رواية شمعة الحب لا تنطفئ الفصل العاشر 10 بقلم جنات

رواية شمعة الحب لا تنطفئ الفصل العاشر 10 بقلم جنات

رواية شمعة الحب لا تنطفئ البارت العاشر

رواية شمعة الحب لا تنطفئ الجزء العاشر

رواية شمعة الحب لا تنطفئ الحلقة العاشرة

عدى اكتر من شهر
البنات خلصو امتحاناتهم ونتيجتهم طلعت وطبعا نجحو كالعاده امتياز
الشباب مشغولين فى الفرع الجديد والمشاريع الجديده
البنات طلبو من توفيق ينزلو يدربو وهو رفض ينزلو الشركه قبل مايتخرجو
زين اللى كل تركيزه مع كارما اللى من وقت ماشافته وهو راجع سكران وهى مش بتتكلم معاه ابدا ونفسه يقولها انه عارف بموضوع رجوع صوتها ومستغرب ليه لحد الوقت رافضه تعرف حد
فريده وتارا بيضايقو كارما دايما بس زين بيصدهم وبيدافع عنها وده مفرحها جداا ان بقي ليها سند وحد بيدافع عنها
يحيي وحياه اللى عايشين احلى ايام وكل يوم يطلعو يسهرو على السطح اوقات مع البنات واوقات لوحدهم
مراد اللى بيحاول يوصل لريم بعد ماعملتله بلوك من وقت ماشافت المسدج بتاعه وده هيجننه
===================
الفجر كارما كانت قاعده فى اوضتها زهقانه ومش جيلها نوم قامت لبست اسدال وقررت تنزل لرعد تلعب معاه شويا
نزلت براحه عشان محدش يسمعها بس زين كان خارج من جناحه وشافها وعرف انها راحه لرعد استنى لما نزلت ونزل بعدها ووقف بعيد يشوفهم
كارما وصلت لرعد اللى فرح لما شافها وكالعاده كانت جيباله شكولاته واكلو سواا وبعدها فكت السلسله عشان يلعبو سوا
كارما لسه بتجرى داست على طرف الاسدال ووقعت وضحكت ورعد وقف جمبها كانه بيطمن عليها
كارما:لحظه يارعد متخافش انا كويسه … بص الكل نايمين واكيد محدش هيجى هنا
كارما قلعت الاسدال وكانت لابسه بجامه لونها اسود بكم وشعرها كان مفرود وواصل لنص ضهرها زى الحرير بلونه الاسود
كارما حطت الاسدال على جمب:يلا نلعب بقي
كارما ورعد لعبو كتير وزين كان تايه فى جمالها ورقتها وقرب ليهم
كارما بتجرى وهى بتبص على رعد:تعالى بسرعه
وفجأه خبطت فى حد ولفت بسرعه وكان زين وكانت فى حضنه
كارما اتصدمت لانه شافها من غير حجاب وكمان بتلعب مع رعد واكيد سمع صوتها اما زين كان مستمع جدا وهى فى حضنه
رعد هوهو وكارما بصتله وبتبعد عن زين بس هو شدها اكتر لحضنه وهى بصتله اوى
زين:تعرفى انك حلوة اوى …. حتى صوتك كمان حلو
كارما نزلت وشها وزين مسك دقنها ورفع وشها عشان تبصله:لسه زعلانه منى
كارما بصتله باستغراب
زين:عشان كنت راجع سكران وكان فى روج
كارما هزت راسها بلا
زين:عايز اسمع صوتك ياكارما …. لسه زعلانه منى
كارما:لا
زين:حياه اكيد شرحتلك الموقف مش كدا
كارما:ايوا
رعد هوهو جامد والاتنين بصوله وكارما بعدت عن زين
زين:ماكنتش اعرف ان ليك صاحب غيرى يارعد
كارما ابتسمت ولسه هتمشي زين مسك ايدها:راحه فين ياكارما
كارما:هطلع اوضتى
زين قرب منها ومسك ايدها:لا مش هنطلع …. انا بصراحه كنت جعان جداا وطلبت اكل وكنت نازل استنى فى الجنينه خليكى ناكل سوا
