رواية عمياء دخلت حياتي الفصل التاسع عشر 19 بقلم منصور سيد

رواية عمياء دخلت حياتي الفصل التاسع عشر 19 بقلم منصور سيد

رواية عمياء دخلت حياتي البارت التاسع عشر

رواية عمياء دخلت حياتي الجزء التاسع عشر

رواية عمياء دخلت حياتي الحلقة التاسعة عشر

ما قدرش اتأخر عليكم مهما عملتم معايا
والد ورده:احنا هنعمل ليكم فرح هنا وهتاخدها تعيش معاك هناك الظروف دلوقتى اتغيرت ماينفعش تسابها هنا لازم تكون معاك أطول وقت ممكن
احمد:اللى تشوفه ياعمى
ورده:انا مش قادره اسمع حاجه انا عاوزه اقعد لوحدى عاوزه ارتاح
والدت ورده:تعالا ياحج نسبها ترتاح شويه وكملوا كلام بره
والد ورده:خلاص تعالا يا احمد نكمل كلام بره
خرجوا وقعدت ورده وحدها تبكي ليه كده ياربي انا عملت ايه عشان يحصل لي كل ده هو عشان انا كنت عاوزه احمد لى لوحدي وكنت عوزاه يتخلى عن ندى فى عز احتياجها لى هو ده مش من حقي ان يكون زوجى لي وحدى ولا دي انانيه مني يارب ارزقنى بالذريه الصالحه وشيل عنى واشفينى يارب وفضلت تبكي
واتفق والدها واحمد على إقامة الفرح بعد يومين وخرجت ورده من المستشفى وقد أوصى الدكتور على ان تتناول الادويه بانتظام ويتم عمل متابعه دائمه وان لا تتعرض لأى صدمات او حزن اواجهاد شديد وخصوصا ان حدث حمل
وحاولت ورده بعد ان خرجت من المستشفى ان ترضى بالأمر الواقع وتعيش أيامها زى ما ربنا أراد لها وأصبح كل همها ان ربنا يرزقها بطفل
وتم الزفاف واخذ احمد ورده معه وعاد إلى القاهره ليعيشوا فى شقته
وحاول احمد ان يخفف عليها الأمر وحاول جاهدا ان يحسن معاملته معها وقام بايجار غرفه بفندق فى مدينه ساحليه واخذها واقضى ثلاث ايام هناك لتكون بمثابة شهر عسل ويجعلها تغير جو ويحسن من نفسيتها وفعلا كان لهم تأثير السحر على نفسيتها وصحتها وقضوا ثلاث ايام كانت ورده سعيده فيهم جدا وكذلك احمد وعندما عادوا وعاد احمد لعمله وبدأت ورده توضب الشقه وتعمل على القيام بالتغيرات التى فكرت فى عملها اول مره أتت فيها للشقه وبدأت فى كتابة ما تريد احضاره بالشقه ليحضره احمد

احمد وهو عائد من عمله ذهب إلى ندى وجلس معها وحكى لها كل ما حدث وعلمت بمرض ورده وقالت له واجب انى ابقى ازرها
ورغم ان احمد كان لا يريدها ان تذهب خوفا ان تضايق ورده الا انه سكت وقال يمكن ده يقربهم من بعض وبلاش أوضح من دلوقتى ان في حساسيه بينهم وقالت له انا هبقى اروح ليها بكره وانت فى الشغل
احمد:خلاص اللى تشوفيه بس تعرفى انك وحشتينى اوى
ندى:يابكاش ياعنى عاوز تفهمني انك افتكرتني اليومين اللى فاتوا دول ولا ورده كانت واكله عقلك على فكره انا بحبك وبغير عليك بس انا مش انانيه وده حقها
احمد:الكلام ده من قلبك يا ندى مش كلام بتحاول تدارى بيه غيرتك
ندى:لا بجد دا حقها فعلا وانا زى ما كنت بحب فيك وقفتك جنبى وانا محتاجالك بردو حبه وقفتك مع ورده لأنها فعلا محتاجالك دلوقتى وكمان انا شايفه ان نأجل زوجنا شويه لحد ما نفسيتها تستقر وزى ما انت قولت ان الدكتور قال بالاش تتعرض لصدمات واحزان
احمد:الكلام ده مالوش غير معنيين
ندى :ايه هما
احمد:اما انك بقيتى ما بتحبنيش زى الاول ولما رجعلك بصرك مالقتنيش انا الإنسان اللى بتتمنيه وخايفه تصارحيني بكده وده شيء ممكن يقتلنى
ويا اما انك انسانه قلبك كبير جدا وفعلا بتحبى لغيرك اللى بتحبيه لنفسك وده اللى لمسته فيكى من اول ماعرفتك وعرفته فيكى لما كنت مصره انى اعرف ورده أنى هتزوج عليها
ندى:ازاى يجي فى بالك انى مابقتش بحبك دا انت حياتى دا انت الأمل اللى عايشه عشانه انا بحبك يا احمد ومافيش حاجه فى الدنيا ممكن تغير حبك فى قلبى وإياك تفكر فى كده تانى لو عاوز نتزوج دلوقتى انا كمان منتظره اللحظه دى بفارغ الصبر بس انا اكتر انسانه عارفه يعنى ايه تتصرف تصرف يساعد حد فى محنته وانا كل اللى اقصده ورده مش حمل شيء يصدمها بعد اللى هي فيه ده على الاقل لما ربنا يكرمها وتبقى حامل ساعتها المحنه اللى فيها دى يقل تأثيرها عليها
احمد:ما تعرفيش ياندى حبك فى قلبي زاد ازاى بعد الكلام اللى قولتيه ده انتى انسانه ما فيش زيك فى الوجود لو كان فى ملائكه بتعيش على الأرض يبقى اكيد انتى كنتى منهم
ندى:ما تبلغش اوى كده اى واحده عاشت اللى عشته كان هيبقى تفكيرها كده
ندى:ويالا قوم روح ليها بلاش تحس انك اتأخرت عليها عشان كنت كل ده معايا
احمد:ما تخلينى شويه انتى وحشانى اوى
ندى:استحمل شويه يا احمد المسأله مسألة وقت
احمد:ماشي يا ملاكى سلام

