رواية أسيرة الفهد الفصل الرابع 4 بقلم ندى أحمد

ندى باستنكار : انت بتضحك عليا و لا على نفسك يا فهد انت شخص مش بيهمك غير نفسك انت لو فعلا كنت بتحبنى مكنتش عملت كده و جبتنى بالطريقة ديه بس انا مش هلومك يا فهد العيب على اهلى و بص يا فهد انت ليك عليا اكلك و شربك و انضف البيت و بس و هنعيش اخوات لحد فترة و نطلق بشكل محترم علشان كلام الناس و وافق ارجوك يا فهد على العرض ده و ريحنى و ريح نفسك

فهد ببرود : خلصتى الكلام لهبل ده تمام

فهد بجدية و غضب: طلبتك بالرضا و رفضتى  و اوعى تكونى فكرة انى بحبك هقولهالك تانى انا هذلك يا ندى و بكرة تتمنى انى ارضى عنك ،  انتى هنا زى اى حاجة بشتريها بفلوسى و بكرة لما ازهق منك هر*ميكى زى الك*لبة

ندى بصدمة و انفعال : شوفت انت اصلا شخص مغرور و كنت عايزلى اديلك فرصة انت دمرتنى اى واحدة فى سنى يوم ما هتيجى تتجوز هتكون بالنسبلها ده تجمل خبر تسمعه  و على الاقل هتكون اختارت الشخص اللى هى مرتحاله مش انا و كملت بدموع: انا اللى مكتوب عليا اتذل و اتهان و هبقى مطلقة و انا لسه مبداتش حياتى اصلا انا بكره ان أسمى اتحط جنب اسمك انا مش بطيق ريحتك فى المكان انا بكرهك

فهد : انا هوريكى يا ندى و هدفعلك تمن الكلام ده غالى

فهد و فجأة ش*د ندى من شعرها و ج*رها على الأرض لحد الأوضة

ندى : فهد شعرى حراااااام عليك

فهد : ح*رمت عليكى عشتك

و فجأة راح فهد بدا يض*رب ندى بالحز*ام

ندى  بضعف: ب ك ر ه ك

فهد : انا ممكن دلوقتى اخد حقى الشرعى منك و اذلك اكتر بس انا هرميكى زى البيت الوقف

فهد خرج من البيت و ساب ندى مغ*مى عليها من كتر الض*رب و كانت بتنز*ف و جسمها كله كدم*ات

فى الكلية عند ندى

كانت زميلات ندى و قفين بيتكلموا قبل المحاضرة ما تبدأ و المعيد اللى بيدى المحاضرة (محمد) لاحظ ان ندى مش بتحضر بقالها فترة لأنها من اشطر الطلبة اللى عنده و كمان هو معجب بندى

محمد  راح  لروان زميلة ندى : هى الطالبة ندى مصطفى مش بتحضر ليه بلغيها ان كده هتفوتها حاجات كتير وكده غلط هى من اشطر طلابى

روان : حاضر يا دكتور انا هبلغها انا برده مش بشوفها خالص

محمد: خير هى تعبانة او حاجة

روان: تقريبا كده

فى ملاهى ليلى

فهد و الغضب مالى قلبه و مسيطر عليه كان نفسه ندى تبادله نفس المشاعر ( بصوا يا جماعة فهد ببحب ندى من زمان بس هى بقيت بتخاف تدخل فى اى ارتباط و كانت خايفة من الجواز و ده طبعا بسبب اللى شافته من تعامل ابوها مع امها )و هو قاعد فى البار مع نانسى وهى بتتدلع عليه و قاعدة على رج*له و حضنه و مكلبشة فى رقبته

نانسى بسهوكة : علشان تعرف يا فهودي تلف تلف و ترجع لحضنى تانى

فهد شدها من ايدها و طلعوا فى أوضة فوق لوحدهم

فهد بدا يتعامل مع نانسى بع*نف و عمال يتخيلها ندى و عمال  يع*ضها جامد و كأنه بينتقم

