رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثالث والأربعون 43 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثالث والأربعون 43 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الثالث والأربعون

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الثالث والأربعون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الثالثة والأربعون

جاسر:والنبى يا ام ابراهيم تحضري الغدا بسرعه لانى واقع من الجوع.
ام ابراهيم: من عنيا يابيه.
دخل جاسر الغرفه ليجد رهف تاخذ ملابسها وتخرج ليمسك بيدها ويقول بنبره حنونه:عايزة اتكلم معاكى يارهف لوسمحتى.
رهف ببرود وجمود:وانا مش عايزة اتكلم معاك الكلام بينا خلص ارجع من الرحله وتطلقنى.
جاسر استشاط غضبا عند سماعه كلمه الطلاق.
جاسر:ايه بتقولى ايه اعمل ايه اطل…اطلقك.
رهف:ايوة تطلقنى مش انت اتجوزتنى غصب يبقى تطلق على هواك بقى وكفايه عليك تحمل مسؤليه لحد كدا.
ليمسك جاسر بدراع رهف الاثنين.جاسر:انتى بتقولى ايه وايه الهبل اللى بتقوليه دا.
رهف وهى تشد يده وتنزلها:الحقيقه يا ابيه.
جنت على نفسها رهف بعد قول هذه الكلمه.
يستشيط جاسر غضبا وعصبيه ليمسكها ويغلق باب الغرفه ويضعها على السرير.
جاسر:هو انا مش قولت بلاش ابيه دى الكلام مش بيتسمع ليه.
رهف بالم:هى الحقيقه كدا بتزعل معلش.
يترك جاسر ذراعها بعد ان شعر انه يؤلمها ويجلس ويحاول الهدوء والسيطره على اعصابه.
جاسر:رهف حقيقه ايه اللى بتزعل انا مش فاهم منك حاجه.
رهف بعصبيه:مش فاهم ايه مش انت مجبور ومضطر انك تكمل فى الجوازه دى انت اه مكنتش عارف بس لما عرفت بقيت خلاص امر واقع لازم تتعامل معاه وانا مرضاش بكدا ابدا.
يمسك جاسر يد رهف ويسحبها اليه لتجلس على رجله ويمسكها من وسطها حتى لا تستطيع الافلات منه.
جاسر:يارهف ياعاقله انتى تعرفى ان جاسر يعمل حاجه هو مش عايزها ولا مجبور وبعدين هو انا بنت عىشان يجبرونى على الجواز ولا اتجوز مضطر اعقلى الكلام.
رهف بخجل من قربه منها:جدى طلب منك كدا وانت مش بتكسر كلمه لجدى وانا عارفه كدا كويس.
جاسر:صح انا عمرى ماكسرت لجدى كلمه بس لما تبقى حاجه تخصنى وتخص حياتى الشخصيه محدش ليه الحق فى اتخاذ قرار فيها وانتى شوفتى امى بقالها اد ايه عايزه تجوزنى حتى لما راحت طلبت ايد خلود كنت وفقت بيها بقى منا اتحطيط ادام امر واقع زى ماقولتى لكن معملتش كدا ليه علشان مينفعش حد مهما كان مين يفرض عليا حاجه انا مش عايزها.
رهف:ايوة بس متنساش انك خرجت من الموضوع دا علشان كان مكتوب كتابنا.
جاسر:ودا يمنع يعنى انا راجل ممكن اتجوز 2و3و4 لو انا بيتفرض عليا حاجه كان زمانى متجوزها عليكى وهى مش هتقول لا وكان جوازى منها هيكون كامل كمان يعنى انا اللى هطلع الكسبان بردو بس رفضت علشان مش هى دى اللى انا عايزها تكون مراتى وحبيبتى.
رهف:بجد ياجاسر يعنى مفيش حاجه بينك وبينها خالص ولا كان فيه.
جاسر بحب:والله ياعيون جاسر مفيش اى حاجه من دى قلبي مفهوش غير واحده بس.
خجلت رهف من دلعه ليها وسالت:مين دى.
جاسر:واحده كدا مطلع عينى بس بحبها موت بعشقها كدا مقدرش اعيش من غيرها.
رهف تربع يدها وتتكلم بغيره:ودى مين بقى ان شاء الله.
جاسر وهو يكتم ضحكه عليها:واحده مالكه قلبي وروحى بقالها اكتر من 7 سنين.
رهف بحزن:انت بتحب واحده بقالك 7سنين مين هى.
