رواية حور الرعد الفصل الخامس عشر 15 بقلم رؤى محمد

فى فيلا الزينى 

سما قاعدة فى اوضتها و سرحانة و لابسة خاتم فى ايدها و بصت عليه بحب و فجاة ريم دخلت و هى مليكة

سما كانت لسة سرحانة و ما خدتش بالها منهم

ريم: سمااااااا 

سما بخضة: ايه فى ايه مين

مليكة: هههههههه يخربيتك شكلك مسخرة

سما: عايزين ايه

ريم بغمزة: احكى اللى حصل

سما وشها احمر و ضحكت

ريم: يخربيتك دة انت طماطم يابت ما تحكى

سما: يا ريم حاااضر الله

ريم قاعدة و حاطة ايدها على خدها و قالت ادينى مستنية

سما: اللى حصل.. 

(فلاش باااااك)

سما لبست فستان كشمير طويل باكمام واسعة و عليه طبقة من الشيفون الشفاف و حزام اوف وايت مع طرحة شيفون كشمير و جزمة اوف وايت بكعب عالى و شنطة صغيرة اوف وايت و حطت روچ كشمير هادى جدا

و اتصلت على ياسين

سما: الو يا ياسين انا خرجت من الفيلا اهو و جاية 

ياسين: ماشى يا سما مستنيكى فى الكافيه

سما: تمام 

و قفلت السكة و ركبت العربية مع السواق و مشيت

بعد 20 دقيقة سما وصلت المكان بس لقت النور قاطع

سما: يا لهوى النور قاطع ياسييين انت فين

مفيش رد

سما عينها دمعت لانها بتخاف من الضلمة 

سما بصوت مهزوز: ي ياسييين ا انت ف فين

و فجاة النور جه و سما شافت ورد احمر مفروش على الارض و ترابيزة فى نص المكان و قدامها كرسيين و عليها ورد احمر و المكان متزين بطريقة بروفيشينال

سما جت تلف لقت ياسين واقف و لابس بدلة سودة و حاطط ايده فى جيبه و مصفف شعره و مبتسم ابتسامة جذابة

سما: ياسين انت لابس كدة ليه و ايه المكان دة دى حفلة مين

ياسين ضحك و بعدين قال: حفلتك انتِ ايه رأيك فى المفجأة

سما بابتسامة: حفلتى انا.. مفجأة ايه

ياسين بابتسامة طلع علبة حمرة من جيبه و طلع خاتم و قرب من سما و مسك ايدها و لبسها الخاتم فى صباعها

ياسين بهمس: بحبك

سما مش مستوعبة اللى حصل: ايه لحظة

ياسين بابتسامة و همس: بحبك يا ملكة قلبى

سما بصت على الخاتم اللى فى ايدها و قالتله بخجل و وشها محمر: اي دة

ياسين  بابتسامة جذابة: تتجوزينى

سما بصدمة: ايه

ياسين: مش هكررها انتِ سمعتِ كويس

سما بخجل شديد: اا انا لازم اا امشى اتأخرت و جت تمشى راحت داست على الفستان من غير قصد و كانت هتقع راح ياسين مسكها بسرعة و وقعت فى حضنه و هو باصص و سرحان فى عينها و هى بصاله فى عينه بتوهان 

ياسين بهمس: بحبك يا مجنونة

سما فاقت من سرحانها و بصت لياسين بخجل: احم ل لازم امشى بسرعة

ياسين مسك ايدها: سما استنى

سما بصت على ايده اللى ماسكاها و قالتله: ي ياسين

ياسين بحب: عيونه

سما بعدت بنظرها عنه بخجل و عضت على شفايفها السفلية و سحبت ايدها و دعكتها بتوتر

ياسين بغمزة: بس ايه الحلاوة دى

سما بخجل و ابتسامة و مسكت الفستان و بتبص عليه و قالت: ب بجد عجبك يعنى حلو

ياسين: حلو بس دة انتِ تقولى للقمر قوم و انا اقعد مكانك

سما بكسوف: ي ياسين بس

ياسين ضحك على كسوفها و قال: خلاص يلا علشان نتعشى

سما: م ماينفعش رعد هيقلق عليا

ياسين ابتسم و قال: ما تخافيش يا حبيبتى رعد عارف كل حاجة و انا متفق معاه على كل حاجة

