رواية فتاه في الجيش 2 الفصل الرابع عشر 14 بقلم مريم محمود

رواية فتاه في الجيش 2 الفصل الرابع عشر 14 بقلم مريم محمود

رواية فتاه في الجيش 2 البارت الرابع عشر

رواية فتاه في الجيش 2 الجزء الرابع عشر

رواية فتاه في الجيش 2 الحلقة الرابعة عشر

فتون بجمود: تعالى نشوف مين اللى هيموت الاول
جاسر بعصبيه: فتوووووووووون بلاش أنا
فتون ابتسمت بسخريه: طب بقلك ايه ما تسيبك من الاسلحه وتجى تقف قدامى بطولك
جاسر: حلو اوى كده
وبعد كده كل واحد فيهم رمه السلاح بتاعو وفتون راحت وقفت قدام جاسر
فتون: تبتدى انت ولا ابتدى أنا
جاسر على غفله ادها بونيه جامده ووقعت فى الارض وبوقها جاب دم ولسه العساكر هيهجمو عليه
فتون: استنو يا رجاله أنا اللى وقفه قدامه دلوقتى
وبعد كده ابتسمت بسخريه ومسحت الدم اللى نزل من بوقها وقامت وقفت
فتون: هو ده اللى ربنا قدرك عليه تعالى

وبعد كده فتون ردتلو البونيه بتنين وبعد كده نزلت فيه ضرب فى كل حتى فى جسمه لحد ما خلت وشه ملهوش ملامح وخلت الرجاله تمسك فريد عشان ميهربش وجاسر طبعا كان بيضرب بس مكنش بنفس سرعه ضرب فتون لحد ما خلته مش قادر يقوم خالص
فتون: انت كده عجبك نفسك يعنى لما اعمل فيك كده وانا قلبى مش مطوعنى انى ااذيك ليه ليه تخلينى اعمل فيك كده ليه فهمنى اعمل ايه تانى عشان اثبتلك انى مراتك وجبتلك ورقه جوازنا وانا مليش خلق للمناهده زهقتنى عايز تروح للأمير اتفضل روح بس لما ترجعلى جوثه ابقى افتكرنى وانت عند ربنا وبعد كده سبته ومشيت وقالت للرجاله أنهم يربطو ويحطو جنب فريد وهى دخلت المكتب وقعدت تكسر فى كل حاجه حوليها
وهو تقريبا افتكر ساعت ما فتون اتخنقت مع اول ما دخلت الجيش وهى كانت منهاره فى المكتب وأحمد دخل عليها عشان يهديها
احمد: أهدى يا فتون مش كده احنا لازم نعظره برضو
فتون: احمد ابعد عنى أحسلك بلا أهدى بلا نيله ولو ممشتش من قدامى دلوقتى أنا هعمل فيك زى ما عملت فى جاسر وانت حر بقى
احمد: اعملى يا فتون اللى يريحك فيا أهم حاجه اشوفك مرتاحه وانا مش هزعل من اللى هتعملى
فتون بعصبيه زياده: ااااحححمممممدددد قلتلك ابعد عنى الساعه دى أحسلك
احمد قرب منها اكتر وحاول انو يمسك أيدها عشان يهديها رحلت ضربته فى رجله وقعته فى الارض ونزلت فى ضرب بونيات
فتون: أنت اللى جبته لنفسك
احمد حاول انو يحمى وشه بس معرفش طبعا وحاول انو يتفداها لحد ما مسك أيدها الاتنين وكتفها
فتون: سيبنى يا احمد بقولك سيبنى
احمد: وانا مش هسيبك
فتون كانت بتعمل كده ده عشان بس مطعيتش وتبان ضعيفه قدام الرجاله
وبعد ما احمد كتفها بأيدى هى غصب عنها انهارت من العياط

فتون بأنهيار: مكنتش عايزه اعمل فيه كده مكنتش عايزه ااذى بحاجه برغم اللى عمله ده ورفع فى وشى المسدس لسه بحبه وهفضل بحبه مهما يعمل معيا بس مش عارفه اعمل مع ايه جبتله اللى يثبت انى مراته برضو مش مصدق اعمل ايه يارب
احمد طبعا مقدرش يشوف فتون كده راح خدها فى حضنه وقعد يطبطب عليها احمد فى نفسه: مهما تمر السنين يا فتون حبك فى قلبى هيفضل موجود ومش هيتنسى
احمد هو اللى كان مغم عينى وهو حاضن فتون اكنو هو اللى كان محتاج الحضن ده مش فتون وبعد كده فتون بعدته عنها
فتون بعصبيه: أنت ازاى تعمل كده
احمد: أنا كان غرضى انى اهديكى ولله مش اكتر أنا اسف لو كنت زعلتك
فتون: اطلع باره يا احمد
احمد: طب متزعليش طيب انا اسف
فتون: انت بتحب ملك يا احمد
احمد بصلها وسكت
فتون: مش بترد ليه انطق بتحب ملك ولا لا

احمد بتوتر: وده …… وده يخصك فى ايه يعنى
فتون: مراتك بتشك فينا يا استاذ مفكره ان فيه حاجه ما بينا ولحد دلوقتى
احمد: ملك طول عمرها كده ومش هتتغير
فتون: يعنى انت عايز تفهمنى انك نسيتنى وانى مجرد اخت بنسبالك
احمد بلع ريقه واتكلم بتوتر: ايو………ايوه اكيد طبعا انتى اخت بنسبالى
فتون جابت مصحب: امسك المصحف ده واحلف انك بتحب ملك
احمد مسك المصحب بس محلفش ورجعه مكانو
فتون: محلفتش ليه
احمد: عشان هبقى كداب يا فتون لو حلفت أنى بحبها

يتبع..

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية فتاه في الجيش 2)