رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل التاسع 9 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل التاسع 9 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت التاسع

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء التاسع

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة التاسعة

منال:صباح الخير ياقلب ماما.
رهف:انتى بتعملى ايه هنا.
الجد:اقعدى ياحبيبتى واتكلمى مع ماما وانا هطلع اطمن على ابوكى واروح المكتب.
وسبهم ومشي.
جلست رهف امام والدتها وعينيها مليئه بالدموع. بقلم ايه طه
منال:ايه يارهف دا استقبال بردو ياحبيبتى وانا قولت زمانى وحشتك.
رهف:وحشتينى والله انك عارفه الكلمه دى انا بقى موحشتكيش انتى لاسالتى عليا وانا مسافرة امتى ولا اى حاجه ولا اهتميتى انى بقولك هعقد فى مصر ومش راجعه ولا حتى اطمنتى عليا اذا كنت وصلت ولالا ولا انا عملت ايه الفترة الفاتت دى وانتى جايه تعتبنى انا بجد.
منال:حبيبتى انتى عارفه انه غصب عنى انكل المنشاوى ووائل مانتى كنتى عايشه معانا وعارفه ايه اللى بيحصل انتى محتاجه انى اشرحلك يعنى.
رهف:لا مش محتاجه انا طول الوقت عارفه انهم عندك اهم من بنتك مش حاجه جديده طب ابويا اللى كان تعبان وكانو بيكلموكى ليه مقولتليش حاجه عن الموضوع دا.
منال:مكنتش عايزة حاجه تعطلك عن دراستك وحياتك.
رهف:وانتى ليه مهتمتيش بدراستى ولا حياتى لما قولتلك انى نازله مصر ومش راجعه ليه مهتمتيش ولا سالتى ولا عرفتى.
منال:امال ياحبيبتى انا بعمل ايه هنا مش علشان اعرف ياحبيبتى ها قوليلى ادمتى فى مدرسه ولا لسه انا عندى علاقات هنا تدخلى المدرسه اللى انتى عايزاها بس قوليلى.
رهف:متاخر والله ياماما ابيه جاسر وجدو قامو بالواجب وهبتدى مدرسه من بكرا.انتى بقى نازله مصر علشانى.
منال:طبعا علشانك انا جيت من المطار على هنا على طول.
رهف بفرحه:بجد ياماما انتى جايه علشانى انا.
منال:طبعا ياحبيبتى يلا اطلعى جهزى شنطتك علشان تيجى تقعدى معايا.
رهف:ايوة بس مينفعش اسيب بابا بصى انتى ادينى عنوانك انا هبقى اجيلك كل يوم بعد المدرسه. بقلم ايه طه
منال:طب ماتعكسيها ياروحى تعالى اقعدى معايا وابقى تعالى لابوكى بعد المدرسه واقضي معاه اليوم واخر النهار ترجعيلى تانى.
رهف:مش عارفه ياماما.وتذكرت كلام مرات عمها انها نحس وكدا وزعلها من جاسر اللى قرر يحبسها ومد ايده عليهاهنا قررت رهف بصي ياماما انا هروح معاكى النهارده واجى بكرا لبابا بعد المدرسه لاقيت الموضوع بالنسبالى عادى ومرتاحه هطلع اجيب حاجتى واعيش معاكى.
منال:طب ليه وجع القلب دا مامن الاول يابنتى.
رهف:معلش ياماما انا كدا هكون مرتاحه.
منال:طب يلا بسرعه علشان منتاخرش على اونكل المنشاوى ولسه هنروح البنك انا وانتى قبل مانعدى على البيت.
رهف:اونكل المنشاوى هنا بيعمل ايه فى مصر وبنك ايه اللى نعدى عليه.
منال:اونكل المنشاوى ياحبيبتى عنده صفقه مهمه هنا فى مصر وهيعقد فتره وانتى عارفه مش بعرف اقعد لوحدى فجيت معاه وهنعدى على البنك علشان ترجعى حسابك تانى علشان انتى خلاص هتعيشي معايا.
رهف بصدمه:دا انا كنت مغفله بجد وانا كنت مفكره انك سبتى الدنيا وجيالى اتاريكى انتى كدا كدا كنت نازله مصر بس قولتى تستفادى من قعدتك هنا صح وبعدين موضوع انك متقعديش لوحدك هو وائل معاكو هنا.