سما بصدمة: ايه يعنى رعد كان عارف و ماقاليش

ياسين: حبيت اعملها مفجأة بمناسبة عيد ميلادك

سما دمعت و قالت: كل دة علشانى و كمان  عيد ميلادى

ياسين قرب منها و مسح دموعها و مسك وشها بين ايديه و قال: بتعيطى ليه دلوقتى ممكن ما اشوفش الدموع دى تانى

سما ضحكت و غمازاتها بانت و قالت: حاضر

ياسين ابتسم و قال: ايوة كدة اضحكى خلى الغمازة تبان

مسك ايدها و لفها حولين نفسها و صفر باعجاب و قال: ايه الجمال دة بس

سما ابتسمت بكسوف و بعدت وشها عنه

ياسين: يلا بقى ناكل علشان انا ميت من الجوع

سما ضحكت جامد 

ياسين بصلها بحب و فرحان لفرحتها و ضحكها و بعدين قال: مش يلا بقى و كفاية ضحك

سما بتحاول تمسك نفسها من الضحك: حاضر يلا 

و قعدوا ياكلوا و ياسين كان طول الوقت باصص لسما بحب و كان بيأكلها و هى كانت مكسوفة و خلصوا و ياسين وصلها و مشى

(بااااااك)

سما: بس و هو دة اللى حصل

ريم كانت سرحانة و افتكرت مازن لما اعترفلها بحبه و هى جرحته و دموعها نزلت و قالت: عن اذنكوا انا هروح انام

سما: ريم استنى يابت مالك

ريم بتعب: معلش يا سما تعبانة شوية

مليكة: نجيبلك الدكتور طيب

ريم: لا دة شوية صداع

مليكة: خلاص يا حبيبتى روحى ارتاحى

ريم: حاضر تصبحوا على خير

سما و مليكة: و انتِ من اهله

ريم خرجت راحت اوضتها و قعدت تعيط لحد ما راحت فى النوم

فى اوضة سما 

سما: مش مطمنة حاسة ان ريم فيها حاجة غلط

مليكة بزعل: مازن

سما: ماله

مليكة: مازن بيحب ريم يا سما

سما: ايوة ما انا عارفة

مليكة: ريم كمان بتحبه بس

سما: بس ايه 

مليكة بدموع: ريم جرحته اوى يا سما و الله مازن حالته بقت صعبة كل ما اجى اشوفه الاقيه فى اوضته و دموعه على خده و لما سالته فى مرة حكالى اللى حصل و كان بيعيط زى الطفل الصغير… وقتها كانت ريم عند البحر علشان كانت عنده فى الشركة و حصل موقف مابينهم و مازن ما قاليش عليه بس تقريبا شدوا فى الكلام مع بعض و هى زعلت و راحت البحر ف انا قولتله على مكانها علشان يشوفها و يحاول يصالها

سما: هى ممكن تكون اتضايقت ولا حاجة او افتكرت علشان كدة قامت و راحت اوضتها

مليكة: ممكن

سما: ربنا يقربهم لبعض

مليكة: يارب يا سما بس ريم بتقول ان عندها.. 

سما بمقاطعة: خلاص ما تكمليش هى قالتلى و على فكرة مش بجد

مليكة بعدم فهم: مش فاهمة هو ايه اللى مش بجد

سما بهمس: اقصد ان ريم ما عندهاش سرطان ولا اى حاجة

مليكة برقت من الصدمة و شهقت و قالت لسما: انتِ عرفتى منين

سما: النهاردة و انا راجعة روحت لمازن الشركة علشان اساله على رعد ف سمعته بيكلم بت اسمها سحر او سهر مش فاكرة حاجة زى كدة المهم اللى حصل.. 

(فلاش بااااااك)

عند مازن فى الشركة 

مازن: انطقى قولى

سهر بدموع: انا هقول كل حاجة… انا من كتر حبى ليك عملت حاجة مجنونة فى مرة ريم كانت هنا فى الشركة و كانت بتتكلم معايا و انا ضيفتها و اديتلها عصير و كنت حاطلها حاجة بتخليها تصدع و تدوخ ف بعد ما شربته بدات فعلا تصدع و تدوخ بس قدرت تمسك نفسها و انا قولتلها تروح لواحدة دكتورة صاحبتى تكشف و تعمل تحاليل عندها وو.. 

مازن: و ايه كملى

سهر: انا كنت متفقة مع نهى صاحبتى الدكتورة لما تعمل التحاليل تقول انها عندها سرطان علشان.. 

