين ايديه:حلا تتجوزينى.
حلا بصدمه:ها.
وليد:تتجوزينى
حامد:بس.
حلا:موافقه.
وليد ابتسم وحضنها:هتنسيه انا متأكد هتحبينى.
حلا بعياط:انا تعبت اوى .
وليد:خلاص وقت التعب خلص.
حامد:انا حاسس انكم بتتسرعو.
فى نفس الوقت فى اوضه نادر
نادر واقف بيبص من الشباك وهو سرحان
نادر لنفسه:حاسس انى اعرفها من زمان حاسس ان كان ليها مكانه فى قلبى كبيره بس مش فاكر مش فاكر حاجه يا ترى انتى مين يا حلا والطفل الصغير يا ترى اسمه زى أسمى صدفه وله لا بس هو شبهى اوى حتى التصرفات وملامح وشه شبهى حتى شعره هو ممكن يكون ابنى ومحدش يعرف غير حلا يمكن عشان كده هى كارهانى وزعلانه أو جايز انا موهوم وبتخيل حاجات غلط يا رب دلنى على الطريق الصح.
فجأة باب الحمام اتفتح وخرجت منه روزى بقميص نوم احمر ناري قصير مبرز لمفاتنها وبتضحك وبتقرب لنادر.
نادر لف وشه بضيق:قولتلك ميت مره مبحبش كده.
روزى مسكت كتفه ولفته ليها وهى بتقرب منه
نادر بصيلها اتخيل حلا إلى بتبتسم
روزى زقيته على السرير ووقعته وقلعت الروب الشفاف ونطيت عليه وهى بتفك زراير قميصه.
نادر افتكر احلى يوم في حياته لما كان مع حلا زق روزى بفرحه
نادر:افتكرت انا افتكرتها شكرا شكرا يا روزى.
قفل قميصه وخرج بفرحه
اول ما فتح الباب شاف حلا نازله مع وليد وهو شايل نادر
نادر:حلا.

 

 

 

 

 

كان لسه بيقفل قميصه.
خرجت روزى وراه وهى بتربط الروب:نادر.
حلا بصيت ليهم الاتنين وبصيت قدامها
وليد: يالا.
حلا:ايوه.
نادر راح بغضب ومسك ايديها:انا بنادى عليكى.
حلا بصيت لروزى وشديت ايديها منه بغضب: سيب إيدى بقا ملكش دعوه بيا ابعد عنى وعن حياتى خليك فى حياتك ومراتك.
لفت وشها ونزلت ورا وليد.
نادر اضايق واتعصب جدا.
روزى: نادر ليه سيبتنى.
نادر:ابعدى عنى بقا مبتفهميش كام مره قولتلك أما مش عايزك.
روزى:نادر انا مراتك.
نادر:للأسف مراتى وده انا مش حابه مش عايزك فى حياتى اصلا.
مشى وسابها.
روزى عيطت ودخلت حمام اوضتهم وغيرت وهى بتعيط وبتفتكر.
كريمه:هترجعى معايا ده اخر كلام.
روزى:هرجع ليه يا تيته لمين بصفتى ايه اصلا.
كريمه:حفيدتى.
روزى:غير شرعيه حفيده غير شرعيه ابنك جابنى من غير ما يتجوز امى واتخلى عنها وعنى مستحيل ارجع
كريمه:سامحيه يا بنتى كان غلطانه ارجوكى سامحيه هو مات خلاص انا هعوضك.
روزى:حتى لو رجعت هرجع بصفتى ايه بنت حرام.
كان نادر بيجيب ورد لحلا ومبسوط وبيعدى الطريق
فجأة روزى فرملت جامد بس ملحقتش.
روزى وهى بتمسح دموعها:يا ريتنى ما شوفتكش فى حياتى انت وعيله السلطان اكتر ناس أذونى فى حياتى يا ريتنى ما حبيتك.

 

 

 

 

وليد قدام الميتم: انتى كويسه
حلا هزيت راسها واخدت نادر:اه.
وليد مسك أيديها:حلا انا مش هتخلى عنك عارفه ليه.
حلا: ليه
وليد:عشان بحبك يا حلا عشان بحبك مستحيل اسيبك أو اتخلى عنك .
حلا ابتسمت: تصبح على خير يا وليد
وليد:قوليلى يا حبيبى.
حلا:وليد.
وليد:خلاص خلاص كله فى وقته حلو يا قمرى.
حلا: تصبح على خير يا وليد.
وليد:وانتى من اهل وليد.
حلا ابتسمت ودخلت الميتم.
نيمت نادر على السرير.
حلا:انت تستاهل يبقا عندك اي بحبك ليه اظلمك واعيشك من غير اب عارف انا مستحيل احب حد غير ابوك بس فى نفس الوقت مستحيل أجبره يتجوزنى ويعترف بيك وليد بيحبك زى ابنه بجد وليد طيب اه مش فى حلاوه ابوك بس طيب ابن ناس كويسين برضو هو عاش حياته وبقا عنده زوجه وعيله وليه احنا كمان ميبقاش لينا عيله صغيره دافيه.
نامت جمبه: انا اسفه يا حبيبى كل ده بسببى انا اختارت غلط بسببى انت وحيد بس متقلقش انا هصحح غلطى انا اسفه اوى.
حضنته ونامت.

يتبع ….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا 

لقراءة جميع فصول الرواية اضغط على ( رواية بيت السلطان )