كارما:بس انا مش جعان
زين:مش مهم تعالى
كارما بصتله وزين ضحك:تعالى نقعد
كارما:طب هلبس اسدالى ممكن
زين ماكنش عايز يوترها او يكسفها:طيب البسيه
كارما لبست الاسدال ولسه هتلف الطرحه
زين:بلاش الطرحه ياكارما انا جوزك يعنى
كارما بصتله ومستغرباه اوى
زين:تعالى نقعد يلا
زين قعد على الارض وكارما قعدت جمبه ورعد جه وقعد جمبها
زين:اتصاحبتو على بعض اوى كدا من امته
كارما:من سنه تقريبا
كارما كانت بتلعب فى شعر رعد
زين:ليه مقولتيش لحد ان صوتك رجع ياكارما
كارما بصتله ونزلت وشها فى الارض وكانت بتفرك فى صوابعها
زين:كارما …. فى حاجات كتير كنت ببقي عايز نتكلم فيها سوا ومش بعرف فى ايه رايك نتعرف على بعض شويا …. يعنى انا اسالك سؤال وانتى تسالينى سؤال … موافقه
كارما:ماشي
زين:ردى على سؤالى بقي … ليه مقولتيش ان صوتك رجع
كارما:لانه مش هيفرق كتير
زين:ازاى
كارما:هما بيمشو حياتى على مزاجهم وانا ماليش اى راي … حتى لو صوتى رجع هيفضلو يتحكمو فيا زى ماهما عايزين
زين:بس ده مش صح ياكارما دى حياتك ولازم تتعلمى تقولى لأ
كارما بصتله:وقت اختيار الكليه قولتلهم مش عايزة هندسه جدى وقتها اتعصب ومد ايده عليا …. ولما قولت لعمو انى مش موافقه على الجواز كان رده بردو انه ضربنى
زين مسك ايدها:انا معاكى ياكارما وعمرى ماهسمح لحد يمد ايده عليكى
كارما ابتسمت
زين:صح هو انتى بجد ماكنتيش موافقه على جوازك منى
كارما بصتله ومش عارفه ترد تقول ايه
زين:تعرفى ياكارما ايه اكتر حاجه كنت هندم عليها
كارما بصتله اوى
زين:لو كنت رفضت اكتب كتابي عليكى
كارما بصتله ومش مصدقه كلامه
زين:ورحمه امى يمكن دى احلى حاجه عملها جدى ليا
كارما ابتسمت:مصدقاك
زين باستغراب:بسهوله كدا
كارما:حياه كانت قالتلى انك مش بتحلف برحمه مامتك او باباك كذب
زين:والله البت حياه دى جدعه
كارما ضحكت اوى
زين:على فكرة انتى بتغشي
كارما:انا
زين:احنا قولنا كل واحد سؤال وانا اللى بسال لوحدى
كارما:مانا مش عندى اسئله
زين:خلاص ابقي فكرى مع نفسك كدا وقوليلى وصلتى لايه
كارما:انت ليه مستغربتش لما سمعت صوتى
زين:لانى عرفت يوم ماصوتك رجعلك
كارما:عرفت ازاى
زين:سمعتك وانتى بتتكلمى مع رعد
كارما اتصدمت لما عرفت انه سمعها يبقي اكيد سمعها وهى بتتكلم عن حبها ليه
زين استنتج انها عرفت انه سمعها وحب يغير الموضوع:كارما عرفى البنات ان صوتك رجع اكيد هيفرحو جدا
كارما:اكيد هعرفهم
فون زين رن:الاكل وصل هروح اجيبه
زين راح عند البوابه وجاب الاكل ورجع لكارما اللى كانت بتلعب مع رعد وبتضحك
زين حط الاكل على الارض:انا كدا هغير من رعد على فكرة
كارما:مش فاهمه
زين:دانتى بتضحكى معاه اكتر منى انا شخصيااا
كارما ابتسمت
زين:يلا ناكل انا كنت طالب بيتزا بتحبيها
كارما:انا بجد مش جعانه
زين:هناكل سوا بردو يلا
زين قطع مثلث وعطاه لكارما واكلو سواا وبعدها طلعو كل واحد على اوضته
