رواية ترويض الأسد الفصل السابع 7 بقلم شيماء عبده

رواية ترويض الأسد الفصل السابع 7 بقلم شيماء عبده

رواية ترويض الأسد البارت السابع

رواية ترويض الأسد الجزء السابع

رواية ترويض الأسد الحلقة السابعة

نورهان قامت وقفت فى مكانها بخووف وحزن وقالت لسلطانه : انا مش عايزه اقابل حد ياماما ينفع
سلطانه بتأكيد : ينفع يانورعينى .وتابعت سلطانه .شروق خدى نورهان واطلعي فوق
شروق بطواعيه : حاضر ياماما .يلا يانورهان .(حمزه الصغير مسك ايد نورهان وطلع معاهم)
سلطانه لصالحه : خليهم يفوتوا ..وانتوا ياولاد سيبوني معاهم لوحدنا .
قام مروان وحمزه دخلوا المكتب وقعدوا مع بعض ..مروان بمشاكسه لحمزه
مروان : ايه كنت طالع زي التنين بتبوخ نار ..نازل حمل وديع (ورمقه بغمزه) ايه الحوار .اتكلمت معاها…
حمزه بأبتسامه حب هز رأسه بأيوه …
مروان : ماتتكلم يابني ادم .وانا هسحب الكلام منك بالعافيه …
حمزه بحب : ولا حاجه .قولتلها انى حاسس من ناحيتها بحاجه .واتأكد منها ان هي كمان فى جواها حاجه من ناحيتى .بس كده ..
مروان :هو ايه اللى بس كده ،وانا اللى كنت فاكرك عملت العمايل وسويت الهوايل ..
حمزه : لا مش وقته لما تطمنلي الاول .ويزول من جواها اي خوف . انا مش مستعجل ..
مروان بيبص لحمزه بعدم تصديق :بزمتك انت مش مستعجل (حمزه بصله وضحك) وتابع مروان ياجدع عايز افرح بعيال اخويه بقا
حمزه: كل حاجه فى وقتها حلوه .وبعدين انا عايز افرحها ..عايز اعملها اكبر فرح اتعمل فى البلد كلها ..واعتقد مش هينفع دلوقتى…لما الظروف ديه تنتهي على خير
مع سلطانه ….(سلطانه بترحيب لرجاء وصفيه ) سلطانه : نورتونا ياجماعه .وتابعت بسخريه .والله نورهان جت وجابت معاها الحبايب اللى كنا قربنا ننساهم
صفيه بخجل :ليكى حق تقولي اكده .احنا مأثرين فى حقك…بس انتي عارفه انه غصبا عننا
سلطانه بغضب: انتو مش مأثرين فى حقى انا انتوا مأثرين فى حق نفسكم .واثرتوا فى حق محمد اخوكم وبنته
رجاء بحزن :بتتكلمي اكده وكأنك معرفاش حاجه يا ام مروان ..ومعرفاش ثابت وظلمه
سلطانه : كلمه الحق لازم تتقال لو حتى الواحد هيموت بعدها ..واللى مردش الظلم عن نفسه وغيروا يستاهل ما يجراله بقا البنت تنضرب وتنهان قدامكم كلكم ومحدش فيكم يحاول يمنعه
رجاء : عاصم قاسي وظالم واكتر من ابوه ومحدش فينا يقدر يتكلم
صفيه : بس نورهان فشت قلوبنا .واهانته ورددت بوشه ومفتكرش حد اتجرء عليه زيها
سلطانه : عشان اكده مد يده عليها .عشان العيله الصغيره هي عرفت توقفوا عند حده ..
رجاء : على العموم احنا جينا نبارك لنورهان ونقولها تطمن احنا معاها ..
سلطانه : الله يبارك فيكم ..متخافوش على نورهان .هي اهنا فى امانة الاسد وانا هنا مكان وفاء .ومش هاسمح لحد ابدا انه يضايقها (سلطانه ،قصدت بكلامها احراج رجاء وصفيه .وان نورهان مبقتش محتاجه منهم يقفوا معاها كان من باب اولى منع عاصم من اللى عمله معاها.)