نانسى بصرخة انثوية  : براحة يا فهد بتوجعنى

فهد كأنه شايف ندى بدل نانسى

فهد : انتى ليه كده ليه انا كنت على استعداد ابدا صفحة جديدة معاكى و كانت كلها هتبقى حب بس انت اللى دماغك ناشفة و مش بتسامحى و فجأة رمى نانسى من على السرير  و طردها بره

فهد لنفسه: مش عايز الم*س ست غيرك يا ندى

عند ندى

ندى فاقت و كانت مش قادرة تحرك جسمها بدأت تتسند لحد ما دخلت الحمام اخدت شاور و اتوضت و صلت و اعدت تشكى لربنا همها و بعدين قعدت تفكر مع نفسها فى الجاى و هل تتقبل الأمر الواقع و تتعامل مع فهد كان شئ لم يكن و كلما تذكرك عندما اقتربت من فهد تشعر بمشاعر تجاه و لكنها تنكر ذلك و قررت انها لازم تفكر ازاى تردله اللى عمله فيها لأنها حاسة ان كل اللى حوليها بيعملوها على انها سلعة للشراء و قالت انا لازم مضعفش و لازم اخد حقى  و قد تعبت من التفكير فنامت على الكرسى من التعب

عند تقى اخت ندى الكبيرة فى شركة استراد و تصدير

على (زميل تقى فى الشغل ) : تقى ممكن كلمة على انفراد

تقى : ليه فى حاجة يا استاذ على

على : مش عطلك ثانية

تقى قامت : خير يا استاذ على

على : تقى انا معجب بيكي و عايز اقابل ولدك

(على شاب ٢٥ سنة وسيم و مهذب معجب بتقى و بيحبها بس كان خايف لاترفضه او يكون حد فى حياتها )

تقى رجعت البيت حكيت لمامتها و كانت مبسوطة لأنها هى كمان كانت معجبة بعلى

و فعلا على اتصل بمصطفى والد ( تقى و ندى ) و حدد معاد معه

فى فيلا ممدوح الشناوى

ميرفت (والدة فهد) : بتقول ايه يا ممدوح يعنى ايه فهد اتجوز من غير معرف و بعدين مين ديه و نرمين بنت خالته ده كان المفروض متكلم عليها هقول ايه لاختى و لبنتها دلوقتى

ممدوح : هو كان عايز البت و بعدين ما انت عارفها ندى بنت عم مصطفى

ميرفت بانفعال : انت بتقول ايه اللى رفضت ابنك هو مش شال الموضوع ده من دماغه ده انا فرحت لما رفضته  انا اصلا مش بقبل البنت ديه و بعدين هما ازاى اتجوزوا بسرعة ديه و هى قبلت بسرعة ازاى هو حصل حاجة ولا ابنك غلط معها و لا ايه بالضبط فهمنى يا ممدوح

ممدوح حكالها الموضوع

ميرفت : يعنى كمان دفعت كل ده علشان البت ديه ، ديه نرمين بنت اختى برقبتها ، بقولك ايه ممدوح ده ابنى الوحيد و عايزة افرح بيه و اجوزه الجوازة اللى تعجبني

ممدوح بزهق : يعنى اعمل ايه يا ميرفت و بعدين هو فهد صغير و هو اللى صمم و كمان هو اللى دفع الفلوس من جيبه مش انا و انا كنت رافض اصلا

ميرفت بخبث: اومال هو مجبهاش ليه تعيش معانا انا من بكرة الصبح هروح لهم و اشوف الموضوع ده

رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

فى المساء فى البيت

دخل فهد المنزل وجدها نائمة حملها بين ذراعيه و وضعة على السرير و خلع قميصه و نام بجوارها عارى الصدر و كان يضمها اليه بقوة حتى هدات أنفاسه و نام فى الصباح

ندى بتحاول تتقلب على السرير فى حاجة منعها فتحت عينها لاقيته حضنها بتملك حاولت تقوم

فهد بنعاس : نامى احسن ما اقوم و اتهور

ندى بخوف منه نامت مكانها حتى لا يفعل شئ اخر

ندى : فهد انا موافقة اديك فرصة

فهد اتعدل و قام من النوم :……….

يتبع…