منال:ايه اللى انتى بتقوليه دا وازاى تكلمينى بالطريقه دى واه احنا عايله واحده وبنتحرك مع بعض وانتى عارفه كدا كويس.
رهف:صح عارفه كدا كويس زى مانا عارفه انى مش من العيله دى واتفضلى امشى وسبينى وروحى لعيلتك وانسينى تماما انا مش عايزة اعرفكم تانى. بقلم ايه طه
وسبتها وجريت على غرفتها.
منال بزعيق:انتى قليله الادب علشان حد يكلم امه كدا بالطريقه دى دى اخره دلعى فيكى.
خرج الجد على صوت منال العالى:منااااال هنا مفيش صوت يعلا ابدا سامعه.
منال بدموع تماسيح:اسفه ياعمى بس حضرتك شايف بتكلمنى وبتعاملنى ازاى مين مقوى قلبها عليا كدا ياعمى.
الجد:عيب يامنال اللى انتى بتقوليه دا احنا لو عايزين نعمل كدا كنا عملناها من زمان وخدناها منك بس اهدى انا هطلع اشوف مالها وارجعلك مهو مينفعش بردو تكلم والدتها بالاسلوب دا ميصحش.
منال:لا معلش ياعمى انا مضطرة امشي بس دا رقمى وحضرتك حاول تفهم مالها بس واسمحلى اتواصل مع حضرتك علشان اطمن عليها وعلى مستقبلها ودراستها.
الجد:طبعا من حقك.
ومشيت منال وخرجت من البيت.
صعد الجد عند غرفه رهف ودخلها وجدها بتبكى بشده اقترب منها واخدها فى حضنه:مالك ياحبيبتى بتعيطى جامد كدا ليه طب لو هى وحشاكى كدا انتى ممكن تروحى تقعدى معاها يومين ولا حاجه واحنا مش هنزعل والله.
رهف:دى مش جايه علشانى دى جايه علشان الحساب اللى فى بنك عايزانى افتحولها تانى.
الجدبصدمه:ايه بتقولى ايه اكيد لا لا انتى فهمتى غلط بس.
رهف وهى بتتشحطف من كتر العياط وهى بتحكيله اللى حصل تحت بينها وبين مامتها.
الجد:لا حول ولا قوة الا بالله فى كدا ايه اللى عميها كدا فى حد يعمل كدا فى ضناه حته منه.
وطبطب على رهف ويقولها اهدى متزعليش نفسك ياحبيتى انتى اهو فى وسطينا وكلنا بنحبك وبعدين كمل كلامه بسخريه انتى عارفه لو كنتى سمعتى كلامى وروحتى اقعدتى معاها يومين ولا حاجه كنت هزعل بصراحه.
تضحك رهف:انا عارفه ياجدو بيبان عليك لما تكدب على فكره. بقلم ايه طه
الجد:اه يامفعوصه فى حد بيقول لجده انت بتكدب ويزغزها.
رهف بضحك:هههههه حقك عليا والله مكنتش اقصد انا اسفه.
الجد:تعالى ياحبيتى واخدها فى حضنه وطبطب على ضهرها.
رهف:جدو عايزة اقولك على حاجه بس تجاوبنى بصراحه.
الجد:قولى ياروحى.
رهف:انت حكيت لابيه جاسر على موضوع وائل اللى كلمتك فيه.
الجد بتوتر:لا طبعا مش دا كان سرنا احنا ازاى يعنى اقوله عليه.
رهف:ياجدو طب عينى فى عينك كدا.
الجد بيضحك:شوفو البت اللمضه يلا ريحى شويه عقبال ما الغدا يجهز وعلشان تتغدى ونيمها على السرير وقام.
رهف:لا ياجدو لو سمحت خليهم يبعتولى الغدا على هنا انا مش قادرة انزل معلش.
الجد:ماشي ارتاحى انتى طيب.
وخرج ووقف على باب الغرفه وسال رهف:انتى كنتى بتسالى اذا كنت حكيت لجاسر ولا لا ليه.
رهف:لا ولا حاجه انا بس كنت عايزة اعرف واطمن انك بتحافظ على السر ياجدو.
الجد:يابت بطلى لماضه اهى لمضتك دى هتوديكى فى داهيه.
وسابها ومشي. بقلم ايه طه
رهف بتفكير فى اللى حصلها وليه مقلتش لجدها انها هتاكل هنا علشان جاسر طلب منها كدا لا طلب ايه قصدى امرها بكدا وانه خوفها امبارح وحكا موضوع وائل لو جده مقلهوش هو عرف منين تشهق رهف وتجلس على السرير معقول يكون ابيه جاسر بيلمع اكر لالا دا كبير وعاقل ميعملش الحركات دى لا

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)