مع شروق ونورهان فى غرفه شروق (نورهان حكت لشروق كل حاجه حصلت معاها من اول ماجت البلد ولحد ماعاصم جالهم الصبح )
نورهان : بس ياستى ده كل اللى حصل ..
شروق : يعنى حمزه لما طلعلك محكالكيش ايه اللى حصل مع عاصم.
نورهان : سألته طبعا ،بس للاسف مرضيش يقولي اي حاجه ..
شروق : انا عارفه .مروان حكالي
نورهان : طب متقولي ياشروق ساكته ليه
شروق بغضب : الحيوان ابن عمك جه يقوله يطلقك . وهيرجعلك حقك وهايستنى لما ترتاحيلوا وتوفقى تتجوزيه بأرادتك
نورهان بغضب وتوتر : طب وحمزه متعرفيش قاله ايه .
شروق بصت لنورهان بغموض : ليه ماكنش باين على الاسد انه كان هياكله .لولا مروان حاش الاسد عنه كان زمان عاصم دلوقتى اش*لاء..(نورهان اتبسمت على كلام شروق)
نورهان : يعنى حمزه رفض مش كده .
شروق : شوف البت واستعباطها .اه ياختى رفض .بقولك كان هايكله عشان خاطرك
نورهان بحب ابتسمت وسرحت فى كلام حمزه ليها
شروق : انا شايفه كده فى قصه حب بتتولد وهايشهد عليها البيت ده ..
في فيلا ثابت *** فى غرفه عاصم وعفاف .عاصم قاعد ساند ضهره وبيدخن بغضب ونرفزه .عفاف بتراقبه بعنيها وشايفه انه بيحاول يخرج عصبيته فى الدخان
عفاف : وبعدين معاك ياعاصم هتفضل على حالك ده كتير
عاصم : بلامبالاه : مالوا حالي .ماانا زين اكده .
عفاف بغضب : فوق لنفسك بقا ياعاصم وكفياك .تشمت الخلايق فينا ..
عاصم بعصبيه : هو انتى كل ماهاتشوفني قاعد لحالي هاتنقرزينى بالكلام .
عفاف : مش بنقرزك بالكلام .انا خايفه عليك وعلي شكلك قدام الناس .عيزاك تنسي اللى حصل .وترجع عاصم اللى اعرفه زي الاول
عاصم : بس انا مانسيش ..ولو بالفرض نسيت ..ابن الجارحي مهينساش انه علم عليا
عفاف : ده بالزات اكتر واحد عيزك تنسي .وعايز الناس كلها تنسي اللى حصل..
عاصم بغضب : عمري ماهانسي انه علم عليا ..ولازم اخد حقي منيه
عفاف بخبث : اتناسي . ايوه اتناسي لحد ما تصحلك الفرصه .وتاخد حقك منيه .ومن مرته …
فى فيلا الجارحي **** نورهان دخلت اوضتها .ويدوب هتفك طرحتها .لقت حمزه خارج من الحمام اتفاجئت بيه
نورهان : انا اسفه معرفش ان حضرتك هنا
حمزه : انا لقيتك قعده مع شروق .مرضتش اقلقك .واضح انكم كنتوا منسجمين اوى مع بعض
نورهان : اه فعلا .شروقتتحب بسرعه
حمزه بلؤم : شروق بس اللى تتحب
نورهان بعفويه : لا بصراحه من وقت مادخلت البيت وانا مش حاسه نفسي غريبه واتأقلمت بسرعه وحبيت كل اللى فالبيت
حمزه بمغازله : وكل اللى في البيت حبك اوى
شروق خبطت على الباب .فتح لها حمزه
حمزه : شروق تعالى ادخلي
شروق :فين نورهان
نورهان : تعالي ياشروق انا هنا
شروق : خدى جبتلك بيجامه عشان تنامى فيها
نورهان : تعبتى نفسك ليه بس .انا عندى واحده من بتوعك دكتور حمزه جبهالى من ابيه مروان
شروق : ياستى عادى يبقوا اتنين .لحد ماننزل مع بعض تشتري اللى انت عوزاه .يلا هسيبك ترتاحي .بعد اذنكم .(خدت نورهان البيجامه ودخلت الحمام .خدت حمامها وغيرت هدومها .وخرجت .لقت حمزه بيجهز شنطه صغيره فيها حاجته الشخصيه واوراق شغله .فهمت انه هيسافر مصر .اتفاجئت واتضايقت .وظهر القلق على ملامحها بسرعه )
نورهان : هو حضرتك نازل مصر
حمزه : اه يانورهان ،بس متقلقيش كلها كام يوم وهارجع على طول
نورهان بحزن : وانا هفضل هنا لوحدى .
