رواية بيت السلطان الفصل التاسع عشر 19 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان الفصل التاسع عشر 19 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان البارت التاسع عشر

رواية بيت السلطان الجزء التاسع عشر

رواية بيت السلطان الحلقة التاسعة عشر

حلا:لا والله ده انا افكارى عنب.
نادر:انتى هتقوليلى.
حلا:هتسمع وله لا.
نادر:اشجينى.
حلا:احنا لما نرجع هنمثل اننا بنتخانق وهنتطلق بسبب روزى وانت مش هطلقها بسبب جدو وانا مش هتقبلها وهنفضل نتخانق قدامه لحد ما يحس بتأنيب ضمير ويقرر أنه يتقبل روزى.
نادر:دراما كوين تفتكرى هتنجح وله هنتخانق بجد.
حلا:طول مانت شطور مش هتخانق معاك لكن هتتعوج هعدلك برضو عادى.
نادر:ايه تعدلينى ده متلمى نفسك.
حلا:شايفنى متبعتره.
نادر:لا شايفك حلوه وبتغرينى تعالى بقا نرجع.
شالها ورجعو البيت.
عدى الاسبوع هوا.
نادر بزعل وهو واقف مع حلا على الشط:المركب جت
حلا:انت زعلان ليه ده انا وحشنى نادر اوى
نادر:وانا مش هوحشك خلى بالك انتى بقيتى بتحبى نادر الصغير اكتر منى.
حلا:طبيعى ابنى يا نادر طبيعى أحبه بس ده مش معناه بفضل واحد فيكم عن التانى انتو الاتنين بحبكم اوى مقدرش اعيش من غيركم.
نادر حضنها من وسطها:احلفى.
حلا: والله
نادر وهى بيقرب منها:مش مصدقك.
حلا:نادر نادر لا المركبى الله يخربيتك.
نادر:ليه ليه تخربيه ده انا لما صدقت اتعدل
حلا ضحكت
المركبى:ايه يا ريس الف لفه وارجعلك.
نادر:تصدقى فكره برضو اه لف لفه يا ريس.
حلا:ايه لف لفه ديه هو سوق يالا يا نادر يالا يا حبيبى خلصنا
مسكت أيديه وطلعو المركب واتحركو
نادر فضل ماسك ايديها وحاضنها عايز يشبع منها عشان الفتره الجايه هتبعد شويه ميعرفش هيعرف يمسك ايديها تانى امتى.
المركبى:وصلنا المرسى يا استاذ.
نادر:بالسرعه ديه.
حلا مسكت ايديه:يالا.

 

 

 

 

 

