رواية عمياء دخلت حياتي الفصل الثالث عشر 13 بقلم منصور سيد

رواية عمياء دخلت حياتي الفصل الثالث عشر 13 بقلم منصور سيد

رواية عمياء دخلت حياتي البارت الثالث عشر

رواية عمياء دخلت حياتي الجزء الثالث عشر

رواية عمياء دخلت حياتي الحلقة الثالثة عشر

ندى:تعرفى يا احمد انا ايه اللى نفسي اشوفه ولو مره واحده
احمد:ايه ياندى
ندى :انت يا احمد نفسي اشوفك واتأمل ملامحك ولو مره واحده فى حياتى
نعمت:وبعدين بقى والله اتكلم
ندى :ها اسكتى يا زفته
احمد:تسكت ليه عاوزه تقولى ايه يانعمت ما تفهموني انا حاسس انكم مخبين حاجه عنى
ندى:حاجة ايه بس يا احمد
احمد:انتى بتخبى عنى حاجه ياندى فى ايه
وقام وقف
ندى:صدقنى مافيش حاجه هيكون فى ايه ياعنى وهخبى عليك ليه
احمد:امال ايه اللى كل شويه نعمت تلمح ليه ده
نعمت:لا ابدا مافيش انا بس بتلكم على ست ندى وكلام الحب والعشق اللى كانت بتقوله ليا عنك وانا كنت بفضل اقول ليها اتقلى شويه وماتكونيش مدلوقه عليه عشان الرجاله ما بتحبش كده اصبري وهو هيجى لحد عندك ويقولك بحبك وبموت فيكى واهو حصل
احمد:ياسلا صدقت انا بقى ان الموضوع كده وبعدين ما انا عارف انها بتحبنى وهى دى محتاجه كلام منها بس لا مش ده اللى كنتى بتلمحى ليه
ندى:ايه الغرور ده كله يا سي احمد الظاهر بقى أنها كان عندها حق وماكنش لازم اطلع اللى جوايه كده علطول
احمد:لا ابوس ايدك دا كده حلو اوى خليكى كده علطول انا ماصدقت انك فتحتى قلبك ليا وقولتى كل اللى جواكى انتى ما تعرفيش فرحت قلبى قد ايه ان قدرت اخرجك من أحزانك
ندى:بصراحه انت تأثيرك على قلبى وعقلى غريب
احمد:امال انتى فكره ايه يا بنتى

ندى:ما قولتلك بلاش غرور ده ويالا قوم انا عاوزه اروح
احمد:ماشي يالا بينا
عادوا للشقه
احمد :انا الصبح ان شاء الله هروح أقدم انى أطول الاجازه عشان هسافر البلد زى ما اتفقنا
ندى:ان شاء الله . انا هدخل انام تصبح على خير
احمد:وانتى من أهل الخير
احمد راح الشغل خلص موضوع الاجازه وسافر على البلد واخر اليوم راح هو ووالده عشان يتفقوا على كل حاجه وفعلا اتفقوا على كل حاجه وان ورده هتعيش مع أهل احمد فى بيته وكان رد عمه ان ورده بنتكم وهتبقى مراتك يا احمد وانت حر تعيش هنا تعيش معاك هناك ظروفك وانت ادرى واحد بيها ان اهم حاجه عندى ان نصون ورده وتحافظ عليها ومتزعلهاش في يوم وده انا متأكد منه لان احمد تربيتنا وعارف انه بيصون ولاد الناس فمبالك بقى ببنت عمه ولا ايه يا احمد رد والد احمد دا العشم بردو يا اخويا ربنا يديم المعروف واحمد سرح شويه فى كلامه ورجع رد اه اه طبعا يا عمى واتفقوا على كتب الكتاب بعد يومين والفرح يبقى بعد شهرين وفعلا بعد العصر بعد يومين كتبوا الكتاب احمد ما طولش بعد الكتاب وساب ورده ورجع على بيتهم

ودخل على غرفته سمعت والدته باب البيت وهو بيتفتح خرجت تشوف مين اللى رجع سمعت صوت فى غرفة احمد خبطت ودخلت وجدت احمد مريح على السرير فقالت له ايه يابنى فى حد يسيب عروسته يوم كتب الكتاب ويجى كده علطول مش تقعد معاها شويه تخرجها اى حاجه من اللى شباب اليوم دول بيعملوها احمد معلشي يا ماما انتوا قولت اتزوجها اتزوجتها بس انا بصراحه قلبى مع ندى وبعدين انا ما بعرفش اقول حاجه مش حاسسها قالت له لا يا احمد بقولك ايه اوعى تظلم بنت عمك معاك لازم تعدل بينهم الاثنين قلبك وانت حر فيه إنما المعامله لازم تكون عادله واهتمامك بيهم الاثنين يكون نفس الاهتمام دا ربنا مأكد على الشرط ده جدا فى تعدد الزوجات والله مش هتقدر على كده يبقى كفايه عليك بنت عمك والله يابنى انا شايفه تسيبك من موضوع ندى ده واللى جواك ليها ده شفقه مش حب احمد بقولك ايه يا حاجه احنا اتكلمنا فى الموضوع ده قبل كده وقولتلك ندى دى والدها سبها امانه معايا وانسانه عمياء زى دى مش حمل صدمه تانيه وقلبى انا ادرى بيه وماقدرش اتخلى عنها وقام فتح الباب عشان يخرج من الغرفه اتفاجىء بورده مغمى عليها أمام الباب الحقى يا حاجه دى ورده مش عارف ايه جبها هنا وايه حصل ليها الحاجه اكيد جايه وراك ما مش من الطبيعى تسبها يوم كتب كتابكم اكيد كانت جايه تقولك خرجنى ولا حاجه شيل معايا نومها على السرير وهات زجاجة برفان بسرعه جرى احمد جاب زجاجة برفان وفضلوا يفوقوا فيها واول ما فتحت عينه فضلت تبكى والحاجه تقولها مالك يا ورده كنتى جايه فى حاجه ولا ايه وايه اللى حصلك .

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة جميع فصول الرواية اضغط على (رواية عمياء دخلت حياتي)