احمد رجع الشقه وجد تغيير كبير فى الشقه وورده مستنياه واول ما دخل استقبلته بقبولات وقالت له وحشتنى وقعدوا أكلوا مع بعض وقالت له فاكر اول مره جينا فيها الشقه قولت عاوزه اعمل فيها ايه احمد قال ليها اه فاكر فقالت خد بقى الورقه دى مكتوب فيها كل اللى محتاجه فى الشقه وانا عاوزه نوضب غرفة الأطفال من دلوقتى على مزاجى لان حاسه ان ربنا هيكرمنى واحمل الشهر ده
احمد: ايه الثقه فى عطاء ربنا ده ان شاء الله ربنا هيرضيكى
ورده:ربك كريم وديما بيعوض الإنسان اللى بيرضى بقضائه وانا رضيت بقضاء ربنا
احمد:ربنا يحقق كل أحلامك ياورده ويارب اقدر اسعدك
ورده:انا ما بقاش عندى اي حلم الا ان اكون ام قبل فوات الأوان وكل حاجه تانيه تهون
احمد:فهم قصدها وانها بتلمح انها مرغمه على موافقتها أنها تعيش معاه رغم انه هيتزوج عليها
سكت وماردش وشويه
احمد:فكرينى كده ناويه تعملي ايه فى الشقه
ورده فضلت تقول له هنجيب هنا كذا وهنعمل هنا كذا
وفضلوا يتكلموا ويساعدها فى بعض الحاجات فى الشقه كانت عاوزه تنقلها بس معرفتش لوحدها وبعد كده دخلوا ناموا
تانى يوم
ندى راحت لورده ورنت الجرس
ورده فتحت الباب وجدت ندى أمامها
ورده:احمد مش هنا فى الشغل
ندى:انا عارفه ان احمد مش هنا انا جيه اقولك الف سلامه ايه مش هتقولى لى اتفضلى
ورده:اتفضلى
ندى:انا عرفت انك كنتى تعبانه فقولت واجب عليه انى اجى ازورك واقولك الف سلامه عليكى وانا عاوزه اقول ليكى حاجه انا لما حبيت احمد واتعلقت بيه ما كنتش اعرف انه يعرفك وانك بتحبيه وانا بجد يا ورده لو ما كنتش بحبه بجد وكنت اقدر استغنى عنه انا كنت بعدت عنه بس صدقينى زى ما انتى بتحبيه وغصب عنك مش قادره تبعدي عنه انا كمان بحبه وغصب عنى مش قادره ابعد عنه انا فكرت كتير اسيبه عشان ما اكونش سبب لزعلك وحزنك بس والله ماقدرتش انتى اكتر واحده عارفه ان الحب مش بأيد حد انا لو مش حسه بالذنب تجاهك ما كنتش جيت لحد عندك اتكلم معاكى
ورده :ولا تحسي بالذنب ولا غيره انا خلاص نظرتى للدنيا اتغيرت وانا حلمى دلوقتى اتغير انا كل املى دلوقتى اكون ام قبل فوات الأوان

ورده:ربنا يحقق املك ويرضيكى
ندى:انتى ما تعرفيش كلامى معاكى ريحني قد ايه وخلانى طلعت كل اللى جوايه ويارب يكون ليه تأثير عليكى بالراحه انتى كمان انا ماشيه وشكرا انك استقبلتينى وجيتى على نفسك وسمعتينى .
ونزلت ندى
وبعد فتره حست ورده بتعب

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة جميع فصول الرواية اضغط على (رواية عمياء دخلت حياتي)