رواية متيم بحبها الفصل الثاني عشر 12 بقلم كنزي ناصر

رواية متيم بحبها الفصل الثاني عشر 12 بقلم كنزي ناصر

رواية متيم بحبها البارت الثاني عشر

رواية متيم بحبها الجزء الثاني عشر

رواية متيم بحبها الحلقة الثانية عشر

“جت الساعه 5 و نص و وسام رجع على الڤلا و قعد معاهم و ميان كانت فى اوضتها فجاه ميان جت و كانت ماسكه شنطه سفر فى ايدها ”
وسام:ايه دا
ميان: بابا انا هرجع تركيا و لما حضرتك تخلص شغل ابقا ارجع
وسام:طب رجعى الشنه دى و يلا يا قطه
ميان بتجاهل:عن اذنكو
يوسف:و انتى عارفه ان انتى مش هترجعى
ميان:بس انا هرجع يا بابا
يوسف:انا
وسام:بعد اذنك يا عمى
“و مسك ميان من ايدها و خدها و طلع اوضتها ”
وسام:عاوزه تسفرى يا قطه
ميان:لاء هسافر يا وسام و مش هتقدر تمنعنى و لو انت اخر انسان على وجه الارض مش هتجوزك
وسام:الو ايوه يا عاصم هو وصلك ماشى
وسام:اه طب بصى كدا

“وسام طلعلها الفون بتاعو و وراها فديو ل نيار و هو فى المطار و فى ظابط بيفتشو ”
وسام:اظن ان قطتى مترداش ل نيار البهدله و ان الظابطت دا يحطلو مخدر،،،،ات او سلا،،،،،ح فى شنطتو
ميان:يا حيواان
وسام:ها قلتى ايه
ميان: انت
وسام: طيب
“و مسك الفون و بدا يرن على عاصم صحبو ”
وسام:عاصم باشا اه يا حبيبى لبسهالو بقا
ميان:لاء خلاص
وسام:يعنى نكتب الكتاب
ميان:بس تسيبو
وسام:لاء يا قطه نكتب الكتاب و بعدها اسيبو
ميان:و انا ايه اللى يضمنلى
وسام:مفيش ضمان

“و سمعو صوت مأذون و احمد بره”
وسام:خلاص يا عاصم هخلص حاجه كدا و اكلمك
“و قفل مع عاصم”
وسام:انا هنزل 5 دقايق و تنزلى ورايا
“وسام نزل و ميان انهاره من العياط و بس تعمل ايه مفيش حل قدامها غير كدا متقدرش تسيب نيار يتحبس علشان و فجأه بطلت عياط و قامت من على السرير ”
ميان و هى بتمسح دموعها:ماشى يا وسام انت اللى بدقت و هوريك اللى يلعب مع ميان بيحصلو ايه و كل دا هيطلع على عينك فى الاخر
ــــــــــــــــ تحت عند وسام ــــــــــــــــــــــ
بقلمى/كنزى ناصر
احمد:ايوه يا عم
وسام:ها عملت ايه
احمد:الماذون تحت جوه اهو
وسام:طب يلا
“و راحو للماذون ”
الماذون:فين العروسه
وسام:هى
ميان:انا اهو

“الكل استغرب بس سكتو و كانو عارفيه ان ميان مش هتسكت بالسهوله دى الماذون بدا فى كتب الكتاب و خلصو كل حاجه و قال جملتو المشهورهو ”
الماذون:بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير
“خلصو و كل باركلهم و سبوهم يطلعو اوضتهم ”
ميان:اظن كدا انا عملت اللى انت عاوزو و دلوقتى جى دورك
وسام:من عيونى
“وسام كلم عاصم و خلاه يمشى نيار”
وسام:حلو كدا
ميان:حلو جدا
“ميان كانت خارجه من اوضه وسام بس قاطعها صوتو ”
وسام:انتى رايحه فين
ميان:رايحه اوضتى فيها مانع
وسام:اه هو انتى متعرفيش ان انهردا دخلتنا
ميان:يعنى عاوز ايه برضو
وسام:كلك نظر
ميان:انت قليل الادب

وسام:حجتك اتنقلت كلها هنا و من انهردا هتنامى هنا
ميان:انت مين اللى سمحلك تعمل كدا
وسام:انا خلاص بقيت جوزك يعنى مسموحلى اتصرف فى كل حاجه تخصك
ميان:و بالنسالى انا نش معتبراه جواز غير على الورق و عمرو ما هيكون غير كدا
وسام اتعصب جدا: و ساب الاوضه و نزل
“اتعصب جدا من كلامها هو قال انو هيغيرها بس شكلو مش هيبقا بالسهوله اللى متخيلها لف شويه بعربيتو و رجع الڤيلا طلع على اوضتو و ملقهاش فيها دخل البلكونه لقاها نايمه على الكرسى اتنهد بتعب و شالها حطها على السرير و غطاها و جاب بطانيه و دخل نام على الكنبه جى تانى يوم و الكل صحى و نزل على السفره علشان الفطار و فطرو و قعدو يتكلمو شويه و المفروض ان نيار هيجى النهارده علشان ياخد ميان ”
ــــــــــــــــ عند ليان ــــــــــــــــــ
بقلمى/كنزى ناصر
“ليان كانت راجعه من الجامعه و لقت ولد واقف قدام الڤيلا بتاعتهم”
ليان:اووه اى اللى جاب المز دا عندنا
نيار:لو سمحتى هو دا ڤيلا الظابط وسام
ليان:هو وسام لى صحابب مزز كدا
نيار:نعم

ليان:لاء ولا حاجه
نيار:
ليان: اوبا لاء لاء كدا كتير و تركى كمان قلبى الصغير لا يتحمل
نيار بضحك: هاا
ليان: انت مرتبط
نيار: و دا يخصك فى ايه
ليان باحراج: هااا ولا حاجه
نيار: طيب
ليان: هو انت عاوز وسام
نيار: اه
ليان: طيب تعالى
نيار: هو انتى تعرفيه
ليان: ابن عمى
نيار: اها ماشى
“ليان خدت نيار و دخلت الڤلا و يوسف و چين بداو يرحبو بيه ”
مالك:مين دا

ليان:دا صاحب ميان
مالك: اها ايه صاحب مين
ليان: مياان بس اى ياض وتكه
مالك:وتكه؟ فى ولد يتقال غليه وتكه
ليان:ايش فهمك انت
مالك:ربنا يسترها عليه من وسام
ليان:يخصرتك فى الضرب يا حبيبى
ميان:نيار ازيك وحشتنى
“اما ميان او ما شافت راحت عليه علشان تحضنو ”
“وسام لسه طالع يجبها الجد مسكو ”
الجد:مراتك تاخدها فى اوضتك و تفهمها انما مش هنا قدامنا
وسام: تمام

“و قبل ما ميان تحضنو وسام لفها ليه و سلم هو على نيار ”
وسام: اهلا
نيار: اهلا بيك
وسام: عن اذنكو هاخد ميان بس علشان عاوزها فى حاجه
“الكل كان خايف عليها من وسام بس هم عارفين ان هو عمرو ما هيأذيها ”
نيار:مين دا
يوسف:دا وسام جوز ميان
نيار:اه ايه جوز ميان؟
يوسف:اه
نيار: ازاى
يوسف:انا هحكيلك

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية متيم بحبها)