رواية متيم بحبها الفصل الثالث عشر 13 بقلم كنزي ناصر

رواية متيم بحبها الفصل الثالث عشر 13 بقلم كنزي ناصر

رواية متيم بحبها البارت الثالث عشر

رواية متيم بحبها الجزء الثالث عشر

رواية متيم بحبها الحلقة الثالثة عشر

نيار: ازاى
يوسف:انا هحكيلك
“و بدا يوسف يحكى ليه عن كل حاجه ”
ــــــــــــ عند وسام و ميان 🦋🤎 ــــــــــــــــ
بقلمى/ كنزى ناصر
ميان: ممكن افهم اى اللى انت عماتو دا و ازاى تشدنى كدا هو انت فاكر نفسك مين
وسام: فاكر نفسى جوزك
ميان: انت مش جوزى و ملكش حاجه عندى
وسام : لو على اللى ليا فا انا ليا كتيرر
“ميان كانت نازله”
وسام:اتحركى خطوه كمان علشان وربنا اربطك هنا
ميان: والله كا تقدر
وسام: بلاش تتحدينى
ميان: انا هنزل و ورينى هتمنعنى ازاى هات اخرك
وسام: طيب

“وسام قرب منها و شالها و كان داخل بيها على اوضه الملابس ”
ميان: انت بتعمل ايه يا حيوان نزلنى
“وسام مهمهوش و خدها جوه كتفها بحبل ”
وسام: ها يا قطه
ميان:فكنى والله ما هسيبك
وسام:ورينى
ميان بطفوليه : انت بتتشطر على واحده نسوان
“وسام وهو بيضحك بأخر ما عندو على رياكشنات وشها و ميان سرحت فى ضحكتو ”
وسام :لسه مبطلتيش الكلمه دى
ميان بسرحان : هاااا
وسام:انا اول مره اعرف انى قمر كدا
ميان:قمر بالستر
وسام:استنى اما اخدلك كام صوره و انتى متكتفه كدا هتبقى قمر اوى
ميان:عاااا فكنى يا وسام
وسام:والله ابدا

ميان:عاااااا يا ماامى يا جدووو عاااا
وسام:متقلقيش الاوضه كاتمه للصوت يعنى مهما تعملى محدش هيسمعك يعنى لو قتلتك هنا محدش هيحس بيكى
“وسامزخدلها صورتين ”
ميان:خلاص فكنى
وسام:لاء
ميان:علشان خطرى
وسام:لاء علشان تبقى تجرى عليه علشان تحضنيه كويس فكرانى ايه كيس جوافه هقف اتفرج على مراتى و هى بتحضن واحد
ميان:انا مش مراتك غير على الورق يعنى اعمل اللى انا عوزاه كدا كدا كلهة فتره بابا هيعدل شغلو هنا و هطلقنى و هرجع تركيا
وسام بضحك :دا بجد
ميان:اها
وسام:و مين قال اتى هطلق
ميان:يعنى ايه
وسام:يعنى انا معنديش طلاق و اللى عندك اعمليه
ميان:انا

“وقفت كلامها لما لقت وسام بيجيب لزق و بيقرب منها ”
ميان:انت بتعمل ايه
وسام: هخيطك
‏
‏ميان: سبنى يا وساام عااااا اممامامتيننااااى
“و بدات تقول حاجات مش مفهومه بعد ما وسام حطلها لزق على بوقها”
‏
‏وسام:افصلى يا شيخه بقا دا انتى وشاشه يلا بقا انا هنزل علشان عندى شغل اه و هقفل عليكى علشان متنزليش ل نيار دا
‏
ميان:اماماناماااا
وسام:والله لولا انك بتخافى من الضلمه ل كنت زمانى حبسك جوه
“ميان استغربت ازاى هو عارف كدا الباب خبط و وسام فتح و كانت واحده من الخدم جيبا الاكل اللى وسام طلبو و دخل اوضه الملابس و حطلها الاكل ”
وسام:انا خلتهم يحضرولك اكل لان عقبال ما تفكى نفسك هيكون عدى وقت فا هتكونى جوعتى يلا انا ورايا شغل
“قرب منها و باسها فى خدها و ميان وشها احمر “