نزلو من المركب.
حلا: دلوقتى هنبدأ خطتنا.
نادر بزعل وهو باصص لإيديهم:طيب.
حلا سابت أيديه ومسكت رأسه:حبيبى احنا هنمثل مش اكتر إنما احنا تمام بس انت متعملش حاجه تضايقنى .
نادر:مش هعمل حاجه.
حلا ابتسمت :انا واثقه فيك
سابته ومشيت خطوتين تلاته كده ووقفت ونادر واقف وعينيه عليها لفت حلا ليه:نادر
نادر بصيلها جريت عليه ومسكت وشه وطبعت شفايفها على شفايفه جامد حضنها نادر من وسطها جامد وشالها.
حلا بعدت:نادر
نادر:يا ريس انا هأجر اليخت ده كام ساعه.
الريس:تمام اليخت ليك انا رايح مشوار وراجع بليل .
نادر:تمام اوى
مشى المركبى وساب يخته لنادر
نادر وهو شايل حلا دخلت اوضه فى اليخت من تحت
حلا:انت اكيد بتهزر
نادر:طالما هتبعدى فتره يبقا لازم اشبع منك كويس احسن افطس
حلا:مش هبعد كتير.
نادر قلع قميصه:مش مهم انا دلوقتي خلاص مش مستحمل يعنى ابقى متجوز القمر ده واسكت يرضيكى
حلا بضحك:لا طبعا.
نادر:شوفتى
بعد فتره كبيره.
حلا:نادر سيبنى بقا المركبى زمانه جاى
نادر:ما يجى
حلا: نادر يعنى مستفاد ايه وانت مكتفنى كده
نادر:انا مبسوط كده.
حلا بضحك:يا نادر يا حبيبى مش هطير صدقنى.
نادر حضنها جامد:لا لا.
حلا:اكتشفت أن ابنك طالع شبهك فى كل تصرفاتك حتى.
نادر:ابنى بقا.
حلا:اسكت ربنا يستر ما ابقاش حامل احسن لو حملت ونادر لسه صغير هيتعب جامد عشان متعلق بيا.
نادر:لا متقلقيش انا بقيت موجود.
حلا:لا برضو مش دلوقتي انت السبب اصلا لو كنت قولتلى كنت عملت حسابى بوسيله وله حاجه.
نادر:مش وقته الكلام ده دلوقتي يا حلا انا حاسس انك هتوحشينى اوى (دفن رأسه في رقبتها جامد).
حلا:متقوليش انك.
نادر مسك أيديها الاتنين:مش هقول عملى يا حبيبى.
حلا:ناد….(طبع شفايفه على شفايفها جامد)
بليل اوى كانت حلا بتلبس الصندل ونادر بيلبس قميصه.
حلا عدلت السرير.
نادر:ناسين حاجه.
حلا:لا يالا بقا
نادر:حاسس انك زهقانه منى
حلا:لا خالص بس نادر وحشنى اوى.
نادر:طب يالا.

 

 

 

 

 

مشيو لبيت السلطان عشان نادر هناك.
حلا:نادر
نادر جرى عليها براحه برجليه الصغيره وهو بيعيط شالته حلا وباسته وحضنته.
نادر بعياط:مامى.
حلا:انا اسفه انا اسفه انا اسفه حقك عليا والله.
نادر:شيتى.
حلا:بس جيت اهو مش همشى واسيبك تانى وعد.
نادر رفع صوباعه الصغير لحلا زى ما عودته:اد.
حلا مسكت صوباعه بصوباعها:وعد.
حامد نزل.
كريمه بزعيق:انتى ام مهمله وحفيدى مش هيروح معاكى فى حتى
حلا:انتى فاكره انى هسمع كلامك واقولك حاضر يا ست هانم لا يا ماما نادر ابنى انا وانا الواصيه عليه
نادر:باااس بقا (مسك دراع حلا)انتى مراتى سامعه ونادر ابنى برضو وانتى وهو ملكوش خروج من البيت ده غير لما تبقى مش على زمتى فاهمه.
حلا بزعيق:يعنى ايه.
نادر سابها ونادى البواب:عم أشرف
اشرف:أوامرك يا نادر بيه.
نادر:لا حلا ولا نادر الصغير ليهم خروج من البيت ده من غير اذنى انت فاهم لو فى يوم ملقتهمش يبقا تلم هدومك وامشى معاهم.
حلا بزعيق:ايه ده يعنى عشان الراجل غلبان تيجى عليه افرد هربت وده الى هيحصل ايه ذنبه الراجل يخسر شغله.
نادر بابتسامه:عارف انك مش هتمشى مش عشان عايزه تقعدى بس عشان عم أشرف ميمشيش انا قولت إلى عندى
جيه يمشى مسكته حلا من دراعه جامد:اقف انا لسه مخلصتش كلامى.
نادر حط أيده فى جيبه:نعم.
حلا: طلقنى طلقنى يا نادر.
نادر:لا.
جيه يمشى مسكته تانى:يبقا تطلقها هى(شاورت على روزى)طلقها وانا هعيش معاك انا وابنى ونبقا عيله واحده
نادر بص لروزى وكريمه وحامد ورجع بصيلها:مش هينفع
حلا بدموع:يبقا بتحبها.
سابت نادر ودخلت البيت .
روزى:طلقنى يا نادر انت بتحبها هى.
كريمه:معاها حق يا بنى مبقاش فى فائده خلاص (بصيت لحامد)
نادر:مستحيل اتخلى عنك يا روزى انتى بنت عمتى.
حامد:طلقها بدل ما تعذب نفسك كده.
نادر:لو طلقتها حضرتك هتطردها.
حامد:مش هطردها
نادر:هتقبلها حفيده ليك زي انا وياسين.
حامد بعصبية:ده مش هيحصل .
نادر بعصبية:يبقا مش هطلقها يا جدو.
سابه ومشى