(بقلم الكاتبه جنات)
===================
صباح تانى يوم
البنات كانو نازلين ولابسين اسدالات وقابلو زين:صباح الخير
ريم وحياه:صباح النور
زين عرف ان كارما لسه مش عرفتهم:بنات اجهزو عشان هتيجو معايا الشركه
حياه:وجدو
زين:انا بقولكو تعالو مش عايزين براحتكو
حياه وريم:لا عايزين
زين:ادخلو البسو يلا هستناكو تحت نفطر ونمشي
البنات فرحو وكل واحده دخلت اوضتها تلبس
============
على السفره الكل متجمعين
توفيق:فين البنات
فريده:شكلهم لسه نايمين يابابا
زين:صحو ونازلين
البنات نزلو
فريده:انتو رايحين فين
زين:جاين معايا الشركه
توفيق:مش انا رفضت وقولت لما يخلصو كليتهم
زين:مراتى واختى وريم جايين معايا الفرع الجديد
عزام:انت حر مع مراتك بس متنساش ان اختك بقيت على ذمه راجل
يحيي:وانا موافق انها تيجى معايا يابابا
عزام:انتو احرار كل واحد مع مراته لكن ريم لا
يحيي:لا ريم هتيجى مع البنات واظن دى فرصه ليهم عشان لما يتخرجو يبقو جاهزين لشغل
زين:يلا عشان اتاخرنا
الكل خرجو ورا زين
عزام اتصعب:انا جبت اخرى من الواد ده
توفيق:عزام اهدى
تارا:مامى انا هروح الكليه
فريده:حاضر ياحبيبتى
عزام:لحد امته هيفضل يمشي كل حاجه على كيفه كدا
توفيق:سيبه يفرحله يومين
================
البنات والشباب وصلو الشركه
زين مسك ايد كارما:كارما هتبقي معايا وانت يايحيي خد حياه وانتى ياريم امشي اخر الطرقه دى الباب اللى على ايدك اليمين تدريبك هيبقي هناك
ريم:تمام
زين:يحيي حياه جايه تتدرب سامعنى
يحيي:حاضر ياصاحبي سلام بقي
ريم:انا هروح
زين دخل مكتبه وهو لسه ماسك ايد كارما اللى كانت بتتفرج على مكتبه
زين:صباح الجمال
كارما بصتله وابتسمت:صباح الخير
زين:لسه مقولتيش للبنات ليه
كارما:هقولهم النهارده
زين:ايه رايك فى المكتب
كارما:حلو اوى
زين:طب يلا تعالى قعدى جمبي على المكتب وعايزك تركزى فى كل حاجه
كارما:تمام
================
فى مكتب يحيي دخل وهو وحياه
حياه:مكتبك جميل اوى يايحيي
يحيي:وبقي اجمل لما نورتيه
حياه:هااا هنبدأ بايه
يحيي:متحمسه اوى
حياه:جداااا
يحيي:طب تعالى هاتى الكرسي وقعدى جمبي وهعلمك شويا حاجات تجهزيهم ليا تمام
حياه:ده تمام جداا يلا بينا
يحيي ضحك على حماسها
(بقلم الكاتبه جنات)
==============
ريم مشت لاخر الطرقه زى زين ماطلب منها وخبطت على الباب وسمعت الاذن فتحت الباب ودخلت وكان اللى قاعد على كرسي المكتب لافف الكرسي ناحيه الشباك الازاز:صباح الخير ياباشمهندس
مراد لف بالكرسي واتفاجأ بريم:ياصباح النور
ريم:انت
مراد:لا هو .. يااهلا
ريم:يعنى زين ملقاش غيرك يدربي
مراد:ادربك على ايه
ريم:اكيد هندسه ياباشمهندس يعنى
مراد:هو زين قالك تروحى لمين
ريم:قالى امشي لاخر الطرقه والباب اللى على ايدك اليمين
مراد ضحك لانه هو الباب اللى على الشمال مش اليمين
ريم:حضرتك بتضحك على ايه
مراد:ولا حاجه
