رواية حياة غزل الفصل السابع 7 بقلم ندى محمد
رواية حياة غزل الفصل السابع 7 بقلم ندى محمد
رواية حياة غزل البارت السابع
رواية حياة غزل الجزء السابع
رواية حياة غزل الحلقة السابعة
غزل:اسر يلا نقوم نمشي
اسر باستغراب:طيب يلا
اسر لمح سيليا وزياد كانو مع بعض ف بعدين فهم
غزل ماشيه وعينيها ليها دموع
اسر وقفها:غزل متفكريش فيهم دول شويه عيال متربوش دخلوا حياتنا
غزل فتحت ف العياط بعدين اسر خدها ف حضنه وهي بتعيط
غزل ارتاحت جدا لدرجه انها نامت ف حضنه(بتتلكك البت دي)
بعدين اسر طلعها اوضتها ودخل اوضته وناموا وعدى اسبوع وكانت سفريه حلوه جدا
روحوا وغزل رجعت الجامعه وبقى عادي بالنسبالها
سهيله:ايه ياغزاله
غزل:ازيك ياسوسو عامله ايه
سهيله: الحمدلله بخير
سيليا جت قعدت جمب سهيله وبثت لغزل بقرف
غزل:عن اذنك ياسهيله
وغزل دخلت المحاضره وكان اسر موجود وهو بيشرح
بنت:اه يااسر لو تعرف بحبك قد ايه يخربيته قمر
البنت التانيه:اه هو قمر اوي فعلا
غزل بصت وراها:هو نتو ممكن تسكتوا مش فاهمه حاجه منكوا واظن أن نتو جايين تتدرسوا مش تعجبوا بالدكتور بتاعكو وعيب اوي اللي بتعملوه ده
غزل كان صوتها بدأ يعلى
البنت:نعم نعم ياحبيبتي مالك محموقاله (يارب تكون مكتوبه صح
)كده ليه
اسر: بسنت نتي ويارا اتفضلوا اطلعوا بره
بسنت:بس نا معملتش حاجه هي اللي كانت بتزعق
اسر:وممكن تفهميني بقى كانت بتزعق ليه مش عشان كنتو بتتكلموا
يارا: يادكتور اول م سمعتنا فضلت تزعق وتقولنا عيب واديتنا درس ف الاخلاق
غزل:طب قوليله ليه عملت كدا ونتو كنتو بتقولو ايه
بسنت:اظن اني موجهتلكيش كلام
اسر:كانت بتقول ايه ياغزل
غزل:البنت دي كانت بتقول اه يااسر لو تعرف بحبك قد ونت قمر اوي واللي جمبها بتقول اه فعلا قمر اوي
غزل كانت بتتكلم بتريقه وأسر ماسك الضحكه
اسر بيتصنع الغضب:اطلعوا بره واستنوني عند عميد الكليه
بسنت ويارا لسه هيتاسفوا راح اسر زعق وطردهم
وكملوا المحاضره
غزل خلصت وطلبت من اسر يوصلها عشان الكاوتشات بتاعة عربيتها فست وأسر اللي عمل كدا اصلا عشان تركب معاه
غزل:بجد كانو بنات ملزقه اوي ويقولو عليك كدا ليه يعني ايه القرف ده
اسر:مالك مضايقه ليه
غزل بدموع:عشان نا بغير عليك وبح
اسر:سكتي ليه كمليها
غزل بتهته:ا ا لا ولا حاجه
اسر بضحك:على فكره ونا كمان
غزل بصدمه:ونت كمان ايه
اسر:بموت فيكي
غزل اتكسفت ووصلت راحت نزلت وجريت على الفيلا
اميره:مالك يالولو فرحانه ليه فرحيني معاكي
غزل:قال أنه بيحبني ياماما
اميره: هو مين ده
غزل:اسر ياماما اسر
أميرة باستغراب:مش ده اللي اعترضي انك تتجوزيه
غزل:ياماما مكنتش لسه عرفته
اميره:ربنا يخليكم لبعض ياحبيبتي
تاني يوم غزل راحت كافيه وكان عيد الفلانتين
واحد غمى عنيها وغزل حطت ايديها وبتشيلها وكانت فاكره أنه اسر
غزل:نت هنا بتعمل ايه
زياد:غزل سامحيني
غزل:اسامحك اسامحك ع ايه ولا ايه نت كنت هتضيعني
زياد:والله العظيم كان غصب عني سيليا اللي قالتلي اعمل كدا
غزل بصدمه:سيليا
زياد:اه والله سامحيني ونبي
غزل:نا اسفه بس نا دلوقتي بنت مخطوبه ومعلش امشي عشان خطيبي ميجيش ويشوفك اهو جه
زياد بص. وراه لقى اسر
زياد:هو ده خطيبك
غزل راحت على اسر و انكچته :اه
اسر:نت عايز ايه يلا نت مش كفاك اللي عملناه فيك
(سليم قبض على زياد وروقوه بس زياد خرج بكفاله)
زياد:نا عايز مراتي
غزل بضحك:تصدق ضحكتني
زياد:……………..
غزل بصدمه:اييه
يتبع..
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية حياة غزل)