حمزه : انتى هنا مش لوحدك .انتى هنا وسط العيله .ومتخافيش مروان موجود .هو مكانى وهيعرف يحميكى كويس .وانا مش هتأخر كام يوم وهرجع على طول
نورهان بتساءل : ممكن اعرف الكام يوم .دول اد ايه
حمزه : حسب الشغل .اسبوع .اتنين .وبصلها حمزه وبأداء بوشه كده انه ميعرفش
نورهان تبسمت بحزن وهزت راسها : تروح وترجع بالسلامه . (قالتها ، وكأنها بتترجاه ميسبهاش لوحدها .هي وثقت فيه وحست بالامان معاه .ومش متخيله انه هيبعد عنها بالسرعه ديه )
حمزه حس انها اتضايقت بصلها بحب .بس حس ان خلاص هي مش عيزه تتكلم تانى قعدت على كنبه قدام التليفزيون واستعدت للهروب منه بالنوم
حمزه : انتى هتنامي ولا ايه
نورهان بحزن : اه تعبت جدا .بقالي يومين منمتش
حمزه : طب خلاص هخليهم يصحوكي على العشا
نورهان : لا من فضلك .لو نمت مش عيزه حد يصحينى .انا تعبانه جدا ومحتاجه ارتاح
حمزه شاف ان نورهان اتضايقت محبش يضغط عليها .خرج وقفل الباب
على العشا الكل متجمع وحمزه قاعد متضايق
سلطانه بتساءل : اومال فين نورهان .هي منزلتش تتعشي ليه
حمزه وشه مكشر : نايمه
شروق : هي مش هاتتعشي معانا ياحمزه
حمزه : لا سيبوها نايمه .بقالها يومين منمتش
مروان بأستعباط : اومال انت مالك شكلك متصايق ليه .
حمزه : لا مافيش حاجه
حمزه الصغير : انت زعلان ياعمي عشان نورهان مش قاعده معانا (كلهم ابتسموا على عفويه الصغير وانه عرف سبب تكشيره الاسد )
حمزه : اسكت انت يالمض .. وتابع حمزه . انا مسافر بكره ان شاء الله .
سلطانه : ملحقتش ياحمزه .مش تستني شويه . لحد ما نورهان تتعود على البيت
حمزه : عندى شغل ياامي .وهي لازم تتعود انى مش موجود هنا باستمرار
مروان بسخريه : عشان كده انت ضارب بوذ .انت اللى زعلان انك مسافر وهتسيب نورهان .مش هي اللى زعلانه
حمزه : لازم تحط التاتش بتاعك مش كده .. وقام حمزه وقف ومكملش عشا
سلطانه : على فين ياحمزه .كمل اكلك .انت مكلتش حاجه ..
حمزه : شبعت الحمد لله . هطلع انام عشان مسافر الفجر .
مروان ضحك على حاله : والله عشنا وشفنا الاسد بيتروض …
حمزه طلع بص على نورهان .لقاها نايمه زي الملاك وشعرها مغطي وشها .قفل الباب وراح نام فى اوضة عمار ..بعد كام ساعه وتقريبا بعد نص الليل .جه عمار من سفره ملقاش حد فى استقباله .تقريبا البيت كله نايم . طلع اوضته وقال يفاجئهم الصبح .لكن هو اللى اتفاجئ من وجود حمزه فى اوضته وعلى سريره ..ستوووب . عمار الجارحي الاخ الاصغر لحمزه .عمار طبيب بشري اتخرج من كليه الطب .واخد السنه التكليف بتاعته فى محافظه تانيه … عمار دخل اوضته لقي حمزه نايم فى سريره همهم بغضب وسخريه : الناس ديه ايه ماصدقوا سافرت استولوا على اوضتى وسريرى ..حمزه بيه انت ايه اللى منيمك هنا .(حمزه بقلق بيبص بنص عين مفتوحه شاف عمار .قام اتعدل )
حمزه : ايه ده انت جيت امتى .