ريم:طب هتدربنى ولا امشي
مراد:تمشي فين دانا ماصدقت لاقيتك
ريم:نعم
مراد:تعالى اتفضلى
ريم قربت وقعدت على الكرسي:هنبدأ بايه
مراد:مش عارف
ريم:مش عارف ايه اومال انا جايه هنا ليه يابشمهندس
مراد:لا ماهو انا مش مهندس ولا حاجه
ريم:انا عايزة اعرف انا بعمل ايه هنا
مراد:معرفش …. وتصحيحاا لمعلوماتك انا مش مهندس انا سياده المقدم مراد
ريم:مين ده اللى مقدم معلش
مراد:بت بلاش هبل وحيات ابوكى
ريم:ماتحترم نفسك الله …. بس انت بجد مقدم
مراد:ايوا ياستى
ريم:اومال حضرتك بتعمل ايه فى الشركه بدبس ورق
مراد بغيظ:تصدقى بالله انا هدبس بس هدبسلك وشك واولهم لسانك اللى بيحدف طوب ده
ريم ضحكت ومراد ابتسم لما شاف ضحكتها:عملتلى بلوك ليه
ريم سكتت:احم احنا جايين هنا لشغل على فكرة ياسياده المقدم
مراد:تمام خليكى هنا ثوانى وراجعلك
ريم:حاضر
مراد خرج وراح مكتب زين ودخل من غير مايخبط وكانت كارما قاعده جمب زين على الكنبه وبيشتغلو
زين بصله واتكلم بحده:نعم
مراد:ازيك ياانسه كارما معرفش انك هنا
كارما ابتسمت
زين:وعرفت يلا امشي بقي
مراد:تعالى عايزك
زين بص لكارما:ثوانى وراجعلك
كارما هزت راسها
زين خرج مع مراد ووقفو قدام المكتب:عايز ايه
مراد:ريم فى مكتبي
زين:بتعمل ايه فى مكتبك
مراد ضحك:انت قولتلها تروح المكتب اللى على ايدها اليمين وهى اختارت اللى على ايدها الشمال وجت للعبد لله
زين:طيب ياخفيف روح قولها تروح للمهندس حسام
مراد:ده على جثتى يابوص
زين:انت بتفكر فى ايه
مراد:هدربها
زين:هدربها على ايه بقي تقتل ولا تضرب بالمسدس
مراد:بقولك ايه انا كنت هتجنن من وقت ماعملتيلى بلوك وماصدقت انها جتلى ومش هتمشي
زين:تفكيرك غلط
مراد:انت مش واثق فى صاحبك ولا ايه
زين:لا طبعا واثق فيك
مراد:يبقي سيبها معايا بقي
زين:طيب ياحيوان ماهى جايه هنا عشان تتدرب انت هتدربها على ايه هو انت بتفهم فى الشغل اصلا
مراد:شوف عايزها تتدرب على ايه وهاتلى ورق وانا اشرحلها انا مش غبي اوى كدا
زين:ماشي يامراد اما اشوف اتفضل روح على مكتبك وانا هخلى امل السكرتيرة تجبلك الورق
مراد:حبيب اخوك
مراد مشي وزين ابتسم ودخل لكارما تانى
======================
فى مكتب يحيي
حياه:لا خلاص زهقت
يحيي:زهقتى ايه ياحياه داحنا بقالنا نص ساعه بس وبعدين راح فين الحماس
حياه:اتبخر خلاص …وبعدسن هو انا المفروض اخلص الورق ده كله
يحيي:ايوا دى اوامر زين وكارما وريم اكيد بيعملو كدا
حياه:بس انا حياتك حبيبتك مش كدا
يحيي:اااااه هو احنا فينا من كدا …. انسي
حياه كشرت
يحيي:انا هنا ماعرفش ابويا ياحياتى يلا كملى شغلك
حياه:ماشي يايحيي ابقي شوف مين هتسهر معاك على السطح النهارده
يحيي بغمزة:حياتى هتسهر معاايا
حياه:انسي
يحيي ضحك وكمل شغل وحياه كمان
================
مراد رجع المكتب وقعد مكانه والباب خبط ودخلت امل واديته الورق وهو بدا يقرا فيه