جاسر:اه بحبها ومش شايف غيرها بس هى مش حسه بيا ولا اى حاجه سيبانى اتكوب بنار الحب لوحدى.
رهف:يابختها اللى تلاقي حد يحبها ويخلصلها كدا بجد يابختها.نرجع لكلمنا.
جاسر:كلام ايه مكنا ماشيين حلو ليه كدا.
رهف:احم احم طالما انت محدش بيجبرك ولا كنت مضطر كملت فى جوازنا ليه.
جاسر:هو فين جوازنا دا اللى كملته هو احنا عملنا حاجه دا احنا بقالنا شهرين عيشين زى الاخوات فى الشقه اكبر انجاز عملناها انك نقلتى هنا اوضتى بس.
رهف بخجل:قصدى يعنى منهتش الموضوع او اعترضت ولا اي حاجه.
جاسر:وانتى ليه كنتى خايفه ومرعوبه عليا امبارح.
رهف بتوتر:ها ايه اه عادى يعنى نزلت واتاخرت فخوفت اقعد لوحدى بس كدا.
جاسر:ياسلام بس كدا متاكده.
رهف بتوتر وتفرك فى يديها:اه بس كدا.
جاسر:اصل فريد.سمعنى المكالمه اللى كانت بينكم امبارح وكنتى بتقولى ايه اه “انا بجد خايفه وقلقانه عليه اوى”صح ولا ايه.
رهف توترها زاد جت تقوم مسك جاسر وقربها ليه اكتر.
جاسر:صح ولا ايه.
رهف بخجل شديد يكاد صوتها مسموع:ابعد شويه ياجاسر لو سمحت.
جاسر يضحك على خجلها.
جاسر:مش هبعد غير لما تردى عليا كنتى خايفه وقلقانه عليا ليه.
رهف وهى تحاول الهروب من قبضته.يشد عليها جاسر اكثر ويعيد سؤاله.حتى ترد عليه رهف مره واحده.
رهف:علشان انت امانى.بحس بالامان فى وجودك.
ليترك جاسر قبضته وينظر اليها بعيون حالمه وابتسامه رائعه:وايه كمان.
رهف بخجل:بحس بخوف وقلق وانت مش جمبى بحس بحاجه ناقصانى بحس انك واحش……لا لا لا دا كله غلط وتهيات.
جاسر:ليه كدا بس ماكنا حلوين بتقلب مره واحده ليه.
رهف بحزن ودموع فى عينيها:علشان انت بتكرهنى وبتكره اليوم اللى جيت فيه مصر واليوم اللى عرفت فيه انى على اسمك.
جاسر بصدمه:مين قالك كدا انا عمري ماكرهتك ولا هكرهك.
رهف:لا انت قولت كدا امبارح بعد ما وجعتنى علشان كلمت فريد فى وقت متاخر وفتحت ببجامه البيت من غير قصد وانا من لهفتى عليك نسيت اى حاجه ونسيت نفسي.
جاسر بنظر مكان الكدمات التى على يديها ليمسك بها ويقبلها.
جاسر:اولا انا اسف ثانيا دا تفهمى منه ايه.
رهف وهى بتبكى:افهم انك مش طايقنى مش عايز حتى اى حد يعرف اننا مع بعض ولا نعرف بعض علشان كدا اضايقت واتعصبت عليا علشان زياد عرف انى مراتك علشان لما جتلك المكتب عرفته عليا على اساس انى بنت عمك مش مراتك.
جاسر وهو يمسح دموعها.
جاسر:غلط كل دا غلط اذا كنت اضايقت واتعصبت عليكى امبارح فعلشان انتى جوهرتى مش بحب حد يشوفها غيرى بحافظ عليها وبغير لما حد يشوف جمالها ويمدحه لانه من حقى انا وبس فهمتى واذا كنتى مضايقه انى مقلتش لزياد انك مراتى فعلشان انتى كنتى قايله لى قبل كدا مش عايزه حد يعرف علشان متتحرجيش ولا اى حاجه وانا لبيت رغبتك لكن انا انا عايز امشي فى الشارع واقول للناس كلها انك مراتى على اسمى.
رهف بخجل تنظر راسها فى الارض.
يرفع جاسر وجهها ويحضنه بيديه.
جاسر:عايزة اقولك على حاجه من زمان بس كنت خايف بس دلوقتى عندى احساس انه لازم اقولها وتعرفي رهف انا بحبك وبعشقك انتى روحي انتى نفسي اللى بتنفسه.
رهف بصدمه تفتح فمها وتبرق عيناها.
ليضحك جاسر من منظرها ويغلق فمها قائلا:اقفلى دا طيب علشان الدبان.
رهف:انت انت قولت ايه ياابيه قول تانى كدا.
جاسر:ابيه تانى.طيب…….

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)