 

 

 

 

 

طلع لحلا الأوضه.
حلا اول ما قفل الباب جريت عليه حضنته.
نادر بصوت واطى:بحبك
حلا بنفس مستوى الصوت:وانا بموت فيك.
سمعو صوت الكرسى بتاع حامد
حلا علت صوتها:انت ايه مش بتفهم بقولك طلقنى انا مش هقبل بضره وله حتى هقبل بمرات اب لأبنى الوحيد سامع .
نادر بزعيق:انسى ها انسى ده يحصل مش هطلقك عشان انا بحبك وهموت لو سيبتينى لو سيبتينى هموت نفسى عشان ارتاح
حلا بزعيق:متقولش كده تانى مش هسمحلك تموت يا نادر مش هسمح بده لانى هموت وراك لانى انا كمان بحبك بس مش هقبل ولا هتنازل انت عارف كويس مش انا إلى بتنازل أو بقدم تضحيات سامع انا عايزه ابنى يتربى فى أجواء هاديه.
نادر:يعنى إلى بتعمليه ده أجواء هاديه.
حلا باسته من خده:اه انا بعمل الصح طلقنى بقا ها(باسته تانى)طلقنى.
نادر بهيام:ها.
حلا ابتسمت:بقولك طلقنى يا نادر.
نادر شاط الترابيزه برجله وقعت اتكسرت وهو رافع حلا من وسطها سندها على الباب وطبع شفايفه على شفايفها جامد.
الباب بقا بيخبط
نادر: امممم.
حامد:افتح يا بنى وبطل عصبيه انت مش كده يا بنى متعملش حاجه تندم عليها افتح يا بنى متقطعش قلبى عليك.
نادر كان بيشد اكتر على حلا من كتر ما هو حاسس انها هتبعد.
حلا بقيت تتوجع بقيت تزقه لحد ما بعد حسيت بدم على شفايفها
حلا:ده دم.
حامد:دم ايه يا نادر افتح انت عملت ايه ربنا يهديك يا بنى افتح
نادر مسح بقه بابتسامه وباسها من خدها ونزلها.
حلا بصوت عالى:طلقنى يا نادر.
نادر فتح الباب بعصبيه:مش هيحصل
خرج نادر ومشى حامد بص للاوضه إلى مليانه ازاز متكسر من الترابيزه وبص على حلا لقا فى وشها دم.
حامد وهو بيحرك الكرسى بتوتر:يا نادر يا نادر.
نادر لف ومسك كرسى جده ودخلو أوضته.
روزى دخلت لحلا:ايه حصل هنا.
حلا اخدت منها نادر الصغير:لا متأخديش بالك.
روزى:ايه الدم ده هو نادر ضربك بجد.
حلا:حبيبى مستحيل يرفع ايديه عليا.
روزى:امال ايه ده.
حلا: لما تحبى راجل رومانسى زى نادر هتعرفى ايه ده
روزى خبت وشها بكسوف:يع لا خلاص مش عايزه اعرف يع.
مشيت وسابت حلا مع نادر الصغير

 

 

 

 

 