مراد:تمام ياريم …. انا هوريك تجهزى الورق ده ازاى وانتى هتكملى تمام
ريم:تمام ياسياده المقدم
مراد بصلها:مراد … اسمى مراد
ريم:لابد من حفظ المقامات ياسياده المقدم
مراد:لا ياستى مش عايزك تحفظيها تمام … يلا ركزى معايا
مراد فضل يشرحلها وريم فهمت بسرعه
ريم:تمام … اقعد فين بقي
مراد:المكتب قدامك اهو قعدى فى المكان اللى يريحك
ريم بصت فى اركان المكتب:هقعد على الكنبه دى
مراد:تمام
ريم راحت قعدت على الكنبه وبدات تشتغل ورفعت عينيها وبصت على مراد اللى مركز فى فونه اوى وابتسمت ونزلت وشها تانى ومراد ابتسم لانه مركز فى الفون اللى فاتحه على الكاميرا وشايفها
===================
فى قصر الحديدى
تارا دخلت اوضه فريده:مامى
فريده:انتى مش المفروض تروحى الكليه
تارا:زهقت فجيت
فريده بسخريه:زهقتى
تارا:مامى انا حاسه بنار جوايا وعايزة انتقم من اللى اسمها كارما دى
فريده:لا متقلقيش انا بخططلها كويس …. وناويه اذلها
تاارا:قدام زين
فريده:لا مش قدامه ومش هيكون فى البيت اصلا ….. بس اصبرى واتفرجى
تارا:طب ماتفهمينى وابقي معاكى على الخط
فريده بدات تحكى لبنتها على خطتها وتارا ابتسمت:دى خطه جنان يامامى
فريده:حبيبه مامى انتى
تارا:انا هروح اغير وهخرج اتغدى مع اصحابي وهنسهر برا
فريده:حاضر ياحبيبتى
(بقلم الكاتبه جنات)
==================
فى مكتب زين اللى قاعد على المكتب وعينه على كارما اللى قاعده على الكنبه ومركزة فى الورق
زين:زهقتى
كارما بصتله:مش اوى
زين قام من مكانه وراح قعد جمبها وكارما اتحرجت وبعدت شويا عنه
زين ابتسم وقرب تانى منها:بتبعدى ليه ياكارما
كارما قامت وقفت:زين لوسمحت
زين قام وقف وبيقرب منها وهى بتبعد لورا لحد ماخبطت فى الحيطه
زين:تعرفى ان دى اول مرة تنطقى فيها اسمى
كارما رفعت وشها وبصتله
زين:وياريت اسمعه منك دايماا ممكن
كارما هزت راسها اه:ابعد بقي لو سمحت
زين ضحك وبعد عنها:على فكرة انا زى جوزك بردو
كارما ابتسمت
زين:يلا نشوف البنات ونروح نتغدى سوا
كارما:بصراحه جعانه جدا
زين ضحك:طب يلا هاتى شنطتك
زين مسك ايد كارما وخرجو من المكتب وراح مكتب يحيي
زين:ايه الاخبار
يحيي:كله تمام جداا بس فى ناس زهقت من اول نص ساعه
زين:لا مافيش الكلام ده ياحياه عايزة تدربي يبقي جد مش هزار
حياه:اوكى
زين:يلا هنروح نتغدى سواا هروح انادى ريم ومراد
حياه:ربنا يخليك للغلابه ياشيخ
يحيي:دى هتشحت ياعم روح نادى عليهم
زين خرج وراح مكتب مراد ودخل كان مراد قاعد على المكتب وريم مكانها على الكنبه
زين:خلصتو
ريم:لسه شويا
زين:وايه الاخبار
ريم:تمام ماشي الحال
مراد:ماشي الحال انتى كدا بتقللى من قدراتى
زين:طب يلا يااستاذ قدرات هنروح نتغدى سوا
ريم:جيت فى وقتك والله
زين:يلا معانا يامراد
مراد:جاى من غير ماتقول يامعلم يلا
الشباب والبنات راحو اتغدو سوا وضحكو وهزرو كتير وبعدها رجعو على القصر وكان توفيق وفريده وعزام قاعدين فى الريسبشن
يحيي:مساء الخير
