روايات
رواية دعينا نعود كما كنا الفصل الثاني 2 بقلم شروق خليل
رواية دعينا نعود كما كنا الفصل الثاني 2 بقلم شروق خليل
رواية دعينا نعود كما كنا البارت الثاني
رواية دعينا نعود كما كنا الجزء الثاني
رواية دعينا نعود كما كنا الحلقة الثانية
معتز : طالعالى ببجامه و البواب هنا يا هانم
ندا استوعبت : ايه دا معتز انت هنا صباح الفل يا غالي
معتز شدها من ياقه البجامه : هههه لا انا هناك يا خفه
ندا بعدت عنه : طيب بس سيب بس أنا نسيت اننا كدا يعنى و نديت على ماما علي اساس انى في بيتنا
معتز : ياريت تاخدى بالك بعد كدا في ناس بتيجي و بتروح ياريت تاخدى بالك و كمان محدش عارف انك مراتى لسه
ندا اتفهمت : حاضر
معتز : باباكى اكيد جاى دلوقتى هو و مامتك ادخلى البسي و شيلي اللى على وشك دا و طرحه الفستان اللى نايمه بيها دى
ندا اتحرجت و دخلت الاوضه و لبست و شالت الميكب و حطيت ميكب هادى جدا و فضلت في الاوضه لحد ما الباب خبط جريت و طلعت علشان تفتح
معتز فتح لقي أهلها : اهلا يا عمى اتفضلوا
ندا جريت على عليا وحضنتها : وحشتينى يا ماما
عليا : مالك يا روحي تعالى
دخلوا و قعدوا و عادل فضل قاعد مع معتز و بيتكلم معاه
عادل : معتز يابنى انا عارف إننا منعرفكش ولا انت تعرفنا بس انت نصرتنى امبارح و موطتش راسي قدام الناس و خدت بنتى و منعت الناس عن الكلام عنها
ندا كانت قاعده ساكته و عليا اتكلمت بدموع : انا مليش غيرها يا معتز و احنا ناس ملناش في المشاكل بنتى عمرها ما جابتلى مشكله و رافعه راسي دايما ندا عاشت طول عمرها في تحديات و مكنتش بتيأس في عز زعلها كانت بتضحك علشان منخافش علشان خاطرى يابنى متزعلهاش
ندا ابتسمت و مسحت دموع عليا : ايه ياماما متعيطيش
معتز قام من مكانه و حضن ندا : ندا في عينى يا عمى
ندا جسمها رجف و انكسفت من حركته و همست : معتز
معتز في ودنها : هششش
عادل ابتسم : نستأذن احنا بقي انا كدا اتطمنت نسيبكم بقي يا عرسان
معتز فضل حاضن ندا لحد ما خرجوا و ندا ضربته بكوعها و قالت بتمتمه : ندا في عينى يا عمى
معتز : اه يا بنت ال ..
جري عليها و هى دخلت بسرعه الاوضه و قفلت
معتز : هربيكى
ندا : انا مش هطلع هاتولى ماما تانى
معتز بخبث : الاكل إللى طنط جايباه ريحته واو أنا جعان انت مش جعانه ايه دا دى جايبه مكرونه بشاميل مش دى اكتر اكله بتحبيها
ندا فتحت الباب بسرعه : الله انا جعانه اوى
معتز مسكها : انا بتضربينى
ندا خافت : معتز اوعي تنسي انك وعدت بابا
معتز سابها و راح على الاكل : يلا نفطر
ندا راحت قعدت وبعدين فجأه : ايه دا انت عرفت منين انى بحب الاكله دى
معتز غير الموضوع بسرعه : هو انت بنتهم الوحيده بس
ندا : اه
معتز : بيحبوكى اوى ربنا يخليهم ليكى
ندا : انا جايه بعد 8 سنين جواز و بعد تعب كتير يا معتز انا كل حاجه ليهم و هم كل حاجه ليا
ندا : هو اهلك هتعرفهم ازاى !
معتز : عادى يعنى
ندا استغربت : هتطلقنى امتى ؟!
معتز بلع الاكل : نعم يختى ؟!
يتبع
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على (رواية دعينا نعود كما كنا)