مازن بعصبية: كملى عشاان ايييه

سهر بخوف: ح حاضر… علشان انت تبعد عنها و تحبنى انا

مازن بعصبية و غضب: يا بنت ال*** و مسكها من شعرها و قال: بقى انتِ يا زبالة تعملى كدة و انتِ فكرك لما تعملى كدة انا هبعد عنها بس يكون فى علمك انا مش هبعد عن ريم لحظة واحدة و عارفة لو طلعتى كدابة مش هيطلع عليكى نهار انتِ فاااااااهمة و قال جملته الاخيرة باعلى صوت

سهر بدموع و عياط بتحاول تحرر نفسها من ايده: شعرى شعرى بالله عليك بيوجعنى

مازن بعصبية شدد على شعرها و قال: شعرك بيوجعك صح و لما انتِ وجعتيها هى ذنبها اييييه هااااا ذنبهااا ايييه و زقها على الكرسى جامد

سهر قعدت تعيط

و مازن وقع كل الحاجات اللى على المكتب و شد على شعره لورا

و قال لسهر: ادينى عنوان بيتها

سهر بخوف: ه هى مين

مازن بعصبية: الدكتوورة هانم

سهر: م مش معايا عنوان بيتها بس معايا عنوان العيادة بتاعتها

مازن: قولى خلصى

سهر: حاضر هو دة *****

مازن: اياكى تتحركى من هنا فااااهمة

سهر هزت راسها بخوف و قالت: ح حاضر و الله ما هتحرك بس ما تاذينيش بالله عليك 

مازن بصلها بصة طويلة و نزل راح على العنوان

(باااااك)

سما: شوفتى

مليكة: يالهوى مش مصدقة بجد

سما: يلا حصل خير و ربنا يهديهم اما نشوف مازن هيعمل ايه

مليكة: عندك حق هبقى اساله لما يرجع

سما: تمام يلا تصبحى على خير

مليكة حضنتها و قالتلها: و انت من اهله و الف الف مبرووك يا روحى

سما: الله يبارك فيكى عقبالك انتِ و انس ها و غمزتلها

مليكة اتكسفت و وشها احمر و جريت على اوضتها

___________________________

فى المستشفى

فى اوضة معتصم

معتصم: مروة انا بحبك

مروة: ايه

معتصم: بحبك 

مروة بكسوف و دموع: و و انا كمان

معتصم بغمزة: و انتِ كمان ايه

مروة بخجل: بس بقى يا معتصم 

معتصم فجاة عينه غمضت و ايده سابت

مروة بقلق و بتهز معتصم و بتقوله: معتصم مالك

مفيش رد

مروة بدموع: يا معتصم قوم ما تقلقنيش عليك و بدات تعيط و بعدين قالت: يا معتصم قوم انا بحبك

معتصم فجأة فتح عينه و شدها فى حضنه و قعد يضحك و قال: يا بت بهزر معاكى انتِ صدقتى ولا ايه… قلقتى عليا يا بيضة يااه قالتلى بحبك يالهوى كان لازم اعمل نفسى ميت يعنى علشان تقوليها… احم مروة تتجوزينى

مروة كانت مصدومة و بصتله بسرعة و قالت: ايه

معتصم: تتجوزينى

مروة كانت مكسوفة جت تقوم قام معتصم شدها تانى و وقعت فى حضنه و كانت قريبة اوى منه و فضلت سرحانة فى عينه الرمادى و هو سرحان فى عينها العسلى

فى اللحظة دى الممرضة دخلت و شافتهم

مروة بعدت عن معتصم بسرعة و هى مكسوفة 

الممرضة ضحكت على منظرها و جت تغير على الجرح لمعتصم مروة وقفتها

مروة: استنى انتِ هتعملى ايه

الممرضة: هغير على الجرح

مروة بغيرة: لا والله ما انا عارفة انك هتغيرى على الجرح… اشمعنى انت اللى هتغيريله يعنى مفيش ممرض راجل يعنى

الممرضة باستغراب: فى يا فندم بس بتسألى ليه

مروة بتوتر: اا ي يعنى ع علشان ما ينفعش انت تغيريله

الممرضة: ليه يا فندم دة شغلى

مروة بعصبية و غيرة: لا يا حبيبتى روحى شوفى شغلك مع بنات زيك مش مع رجالة و نادى ممرض راجل يجى يغيرله