عند حامد
حامد:نادر يا بنى بلاش تغلط الغلطه ديه انت كده بتكرهها فيك اكتر.
نادر:مش سامع يا جدو دماغها ناشفه جدا انا مش هعرف اعيش لحظه واحده تانيه من غيرها انا بحبها يا جدو بحبها اوي.
حامد:عارف يا بنى هى كمان بتحبك والى طلبته منك شئ طبيعى اى ست مش بتحب تشارك جوزها مع حد بالذات لى بتحبه يا نادر.
نادر:مقدرش اطلق بنت عمتى يا جدو وارميها فى الشارع.
حامد:بغصب:متقولش عن بنت الحرام ديه بنت عمتى.
نادر:مش ذنبها يا جدو مش ذنبها أن أهلها غلطو ديه مش غلطتها وانت عارف ده كويس.
حامد لف بالكرسى وادا لنادر ضهره بالكرسى:وانا مستحيل اقبلها يا نادر.
نادر:ماشى يا جدو وانا مش هطلقها غير لو قبلتها يبقا مش هطلقها وهفضل كده بعيد عن مراتى وابنى وبتعذب وبموت وانت فى ايديك علاجى بس مستكتره عليا.
خرج نادر وسابه يفكر وضميره يأنبه شويه.
خرج حامد وراه كان نادر رايح لحلا بس شاف ظله
نادر:روزى فينك.
روزى خرجت من عند حلا :نعم
نادر:قدامى يالا عشان ننام
مشيت روزى ورا نادر.
حلا بصوت عالى:ماشى يا نادر يا سلطان.قفلت الباب جامد
حامد اتنفض من ديه الباب:وبعدين بقا.
لف ودخل اوضته.
بعد ساعه بالظبط البيت كله كان هس هس
خرج نادر يتسحب لأوضه حلا ودخل وقفل الباب وراه براحه.
لف لقاها نايمه وواخده نادر الصغير فى حضنها.
راح جمبها وسحبها براحه من وسطها لحضنه
لفت حلا وحضنته جامد وباسته من شفايفه براحه: حبيبى.
نادر سحبها تحته وباسها فى كل حته فى جسمها.
حلا بصوت واطى:نادر هيصحى
نادر بصوت واطى:ششش مش هيصحى.
حلا: لا.

 

 

 

 

 

نادر الصغير بقا بيزمزء: م مامى.
حلا:شوفت اوعى.
نادر حضنها ونام
حلا رجعت دراعها لنادر الكبير عشان تقربه.
قرب نادر وحضنها من ضهرها ونامو.
صحيت حلا لقيت نادر الصغير بيبص لنادر الكبير بإستغراب.
حلا:ايه ده فى ايه
هزيت نادر الكبير عشان يصحى.
نادر: اممم فى ايه .
حلا:احم مالك يا نادر.
نادر:رير.
حلا ضحكت:لا مش شرير.
نادر:لا مامى زعق.
حلا:بيزعق بس طيب والله
نادر:انا مش فاهم.
حلا:اصبر هحاول أفهمه نادر زكى جدا.
نادر:لا مامى رير.
بقا يزق نادر الكبير عشان يبعد عن حلا.
حلا ضحكت:لا يا نادر مش شرير اسمع ده يبقا بابا نادر.
نادر بصيلها إلى هو ايه بابا ده
حلا:شوف بابا نادر حلو ازاى مش حلو
نادر:لا رير.
نادر:والله مفيش شرير غيرك انت.
حلا:لا يا نادر عيب ده بابى اسمه ايه بابى
نادر اول مره ينطقها:با بى.
نادر ابتسم وقام وشده على رجله:قوله تانى وحياه ابوك قولها تانى
نادر ضحك:با بى
حلا:نادر شاطر.
نادر حضنه بحب: شكرا يا نادر على الكلمه الجميله ديه.
نادر طبطب على ضهره.
حلا:وانا مليش حضن .
نادر فتح دراعه وضمها هى كمان.
قد ايه العيله جميله ربنا يرزقنا كلنا الزوج الصالح إلى يحبنا بجد من غير اى تكاليف عشان النتيجه فى الاخر انك انت تعيش مبسوط ومرتاح البال.
الباب خبط جامد

 

 

 

 

 