وسام:يلا باى باى يا فرولتى
“ميان كانت سرحانه مفاقتش غير على صوت قفل الباب اما وسام فا نزل و قالهم ان ميان لسه واخده علاج و نايمه و محدش يزعجها و ان ياكلو هما و انو خلا الخدم يجبولها اكل و بعدها خرج و راح قابل احمد ”
مالك:تفتكرو ميان لسه عايشه
ليان:ربنا يسترها
نيار:هو فى ايه
ليان:لاء متشغلش بالك يا تركى انت يا عسل
نيار:نعم
مالك:لاء مفيش.، ما تتلمى و تلمى لسانك يا بت
ليان:و انا مالى يا لمبى الله
نيار بضحك:اختك دى سرسجيه
مالك:انت بتقول فيها
ليان:انت متاكد انك من تركيا دا كلامك ولا اللى جاى من حاره
نيار: حاره؟
مالك و هو جايبها من قفاها:قدامى يا مصيبه قدامى بدل ما اخلص عليكى
“نيا كان قاعد يضحك على الطفله دى ”
ــــــــــــــــ عند وسام🦋🤎ــــــــــــــــ

بقلمى/ كنزى ناصر
احمد:ايوه بقا يا عم
وسام:اقعد ساكت
احمد: ايه يا عم دا انت حتى لسه عريس
وسام:ما اهو نبر امك دا اللى جايبنى ل ورا
احمد:اخص عليك بقا كدا دا انا حبيبك قولى بس عملت ايه
وسام:سايبها متكتفه فوق
احمد:ايوه بقااا…. ايه سايبها ايه يا اخويا
وسام:ايه
احمد:جاتك اوه اقول فيك ايه
وسام:طب غور يلا من وشى
احمد:اهدى بس ايه اللى حصل
“وسام بدا يحكى اللى حصل”
وسام:مش سهله زى ما كنت مفكر دا عقبال ما اغيرها هتكون قضت عليا
احمد: بس انت قدها و كل ما تتعب هى هتتغير مفيش حاجه بالسهاهل يا وسام متخلهاش تبقا زى كيان
“وسام زعل جدا انو فكرو بحببتو “

وسام: احم معلش يا صحبى حقك عليا
احمد و هو بيغير الموضوع :ها هنعمل ايه مع بيرى
وسام:عيد ميلادها بكره و هنروح اكيد
احمد:ماشى
وسام:الظباط هيجو بعد بكره علشان هضربهم
احمد: تمام
ــــــــــ عند ميان🦋🤎ــــــــــ
“فعدو تفك ايدها لحد ما لاحظت مبرد على التسريحه فضلت تتحرك لحد ما وصلت ليها و خدت المبرد و قعد تعمل فى الحبل لحد ما اتفك و شالت اللزق اللى على بوقها ”
ميان: اه ماشى يا وسام وربنا ل اوريك بقا انا تعمل فيا كدا طيب
“و طلعت علشان تفتح الباب معرفتش لان وسام كان قفل الباب بالمفتاح قعدت تدور على اى مفتاح فى الدراج بس لقت كارت ل وسام و هى بتدور و كان فى رقمو ”
ميان: يا ربى طب فين التلفون
“بعد خمس دقايق لقت الفون و خدتو و رنت عليه ”
وسام:الو ايوه مين

ميان:بقا انا تعمل فيا كدا و تربطنى فوق واللع ما هسيبك يا وسام
وسام:حمد لله على السلامه يا فرولتى
“ميان اول ما قلها فرولتى اتكسفت لان هى هارفه قصدو ايه ”
ميان:انجز فين المفتاح
وسام:فى جيبى
ميان:انت تيجى دلوقتى حالا تخرجنى من هنا
وسام: و دا علشان ايه
ميان:علشان خطرى
وسام بضحك:لا والله
ميان:وسام بجد انا بخاف اقعد لوحدى فا تعالى خرجنى
وسام: خلاص خلاص ثعبتى عليا نص ساعه و جاى
ميان: ماشى
وسام:يلا باى يا فرولتى
ميان باحراج :باى
” احمد كان مبسوط ان وسام بيضحك يمكن مشفهوش مبسوط كدا ابدا “

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية متيم بحبها)