عزام:مساء الخير
توفيق:انت ازاى يازين تمشي كلامك على كلام جدك وعمك
زين:كلام ايه
توفيق:انا رفضت البنات تنزل الشركه
زين:اظن معملتش حاجه غلط ده حاجه تفيدهم مش تضرهم
عزام:بس المفروض يكون عندك شويا احترام لجدك وكلامه ولا ايه يامحترم
زين:بصراحه ماليش مزاج ارد على كلامك
يحيي:بابا البنات وجودهم فى الشركه مهم جداا على فكرة وكمان هيفيدهم كتير …. اومال حضرتك كنت بتصر انهم يدخلو هندسه ليه ياجدو اكيد عشان يشتغلو فى الشركه
توفيق بص لعزام
عزام:سيبك من كل ده انت حر فى مراتك والبيه كمان حر فى مراته لكن ريم محدش يحدد عنها غير اللى هيبقي جوزها
ريم اتفاجت بكلام ابوها
يحيي:جوز مين يابابا
عزام:ريم جيلها عريس
ريم اتصدمت وبصت لابوها:انا لسه قدامى كليه يابابا ومش بفكر فى الموضوع ده
توفيق:انا وابوكى موافقين والعريس شاب ممتاز مدير الحسابات فى الشركه
يحيي:قصدك مراون
عزام:ايوا
ريم:بس انا مش موافقه
عزام قام وقف بعصبيه:ريـــــــــــم
فريده:مش قولتلك ياعزام ان قاعدتها مع اللى اسمها كارما هيفسدها
زين:فريـــــــده هانم … مش هسمح بكلمه زياده عن مراتى مفهوم
زين بص لريم اللى بتعيط:وانتى ياريم اختى ومش هقبل ان حد يجبرك على حاجه انتى مش عايزاها …. كارما حياه خدو ريم واطلعو
البنات طلعوو
يحيي:الامور دى مش بتتاخد كدا يابابا … واظن رأى ريم اهم مش رأى الكل
توفيق:والله عال بقيتو تعرفو مصلحه العيله والبنات اكتر مننا مش كدا
يحيي:ياجــ
عزام:خلص الكلام يايحيي واظن مصلحه بنتى انا اعرفها اكتر منك
يحيي اضايق من كلام ابوه وطلع وزين كمان طلع وراه
===============
فى اوضه ريم اللى بتعيط والبنات قاعدين معاها
حياه:بلاش تعيطى ياريم وبعدين زين ويحيي معاكى
ريم:انا مش عايزة اتجوزه
حياه:طب اهدى
كارما حست ان كلام زين صح ولازم تعرف البنات ان صوتها رجعلها
كارما:متزعليش نفسك ياريم
البنات بصولها بصدمه وكارما ضحكت على شكلهم
حياه:كارما انتى اتكلمتى بجد
ريم:صوتك رجعلك ياكارما
كارما:ايوا
البنات نطو عليها حضنوها من الفرحه وبعد شويا بعدو عنها
حياه:صوتك رجع امته
كارما:يوم الحفله
ريم:بتهزرى كل ده واحنا منعرفش
حياه:كارما بجد من يوم الحفله
كارما:الصدمه كانت قويه لدرجه ان صوتى رجعلى وانا ماكنتش حابه اقول لحد لانه مش هيفرق
حياه:لا بجد انتى شايفه انه مش هيفرق معانا بجد
كارما:كلامى مش عليكو ياحياه
ريم:بس احنا كنا هنفرح جدا ياكارما
حياه:سيبك من كل ده … رغم انى زعلانه جدا منك بس فرحانه اوى اننا هنسمع صوتك من جديد وحشنى اوى
كارما حضنتهم بحب
ريم:انا تعبانه ومش عايزة افكر فى حاجه تيجو ننام … نامو معايا
حياه:قشطاا وبما اننا هنام معاكى هنلبس من هدومك
ريم:الدولاب عندكو اهو
البنات غيرو وصلو فروضهم ونامو مع ريم اللى تفكيرها كان مع مراد ……

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية شمعة الحب لا تنطفئ)