الممرضة: يا استاذة ما ينفعش دة شغلى حضرتك هتاذينى انا

مروة: هو ايه اللى ما ينفعش

الممرضة: ماينفعش اروح انادى حد من زمايلى هما اكيد مشغولين مع حالات تانية

مروة: لا والله اقولك على حاجة انا اللى هغيرله على الجرح

الممرضة: ازاى يا فندم حضرتك اللى هتغيريله

مروة بغيرة و عصبية: مالكيش دعوة قوليلى اعمل ايه و انا هغيرله 

الممرضة باستغراب: ازاى يا فندم مش حضرتك بتقولى ماينفعش بنت تغيرله

مروة قالت بتسرع: انا مراته 

و بعدين سكتت فجاة و بصت على معتصم بكسوف و لقته مبتسم و غمزلها 

مروة ديرت وشها بسرعة عنه بكسوف

الممرضة: انا اسفة يا فندم ما كنتش اعرف ان حضرتك مراته

مروة فى سرها: ايه اللى انا هببته دة مراته ايه بس يا خيبتك يا مروة

مروة راحت جمب معتصم بتوتر و قالت للممرضة: ها اعمل ايه

الممرضة: حضرتك لازم تقلعيه التيشيرت علشان تعرفى تغيريله و هتعملى….. و قالت لمروة تعمل ايه و اديتلها الادوات و خرجت

مروة كانت مبرقة من الصدمة و مكسوفة

معتصم بصلها و غمزلها و ضحك و قال: يلا قلعينى التيشيرت

مروة: انت قليل الادب و ضربته بخفة

معتصم: الله و انا مالى حد قالك تقوليلها انك مراتى

مروة اتكسفت اكتر و وشها احمر و قالت فى سرها: يا لهوى على الكسوف اقلعه ازاى دة

معتصم: يلا

مروة بتوتر : يلا ايه

معتصم: يلا غيريلى على الجرح و غمزلها

مروة اتوترت جدا و قربت منه و مسكت التيشيرت من بعيد و ديرت وشها و قلعته التيشيرت بسرعة

معتصم حس بلسعة فى جسمه لما ايد مروة لمسته غصب عنها و هى حست برعشة فى ايدها و بعدت بسرعة

مروة و هى باعدة وشها عن معتصم: يالهوى هغيرلك ازاى يلا نام على بطنك

معتصم: مش هعرف اتعدل لوحدى لازم تساعدينى و تمسكينى علشان اتعدل

مروة بعصبية و لفت وشها غصب عنها و بصتله: ازاى يعنى امسكك 

و بعدت وشها تانى بكسوف

معتصم: خلاص انتِ حرة روحى نادى على الممرضة

و نادى على الممرضة بصوت عالى

مروة لفت بعصبية تانى و قالتله: خلاص ما تناديش دة انت غلس و قليل الادب

معتصم ضحك عليها

مروة: عااااا بتضحك على ايه يا يا قليل الادب

معتصم بضحك: امك اسمها رجب

مروة : عاااا ياربى على الاستفزاز

معتصم: يلا ساعدينى

مروة بعصبية و كسوف: حاضر 

وقربت منه و مسكت ايده و ساعدته ينام على بطنه

و بدات تغيرله على الجرح و كانت مكسوفة

بعد وقت

مروة: خلصت يلا قوم

معتصم كان نايم

مروة بصدمة : اي دة انت نمت احسن بردو علشان هيقعد يقولى قومينى

و تخنت صوتها و بدات تقلد معتصم

مروة بصوت معتصم: يلا اعدلينى هاهاها يلا ساعدينى هاهاها

و عدلت صوتها للطبيعى بتاعها و قالت: مستفز بس قمر و بحبك يخربيتك

و خرجت من الاوضة

___________________________

فى فيلا والد حور (سالم) 

كان قاعد بيتفرج على التليفيزيون

و فجأة سمع صوت بينادى عليه

…. : بابا

سالم بص ناحية مصدر الصوت بصدمة و حاول يطلع صوت و اخيرا صوته طلع و قال: ح حو حووور بنتى

حور طلعت تجرى على ابوها و اترمت فى حضنه و قعدت تعيط 

سالم حضن حور جامد و قعد يبوس راسها و يبوس كل حتة فى وشها و مسك راسها و قعد يبوسها و حور كانت بتعيط و مسكت ايده و باستها و قالت: حقك عليا يا بابا حقك عليا

سالم بدموع: بس يا حبيبة ابوكى انا اللى غلطان ما حافظتش عليكى كان لازم احميكى منه 

حور: هو مين يا بابا

سالم لسة هيتكلم سمعوا صوت ضرب نار

سالم وقع على الارض غرقان فى دمه

حور قعدت على الارض جمب سالم و مسكت راسه و قالت بعياط و صريخ : باااابااااااا لااااااا ياا باااابااااا