عمار : حالا (عمار سلم على حمزه.وقعد جنبه على طرف السرير) وتابع ..انت ايه اللى منيمك هنا .مش نايم فى اوضتك ليه
حمزه لسه نايم على نفسه : عندى ضيوف فى الاوضه .
عمار : ضيوف ايه يابنى اللى بيناموا هنا . الضيوف ليهم مكان بيناموا فيه
حمزه : بقولك ايه اقفل النور .والصبح هاتعرف كل حاجه . انا منمتش بقالي يومين وفاصل
عمار : هو ايه الرخامه ديه .انا عايز استحمى واحلق .واقعد براحتى انا مصدقت .جيت اوضتى
حمزه : انت ممكن تعمل كل ده فالحمام ومن غيرما ترخم يعنى .
عمار : انا اللى رخم . ياعم شوفلك حته تانيه نام فيها . انا مبعرفش انام جنب حد
حمزه : يا بني ادم يارخم . .فى واحده نايمه جوا . مش هينفع انام فى اوضتى
عمار بمفجأه : واحده .واحده مين ديه .حلوه ولا
حمزه بسرعه شديده وبتحذير : اوعا تكمل حسك عينك. البنت اللى نايمه جوا ديه تبقا مراتي .
عمار بذهووول : مراتك . مراتك اللى هو ازاي يعنى . حصل امتا الكلام ده
حمزه : قولتلك الصبح هاتعرف كل حاجه ..
عمار : وانا لسه هاستني للصبح . انا نازل اصحى الحجه وهي تحكيلى
حمزه : برافوا عليك.. اقفل النور بقا ومتعملش صوت
خرج عمار . رزع الباب وراه . وساب النور مفتوح
حمزه نفخ بغضب : همجي مافيش فايده فيه
فى غرفه سلطانه . عمار قاعد جنبها على السرير وبعد ما حكتله كل حاجه . حصلت
عمار بسخريه : يعنى حمزه اتجوز بالسهوله ديه . عشان يعمل شهم . اتدبس فى جوازه
سلطانه : اتدبس ايه . ده لما شافها اهنه . الدنيا
مكنتش سيعاه من الفرحه . واضح أنه كان عينه عليها . متنساش أنها طالبه عنده .
عمار : هو اللى قالك أكده
سلطانه : هو مش محتاج يقول . كل حاجه باينه فى عنيه
عمار بغضب : عاصم الزفت .ده مش ناوى يبطل وسا*خه . فى حد يعمل كده فى لحمه .
سلطانه : الخسه فى دمه . منتظر منه ايه . لا وكان جاي يقول لحمزه يطلقها
عمار بغضب : ايه البجاحه ديه . ده فاچر
سلطانه : يلا ياولدى اطلع نام . انت جاي من طريق طويل
عمار : هنام ازاي وابنك نايم فى سريرى … وكمان مش عايزنى . اخد راحتى ولا افتح النور . .. لا انا هطلع اصحيه واللى يحصل يحصل .. وطلع عمار . فتح النور تانى وصحي حمزه
عمار : حمزه قوم من هنا . روح اوضتك لو سمحت
حمزه بنعاس : يا حبيبى الله يهديك . ليه القلق ده بس
عمار : انا عايز اخد راحتى . فى اوضتي . وانت بصراحه مضايقنى جدا .
حمزه بتوعد : ماشي بس افتكر . انك هاتتزنق
عمار ضحك : ياجدع ده انا بخدمك .
حمزه دخل اوضته . لقى نورهان نايمه على الركنه قدام التليفزيون وسايبه التليفزيون مفتوح . قفل التليفزيون بهدوء . ونام على سريره واخد المخده اللى عليها عطر نورهان فى حضنه ونام ٠٠٠٠

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ترويض الأسد)