روزى:يا نادر يا نادر جدو صحى مش عارفه اعمل ايه بيسأل عليك.
نادر بص لحلا ونادر بزعل.
حلا باسته من خده وناظر لما شافها عملت كده عمل زيها وخلاص
ابتسم نادر ليهم وقام
فتح لروزى
روزى دخلت:وبعدين هنعمل ايه شكل خطتك مش هتنجح.
حلا:عيب والله انا موجوده.
نادر ضحك:اه طالما حلا معايا الدنيا تمام.
روزى:يع بجد يع
حلا ضحكت:طب يالا روح معاها واتخانقو شويه كده عقبال ما اجى.
نادر: قدامى يالا بسرعه عشان نتخانق.
روزى:بتقولى زى ما تكون بتقول يالا هنلعب جيم بلايستيشن وله حاجه صبرنى يا رب.
ضحكت حلا
ونادر وروزى خرجو.
حلا بصيت لنادر الصغير على السرير بيلعب وراحت حضنته جامد
بعد فتره كانو على السفره
قعدت حلا وكان نادر على رجلها بتأكله
مريم:هاتى نادر شويه
اخدته مريم وقعدت تلعب معاه وصل نادر وروزى قعد جمب حلا ومسك ايديها من تحت الترابيزه وروزى قعدت جمبه.
حلا ابتسمت بس لما سمعت صوت حامد حاولت تشد ايديها بس نادر ابتسم ومسبهاش.
حامد راح مكانه: صباح الخير
الكل:صباح النور.
حامد:عامله ايه يا حلا
حلا:كويسه.
حامد ابتسم بس بعد فتره لاحظ أن حلا مش بتاكل وبتبص على نادر الصغير ومريم بتأكله وبتلعبه.
حامد:مش هتاكلى يا حلا.
حلا كانت بتحاول تشد ايديها بس مش عارفه:لا شبعانه مش جعانه انا .
حامد: الاكل مش عجبك.
حلا:انا مدقتهوش عشان اعرف وبعدين انا مش جعانه
حامد اتنهد: على كيفك.
حلا بصوت واطى:سيب إيدى بقا.
نادر بقا بياكل وساكت و بيبتسم.
حلا اتعصبت جدا بقيت تبص ليهم وهما بياكلو ومضايقه مش عارفه تاكل واضطرت تقول انها مش جعانه (قلبى معاكى يا حلا والله)

 

 

 

 

 

بعد فتره الكل خلص وقام.
فضل نادر وحلا.
روزى رجعتلهم:جدو راح يتدرب يا نادر لمده ساعه عشان العلاج بتاع حلا
نادر: تمام.
مشيت روزى
حلا:سيب إيدى بقا بجد جعانه اوى.
نادر:بجد جعانه
حلا ببرأه بصيتله وحركت راسها:اه جامد.
نادر:يا نهار ابيض يبقا انا هأكلك بإيديا.
حلا ابتسمت وبصيتله:طب يالا بسرعه.
نادر ضحك وبقا يأكلها
حلا ابتسمت:خلاص شبعت ينهار ابيض اكلت زى الديناصور.
نادر ضحك:مش اوى بعدين فى حاجه على شفايفك هنا
حلا عضيت على شفايفها:ها وكده
نادر:من فوق.

 

 

 

 

حلا حاولت تعض عليها بس مطلتش برضو.
نادر ضحك ومسك وشها وحرك أيديه على شفايفها عشان يمسحها بس بعدين مش مسحهم وطبع شفايفه على شفايفها جامد برقت حلا بصدمه
بعد عنها بعد فتره وشالها
حلا:لا لا نادر لا كده هتبوظ هتبوظ نزلنى
نادر نزلها بضيق:وبعدين بقا انا تعبت.
حلا ابتسمت:تعبت من ايه يعم اعتبرنا مش بنتكلم بجد.
نادر:لا طبعا مش هقدر انا لما صدقت
حلا شديته من خده:يبقا تلتزم بالخطه يا حلو
مشيت وسابته و هى ماشيه لفت وشها وغمزته وخرجت.
بعد فتره
مريم صرخت:حلااااااا تعااااالى بسررررررعه.
حلا:فى ايه.

يتبع ….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا 

لقراءة جميع فصول الرواية اضغط على ( رواية بيت السلطان )